به گزارش برنا؛ رضا دانش‌پژوه، تهیه‌کننده و کارگردان مستند «آدم و حوا»، از آثار راه‌یافته به سی‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران درباره این مستند گفت: این مستند 30 دقیقه‌ای تلفیقی از موضوعات مرتبط با عشق در خانواده و مسئله آفرینشگری زن و مرد است. ما قرار بود فیلمی درباره سفر یک پسر به ترکیه بسازیم. وقتی وارد خانواده او شدیم، آن ایده اولیه را کنار گذاشتم. راش‌های مرتبط با آن سفر را هم گرفته بودم اما در این مستند از آن‌ها استفاده نکردیم. تمرکزم را روی پدر و مادر این پسر گذاشتم. متوجه شدم این دو از ابتدای آشنایی‌شان با هم داستانی داشته‌اند و وقتی مقابل دوربین قرار می‌گیرند، برای آنکه اثبات کنند حق با خودشان است، خیلی عریان صبحت می‌کردند. اینگونه شد که تصمیم گرفتم فیلمم درباره این دو باشد و ساخت مستند «رویای آناتولی» را به زمان دیگری موکول کردم.
وی افزود: بخشی از زاویه نگاهی که در مستند وجود دارد در زمان ساخت شکل گرفت و بخشی دیگر در مرحله تدوین. پلان‌هایی که برای فیلم «آدم و حوا» گرفتم به نوعی در لابه‌لای پلان‌های مستند «رویای آناتولی» می‌گرفتم. یعنی همزمان «رویای آناتولی» را پیش می‌بردیم و همزمان پلان‌هایی که مدنظر داشتم را برای مستند «آدم و حوا» از پدر و مادر سوژه اصلی می‌گرفتم. آن‌ها اساسا یک سوال را تکرار می‌کردند و آن اینکه آیا ما به پاداش صبری که بر سختی‌های زندگی داشته‌ایم می‌رسیم و آیا خوشبخت خواهیم شد؟ آیا بعد از عبور از این زندگی انسانی در دنیای دیگر می‌توانیم این پاداش را کسب کنیم؟ این دو درباره این مسائل با یکدیگر بحث می‌کردند و گاهی بحث‌شان به جایی می‌رسید که پاداش و جزا در دنیای دیگر را محال می‌دانستند اما مجدد به خط اصلی خود بازمی‌گشتند و زندگی را ادامه می‌دادند.
این مستندساز در ادامه تأکید کرد: به‌عنوان کارگردان هیچ پیامی را در فیلم لحاظ نکرده‌ام. دیدم شکل روایتی که خود این دو کاراکتر دارند، شکل دقیق‌تری از آن است که من بخواهم مانند یک نامه‌رسان یا پستچی بخواهم پیامی از دو شهروند ایرانی در هزار کیلومتری پایتخت را به مخاطب منتقل کنم. ترجیحم این بود که در جریان زندگی واقعی آن‌ها پیام رویش داشته باشد. نمی‌خواستم در شرایط دستکاری کنم. خواستم امانت‌داری کنم تا مخاطب تصاویر، حرف‌ها و جبهه‌گیری این آدم‌ها را کاملا دست‌نخورده تماشا کند. حال مخاطب است که می‌تواند تصمیم بگیرد حق با کدام طرف است.
او با اشاره مجدد به تولد مستند «آدم و حوا» در فرآیند تولید مستند «رویای آناتولی» گفت: از جایی احساس کردم پیرزن و پیرمردی که مادر و پدر کاراکتر اصلی آن مستند بودند، شخصیت‌های خاصی هستند و صداقتی در مقابل دوربین دارند که خودشان می‌توانند سوژه فیلم دیگری باشند. برای همین در لابه‌لای فیلم اول، پلان‌های این مستند را هم ضبط کردم.
دانش‌پژوه درباره انتخاب جشنواره فیلم کوتاه تهران به‌عنوان یکی از دروازه‌های رسمی ورود به جشن سالانه آکادمی اسکار هم گفت: به نظرم این حق جشنواره بود که به آن رسید. تلاش مستمر فیلمسازان و مدیران انجمن سینمای جوانان در راستای سرپا نگه داشتن جشنواره فیلم کوتاه تهران باعث تحقق این دستاورد شد و قطعا چشم‌انداز مدیریتی در شکل برگزاری این رویداد را هم تغییر خواهد داد. مطمئنم این افزایش اعتبار بین‌المللی باعث تغییر بخش‌هایی از جشنواره می‌شود ولی در اصل این دستاورد، حقی بود که محقق شد. این جشنواره فیلم کوتاه تهران بود که در این سال‌ها خود را به اثبات رساند و این دستاورد به دست آمد.