به گزارش برنا، نشست تخصصی مجازی «۳۸-۲۰» با حضور محمدرضا فرزاد با محوریت «طراحی ایده محور موضوع و زبان فیلم» در روز پنجم سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران برگزار شد.
محمدرضا فرزاد در ابتدای این نشست گفت: گاهی دیدن فیلم‌های تجربی به معنایی سخت است که شما این همه رنگ و کندی را نمی بینید و تجربه‌هایی که در سینمای تجربی می‌شود، تشدید رنگ‌ها، صداها و... تلاش بر بسط ادراک ما از واقعیت است.
وی افزود: اگر مستند «لویاتان» را دیده باشید، تجربه حسی زندگی را می دهد و کاری که «لابراتور هاروارد» انجام داده کاری است که مخاطب با یک پدیده گسترش یافته مواجه می‌شود و دستورالعمل تجربه گرایانه تر و تازه است و از اهمیت رویکرد تجربه گرایانه و استقبالی که از آن می‌شود، خبر می‌دهد.
این فیلمساز گفت: این واقعیت وجود دارد که مستندهای اینترنتی، انیمیشن و... نشان می‌دهد که اشیای واقعیت نتوانسته آنها را نمایش دهد و جشنواره‌های معتبر با گنجاندن سینمای مستند در جشنواره‌های خود خبر از آن می دهد که سینمای مستند آنچنان حافظ اثر سینمایی هستند که می‌تواند فارغ از معیارهای قضاوت در کنار یکدیگر مورد قضاوت قرار بگیرد و همه اینها به دلیل روحیه تجربه گرایانه‌ای بوده که در سینمای ایران وجود دارد.
فرزاد با بیان اینکه سینمای مستند ایران گسست‌هایی دارد، بیان کرد: مستندهایی که به آنها شاعرانه می‌گویند در دهه‌های قدیمی ساخته می شد، به روز هستند و به یک زبان رسیدند و آن را از آن خود کردند و خیلی از آن فیلم‌ها مانند بلوط، فروغ و... به جشنواره جهانی راه پیدا کرده و درخشیدند. چرا باید از دهه هفتاد تا به امروز گفتمان جدی نباشد و این یک خسران است که به نظرم بخشی از آن در جشنواره‌ها و بیان نقد ما وجود دارد.
وی ادامه داد: فاصله رخدادهای تجربی در سینمای مستند زیاد شده است و سرمایه گذاران و مدیران ما قادر نیستند که سینمای ما می‌تواند از انیمیشن استفاده کند و هنوز فکر می‌کنند سینمای مستند یک سینمای نجیب و ساده است و نمی‌تواند خلافکار و دروغگو باشد و نمی‌تواند از انیمیشن و اینگونه بازی‌ها استفاده کند و اکنون سینمای ایران به تازگی با بازسازی آشتی کرده است.
این فیلمساز تصریح کرد: سینمای مستند محافظه کار است و به دلیل کمبود بودجه سمت یک سری کارها نرفته است با اینکه خلاقیت نیاز به بودجه ندارد و نباید داشته باشد.
وی ادامه داد: تجربه‌های سینمای تجربی افراط دارد و سرمایه گذار و مخاطب و پلتفرم‌های خود را باید بسازد و امیدوارم مجموعه های خصوصی و دولتی حمایت کنند و ضرورت ببینید که باید به این نوع سینما کمک کنند.
این فیلمساز گفت: به نظر می رسد مشکل در فیلم تجربی انگیزه و اراده فیلمساز است و نمی دانم این ضعف انگیزه از کجا نشأت می‌گیرد.
فرزاد افزود: در تمام دنیا مستندهایی که جایزه می‌گیرند درباره شخصیت افراد است و کسی که باید به تولید رایج و حرف‌های رایج نه بگوید خود فیلمساز است.
وی افزود: ما استاد کیارستمی را داریم که با کلوزآپ جریانی را ایجاد کرد که به قولی زیر میز کافه زد و جریان جدیدی راه انداخت و مثل مستند به دل ماجرا می رود و در حین فیلم یک فیلمنامه را نگارش می کند.