به گزارش برنا؛ بسیاری از تاریخ‌نگاران ورزشی از اهمیت وجود منصور پورحیدری در باشگاه استقلال گفته‌اند. این تیم پس از انقلاب با تغییر نام به استقلال به فعالیت خود ادامه داد. عنایت آتشی، اولین مدیر تاریخ باشگاه استقلال پس از انقلاب با تائید تلاش‌های پورحیدری بابت زنده نگه داشتن استقلال درباره آشنایی‌اش با او گفته: با منصور از سال ۴۴ آشنا شدم. رفت و آمد خانوادگی داشتیم و بیشتر اوقات با هم بودیم. او مردی وارسته بود و با اخلاق. در خانواده‌ای متمدن شکل گرفته بود. هیچ‌گاه از نام و پیراهنش سوءاستفاده نمی‌کرد. منصور هرگز منت کسی را نداشت. زمانی بود که استقلال نیاز داشت به مسابقات اعزام شود اما لباس نداشت که وجود منصور پورحیدری و البته ناصرحجازی باعث شد این تیم با اعتبار خود به کار ادامه یابد.
بازیکنان زیادی در این سال‌ها کنار استقلال بوده‌اند. آمده‌اند و رفته‌اند اما یکی از باسابقه‌ترین‌ها زیر نظر پورحیدری، جواد زرینچه بوده. زرینچه که سال‌های زیادی به عنوان کاپیتان تیم منصور پورحیدری وارد میادین می‌شد درباره او گفت: منصورخان یک جنتلمن بود. مردی مهربان و دوست داشتنی. اگر استقلال سر پا مانده دلیل آن منصورخان است. استقلال به او مدیون است.
بهروز پرورش‌خواه در این رابطه گفت: روح منصورخان شاد. روحش شاد. ای‌کاش حضور داشت. ای کاش هنوز بود.
یدالله اکبری، هافبک سابق آبی‌پوشان که به همراه این تیم با سرمربیگری منصور پورحیدری به نیمه نهایی جام باشگاه‌های آسیا رسید درباره او گفته: او پدر معنوی استقلال بود و به شدت معتقد به حفظ اخلاق. روحش شاد و یادش گرامی.
محمد نوازی، مدافع-هافبک استقلال در سال‌های مربیگری پورحیدری، درباره او می‌گوید: خدا رحمت کند منصورخان را که مرد بزرگی بود. ممکن بود تنشی هم بین بازیکنان ایجاد شود اما او با متانت منظورش را می‌رساند. او همان طور که لقب گرفته واقعا پدر استقلال بود. یک اسطوره بزرگ برای باشگاه بود. از زمانی که او از جمع آبی‌ها رفت در باشگاه مشکلات بوجود آمد.
نوازی که هم شاگرد ناصرحجازی بوده و هم منصور پورحیدری گفت: هر دو نفر زمانی که وارد باشگاه و ورزشگاه می‌شدند همه به عنوان الگو و بزرگتر از آن‌ها یاد می‌‌کردند. این ۲ نفر بزرگ بوده‌اند و بزرگ مانده‌اند.
نوازی درباره ماندگارترین خاطره‌ای که از پورحیدری در ذهنش مانده، گفت: خیلی از بازی‌ها بود که پرخاشگری و تنش بوجود می‌آمد اما منصورخان همه را به آرامش دعوت می‌کرد. در بازی مقابل الاتحاد هم تنش بوجود آمد اما منصورخان آن را رفع کرد.
منصور پورحیدری آخرین بار در سال ۸۲ سرمربی استقلال بود و پس از آن در پست سرپرست و چند پست مشاروه‌ای در استقلال حضور پیدا کرد. آوازه اخلاق‌مداری او اما به دیگر افرادی که با او مستقیما کار نکرده‌اند و شاگردش نبوده‌اند رسیده.
احمد جمشیدیان، هافبک اسبق آبی‌پوشان، درباره این اسطوره فوتبال ایران گفت: فوتبال ایران به قدمت فوتبال آسیاست. بازیکنان و مربیان بزرگی طی این سال‌ها در فوتبال ما ماندگار شدند که تعدادشان از تعداد انگشتان دو دست بیشتر است اما اسطوره‌هایی وجود دارند که فارغ از رنگ و تعصب در تاریخ فوتبال غنی ایران جاودانه شده‌اند.
جمشیدیان در ادامه افزود: منصورخان پورحیدی یکی از انگشت‌شمارترین و تاثیر‌گذارترین افراد تاریخ فوتبال ایران است که رد پای ایشان در قهرمانی‌های پرشمار در سطح ایران و آسیا در قامت باریکن و سرمربی در باشگاه بزرگ استقلال تهران و نیز تیم ملی به چشم می‌خورد. مرد اخلاق که آبی و قرمز او را دوست داشت و به شخصیت و اخلاق او احترام می گذاشت. روحش شاد و همیشه در قلب ها ماندگار.
امین منوچهری در فصل ۹۲-۹۱ به استقلال پیوست و به طور مستقیم زیر نظر منصور پورحیدری بازی نکرده اما با توجه به اینکه از کودکی هوادار استقلال بوده با تمجید از این اسطوره گفته: منصورخان یک استقلالی واقعی بود. کسی که استقلالی‌ها باید به او افتخار کنند.
اگر قرار بود از تمام شاگردان پورحیدری درباره او سوال و از خوبی‌هایش پرس و جو کنیم احتمالا به دلیل شاگردان زیادی که تربیت کرده و متانتش ساعت ها زمان صرف می‌شد اما چیزی که همه شاگردان و نزدیکان او به آنواقف‌اند عشق او به تیم مورد علاقه‌اش بود و فداکاری‌هایی که انجام داد تا استقلال به عنوان یکی از ۲ تیم بزرگ پایتخت سر پا بماند. روحش شاد و یادش گرامی.
انتهای پیام/ 5