به گزارش برنا؛ ظرفیتی که طب سنتی ایرانی در پیشگیری و درمان برخی بیماری‌ها دارد موجب شده است که برخی افراد سودجو با القائات منفی به تخریب اصول مهم بهداشت جامعه پرداخته و موضوع نفی واکسیناسیون از دیدگاه طب سنتی ایرانی را مطرح کنند. موضوعی که از دیدگاه یک پزشک متخصص طب سنتی ایرانی نادرست است.
یک پزشک متخصص طب سنتی ایرانی اینگونه القائات را وسیله ای برای تامین منافع شغلی و شخصی برخی افراد سودجو دانست و اظهار کرد: در دو سال اخیر حداقل ۱۲۰ هزار ایرانی در اثر کرونا جان خود را از دست داده‌اند. خانواده‌های زیادی داغدیده و شمار زیادی بی‌سرپرست شده‌اند. در حالی که احتمالا آمار درست فوتی‌ها حداقل سه تا پنج برابر این رقم است. بسیاری از مشاغل دچار رکود اقتصادی شدید و بسیاری افراد نیز از کار بیکار شده‌اند.
دکتر فاضله حیدریان افزود: در همین روزها افرادی که خود را حکیم و طبیب معرفی می‌کنند، مدام در پی معرفی داروهای گیاهی جدید و حتی عجیب برای درمان کرونا هستند. در میان این افراد حتی چهره‌های متخصصین پزشکی هم دیده شده که بیماران را بی‌محابا و بدون هشدار به عوارض جانبی، به مصرف داروهای گیاهی مثل زردچوبه و زنجبیل در دوزهای درمانی تشویق می‌کنند.
وی بیان کرد: خیلی از گیاهان دارویی در مصارف روزمره به مقدار کم، عوارض جانبی زیادی را ایجاد نمی‌کنند، اما حتی زردچوبه هم اگر به صورت قرص یا کپسول و در مقادیر بیشتر از چیزی که در غذا و به عنوان چاشنی استفاده می‌شود، مصرف شود، عوارض جانبی جدی و حتی تداخلات دارویی مهمی دارد.
او با تاکید بر اینکه در مقالات علمی میزان مصرف اکثر گیاهان دارویی مشخص شده و حتی تداخلات دارویی آنها نیز بطور جدی گزارش شده است، افزود: گاهی این عوارض و حتی تداخل با داروهای مصرفی فرد آنقدر خطرناک است که می‌تواند منجر به فوت شود.
در طول دو سال اخیر بارها بیمارانی با شکایت‌های افزایش چندبرابری آنزیم‌های کبدی، درگیری کبد، التهاب کیسه صفرا، التهاب شدید معده و روده، مشکلات عصبی شدید، اختلال در انعقاد خون، فشارخون غیرقابل کنترل، بیخوابی و بدخوابی، سنگ کلیه، ریزش موی شدید، زردی و... مراجعه کرده‌اند که پس از بررسی شرح حال آنها یکی از مهمترین علت‌های بیماری را مصرف بی رویه بعضی مکمل‌ها و داروهای گیاهی تشخیص داده‌ام و با قطع آنها بیماری رفع شده است.
دکتر حیدریان با تاکید بر اینکه ممکن است بسیاری از عوارض داروهای گیاهی حتی غیرقابل برگشت باشد و آسیب‌های جدی و خطرناک کبدی و ... برای بیمار به‌همراه داشته باشد، تصریح کرد: در ویزیت‌های روزمره متاسفانه بسیار با این موضوع برخورد داشته‌ام که مراجعین اصلا گیاهان دارویی و حتی داروهای گیاهی و مکمل‌های غذایی را جزو داروهای مصرفی ذکر نمی‌کنند.
حال آنکه همه ادویه‌ها، دمنوش‌ها، عرقیات، گیاهان دارویی (به هر نحوی که مصرف شوند) و داروهای گیاهی (مثل کپسول‌های زنجبیل و زردچوبه و دارچین و ...) دارو هستند و مثل داروهای شیمیایی نه تنها باید برای فرد مناسب و برای بیماری خاصی تجویز شوند، بلکه باید در دوزهای توصیه شده استفاده شوند.
وی افزود: بیماران حتما باید به این موضوع دقت کنند که داروهای گیاهی و حتی دمنوش‌ها و عرقیات با بسیاری از داروهای مصرفی مثل داروهای درمان فشارخون بالا، درمان دیابت، داروهای ضدانعقاد و ... تداخل داشته و اثر داروها را کم یا زیاد می‌کنند. هم چنین مصرف بسیاری از آنها در زمان‌هایی مثل پیش از اعمال جراحی(حتی سرپایی) ممنوع است و موجب عارضه‌دار شدن جراحی‌ها خواهد شد.
این متخصص طب سنتی افزود: موضوع پراهمیت دیگر متاسفانه راه‌اندازی تجمعات و گروهها و تفکرات ضدواکسن یا دامن‌زدن به این افکار توسط بعضی از پزشکان یا افراد طبیب‌نما بوده است.
وی با اشاره به اینکه برای اینکه بدانیم آیا از دیدگاه طب ایرانی ماسک زدن، ضدعفونی کردن دستها و واکسن زدن تایید می‌شود یا نه، بهتر است با هم مروری کوتاه بر این دیدگاه ها داشته باشیم، گفت: از نظر طب ایرانی، همیشه بهترین درمان پیشگیری است.
در منابع طب ایرانی می‌بینیم که بیشترین تمرکز بر اصلاح سبک زندگی و رعایت مواردی است که از ایجاد بیماری پیشگیری کنند. در همین راستا طب ایرانی تاکید بر عدم مواجهه با عامل بیماری‌زا( معادل ماسک زدن و شستشو و ضدعفونی کردن دستها)، تقویت ایمنی بدن (با اصلاح سبک زندگی) و هشیار کردن بدن برای واکنش به موقع در برابر عامل بیماری‌زا (معادل واکسن زدن) دارد.
او افزود: همچنین با دقت در منابع غنی طب ایرانی، ردپاهای قوی از مواردی شبیه واکسن پیدا می‌کنیم که با توجه به دانسته‌ها و تجهیزات پزشکی آن زمان، از نظر مبنای فکری و عقلی و تجربی بسیار دقیق و قابل توجه بوده‌اند.
دکتر حیدریان بیان کرد: در منابع علمی توصیه به تجربه‌هایی شبیه واکسیناسیون را در حدود ۵۰۰ سال قبل در طب ایرانی می‌بینم. اولین نشانه‌های اقدام به اعمالی شبیه واکسیناسیون، مواجه کردن عمدی افراد با زخم‌های آبله یا حتی استفاده از خاکستر عقرب برای ایمنی در مقابل عقرب گزیدگی بوده است. شاید با پیشرفت علم، امروزه بعضی از این روش‌ها کاملا بی اثر باشد اما کنکاش در مبانی علمی و عقلی آنها حاکی از اهمیت دادن طب ایرانی به روش هایی مثل واکسیناسیون است.
وی با اشاره به اینکه کشف واکسن آبله بوسیله ادوارد جنر به سال ۱۷۹۶ یعنی فقط ۲۲۵ سال قبل بر می‌گردد، افزود: بنابراین نه تنها در طب ایرانی هیچ‌گونه ممانعتی برای واکسن زدن وجود ندارد بلکه حدود ۲۷۰ سال قبل از کشف واکسن، اشاراتی به لزوم وجود واکسن برای هشیارسازی طبیعت بدن به عامل بیماری‌زا وجود داشته است.