به گزارش برنا؛ تحقیقات جدید نشان می‌دهد که چگونه تغییرات ژنتیکی مرتبط با موارد شدید COVID-19 بر سلول‌های ایمنی ما تأثیر می‌گذارد.
این مطالعه که توسط دانشمندان موسسه ایمونولوژی لاجولا انجام شد، یکی از اولین نگاه‌های عمیق به ارتباط بین شدت COVID-19 و بیانِ ژن در بسیاری از انواع سلول‌های ایمنی است. این کار می‌تواند به توسعه درمان‌های جدید COVID-19 برای تقویت عملکرد سلول‌های ایمنی کمک کند. بیانِ ژن فرآیندی است که در آن اطلاعات درون ژن استفاده می‌شود تا یک محصول کاربردی از آن به دست آید.
محققان در میان یافته‌های خود گزارش می‌دهند که یک ژن در یک نوع سلول به نام مونوسیت‌های غیرکلاسیک، که بخشی از تیم سلول‌های ایمنی ذاتی «اولین پاسخ‌دهنده» بدن هستند، می‌تواند یک هدف بالقوه برای درمان‌های COVID-19 باشد.
پروفسور پاندورانگان، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «این مطالعه قدرت ژنتیک انسانی را برای کشف مسیرهای جدید مرتبط با بیماری برجسته می‌کند.»
جامعه علمی بسیاری از تفاوت‌های ژنتیکی را شناسایی کرده است که پلی‌مورفیسم نامیده می‌شوند و به آنها «انواع خطرناک COVID-19» می‌گویند. این گونه‌های ژنتیکی با بیانِ ژن مرتبط هستند و به نظر می‌رسد بر شدت مورد تأثیر بگذارند. با این حال دانشمندان نمی‌دانستند کدام سلول‌های ایمنی بیشتر تحت تأثیر این گونه‌های خطر قرار می‌گیرند.
سلول‌های ایمنی متفاوتی وجود دارد و همه آنها عملکردهای کوچکی در تصویر جهانی دارند. ما باید به هر نوع سلول ایمنی به طور جداگانه نگاه کنیم تا بفهمیم سیستم ایمنی چگونه می‌تواند به کووید واکنش نشان دهد.
محققان چندین ارتباط مهم از انواع ژنتیکی با ژن‌ها را شناسایی کردند. در میان آنها یک نوع خطر وجود داشت که ۱۲ نوع از ۱۳ نوع سلول مورد مطالعه را تحت تأثیر قرار داد. این نوع شدید خطر COVID-19 در کروموزوم ۲۱ با کاهش بیان گیرنده‌ای در سلول‌ها به نام IFNAR2 همراه بود.
این گیرنده بخشی از یک مسیر سیگنالینگ (پیام‌رسانی) است که به سیستم ایمنی بدن در مورد عفونت هشدار می‌دهد. این ارتباط جدید ممکن است به توضیح این که چرا برخی از افراد قادر به ایجاد یک پاسخ ایمنی قوی در برابر ویروس SARS-CoV-2 نیستند کمک کند.
در همین حال، یک نوع خطر در کروموزوم ۱۲ قوی‌ترین اثر را در مونوسیت‌های غیرکلاسیک نشان داد؛ نوعی سلول ایمنی ذاتی که در بدن گشت‌زنی می‌کند و مولکول‌های سیگنالی را ارسال می‌کند تا سایر سلول‌های ایمنی را در مورد تهدیدها آگاه کند. این نوع خطر باعث شد که مونوسیت‌های غیرکلاسیک بیانِ ژنی به نام OAS1 را کاهش دهند.
فقدان بیان OAS1 می‌تواند با کاهش بیان خانواده‌ای از پروتئین‌ها که به طور معمول RNA ویروسی را تجزیه می‌کنند و پاسخ‌های ضدویروسی سیستم ایمنی را فعال می‌کند تا دفاع بدن را کاهش دهد. مونوسیت‌های غیرکلاسیک نوع سلولی نادری هستند که مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. آنها تنها حدود دو درصد از سلول‌های ایمنی را تشکیل می‌دهند.
دانشمندان امیدوارند که ارزیابی‌های پیش‌بالینی بیشتری را برای تعیین نقش این ژن‌ها در پاتوژنز COVID-19 انجام دهند. این که بتوانیم این نوع مکانیسم‌های ژنتیکی را شناسایی کنیم، گام بزرگی به جلو است. ما می‌توانیم از اطلاعات موجود استفاده کنیم، آنها را با داده‌هایمان در مورد سلول‌های ایمنی ترکیب کنیم و اهداف بالقوه‌ای برای درمان پیدا کنیم.
انتهای پیام/