نه تنها همه شهر محمودآباد، بلکه بسیاری از دریانوردان، ملوانان و دانشجویان علم دریایی و هوایی سراسر ایران وی را می‌شناسند و برایش احترام قائل هستند.
ناخدایی با افتخارات بسیار که عمده‌ترین آن کسب عنوان دریانورد نمونه جمهوری اسلامی در سال ۶۶، پژوهشگر نمونه وزارت نفت با برنده شدن در جشنواره بین المللی وزارت نفت، پتروشیمی و نفت سال ۶۷، مشاهیر مازندران در مهر ۸۴، پژوهشگر و مخترع نمونه کشور در اسفند ۸۴، پایه گذار مرکز آموزش و دانشگاه علمی کاربردی شرکت ملی نفت کش و مجموع مجتمع تفریحی، آموزشی شرکت نفت کش محمودآباد، پیشکسوت و اولین پایه گذار آموزش نوین ملوانی و دریانوردی، امداد و نجات صنعت دریانوردی و هوانوردی در سال ۱۳۶۳ با تجربیاتی در اسکاتلند و انگلستان به منظور گسترش و ترویج دانشش در کشتیرانی ها، دانشگاها و مراکز دریانوردی می‌باشد.
ناخدا «روزبه نخستین» شخصیتی که در ایجاد و تجهیز دانشگاها و مراکز آموزش نظامی و تجاری کشور نقش اساسی داشت به گونه‌ای که بازرسان و هیات اروپایی سازمان جهانی دریانوردی IMO از وی به عنوان پدیده دریانوردی ایران نام بردند.
از عملکردهای این پیشکسوت در بین دریانوردان تبدیل یک آموزشگاه کوچک یا بهتر بگوییم تبدیل یک حلبی آبادی به دانشگاه بزرگ و مدرن علمی کاربردی درخاورمیانه بوده که امروزه زبانزد علم دریانوردی است.
نخستین خود اولین رئیس دانشگاه مهندسی کشتی است بنابراین خدمات وی نه به دلیل مادی بلکه به خاطر عشق، انگیزه، علاقه، مدیریت جهادگرانه و مدبرانه، تخصص و سابقه علوم دریایی در کشور و خارج از کشور شایسته تقدیر است.
این استاد فعال در شرایط جنگ به‌خصوص جنگ نفت‌کش‌ها با فداکاری و کار شبانه‌روزی توانست تمام ملوانان را از ظرفیت جوانان غیور ایرانی استفاده کند و کشور را از نیاز به ملوانان خارجی بی‌نیاز نماید، آن هم درست در سال‌های سختی که افسران و ملوانان خارجی به دلیل جنگ نفت‌کش‌ها از ایران و ناوگان کشتیرانی نفتکش فرار کردند.
به مناسبت روز نیروی دریایی به دیدار این ناخدای نابغه و مدرس معروف علوم دریایی ایران اسلامی رفتیم و صحبتی بی تشریفات و خودمانی با این مرد بی ادعا، وطن پرست و ایران دوست داشتیم که نه تنها در کشور بلکه در علم دریا نوردی، ایمنی و امداد و نجات، بین دریانوردان و کشتیرانی ها، نیروی بحری و فرا ساحل شهره و از افتخارات ایران است و نظرتان را به این گفت‌وگو جلب می‌کنیم:
استاد نخستین چرا اسم کارگاه خود را «کارگاه دانش بنیان شهدای ناوچه پیکان» گذاشتید؟
چطور می‌توانم حماسه سازان شجاع و از جان گذشته ناوچه پیکان را فراموش کنم؟ نظامی نیستم بلکه در کشتیرانی تجاری تخصص، تجربه و سابقه دارم. ناوچه پیکان به فرماندهی ناخدا دریادار شهید «ابراهیم همتی» با تعدادی ملوان، مهندس تکنسین و افسران ایثارگر نیروی دریایی کاری کردند که در تاریخ ایران جاودانه شد۰ این عزیزان با ریختن خون خود باعث نابودی سکوی نفتی الامیه، البکر، قایق‌ها و ناوها و ناوچه‌های نیروی دریایی صدام شدند به طوری که تا آخر جنگ هیچ اسمی از نیروی دریایی صدام نبود، اگر چه متاسفانه در آخرین ماموریت این دریانوردان شجاع نیروی دریایی در تاریخ ۷ آذر ناوچه پیکان مورد اصابت ناجوانمردانه موشک قرار گفت و ناخدای جاویدالاثر ابراهیم همتی از تبار سمنان با یاران دریانورد خود برای اعتلا و پایداری و امنیت ایران عزیز شهید شدند.
اسم کارگاه خود را با افتخار «کارگاه شهدای ناوچه پیکان» نامگذاری کردم و تاکنون ضمن آموزش ده‌ها هزار نفر دوره از دریانوردان کشتیرانی نفتکش، کشتیرانی جمهوری اسلامی، کشتیرانی والفجر، تعدادی پرسنل نظامی و غیرنظامی دانشگاهها و مراکز آموزشی و هنرستان‌ها و۰۰۰ تمام مراکز آموزشی، دانشگاهها، هنرستان‌ها در زمان جنگ و تحریم، کارگاه دانش بنیان شهدای ناوچه پیکان (ابتکار ایمن ساز) با انواع وسایل کمک آموزشی و شبیه ساز و سیمیلاتورها، میلیونها دلار صرفه جویی ارزی داشته است و حتی دست آورده‌مان با «برند شهدای ناوچه پیکان» در کشورهای اروپایی به‌خصوص انگلستان، امارات، کویت، سری لانکا و.... وجود دارد۰
در زمان آقای رفسنجانی دو کانتینر از اختراعاتم با حمایت دولت با مارک شهدای ناوچه پیکان به کشور سری‌لانکا جهت ترویج و اشاعه فرهنگ دریایی و گسترش آموزش دریانوردی صادر شد. افتخار می‌کنم ضمن آموزش ده‌ها هزار نفر دوره با کار شبانه روزی، با ساختن سیمیلاتورها، کشور عزیزم را بی نیاز کردم.
آخرین اختراع‌تان چی بود؟
آخرین اختراعاتم شبیه ساز هلی کوپتر نجات HUET و شبیه ساز نجات از هواپیما در هنگام سقوط در دریا و نشستن اضطراری بوده که در بیست و یکمین جشنواره بین المللی خوارزمی برگزیده شد که در آن سال دانشمند فرهیخته شهید دکتر علی‌محمدی، مقام دوم پژوهش و بنده مقام دوم ابتکار را کسب کردم.
بارها گفتم حدوا ۸۰ درصد اختراعاتم برای آموزش نجات انسان هست به همین دلیل دیپلم و کاپ و جایزه بین المللی بهترین اختراع سال را از فدراسیون جهانی مخترعین IFIA که مقر آن در سوئیس هست، دریافت کردم.
آموزش‌تان به چه کسانی بود؟
تمام کارکنان وزارت نفت، آموزش مرکزی، شرکت فلات قاره ملی حفاری، حفاری شمال، مهندسی توسعه نفت (متن) شرکت ملی اکتشاف، پترو پارس، پترو ایران، نفت و گاز POGC، شرکت شل بین‌الملل، شرکت توتال فرانسه، پترو فاک انگلیس، پترو براس برزیل، پترو ناس مالزی و کلیه خلبانان، مهندسین پرواز نظامی و غیر نظامی را آموزش دادم.
تمام مراکز آموزشی رشت، انزلی، منجیل، خرمشهر، آبادان، بندر امام، بوشهر، بندر عباس، چابهار، لارک، تهران، نوشهر، محمودآباد را با تجهیزات کمک آموزشی بی نیاز کردم که به نوعی خودکفایی و بی نیازی در پیش برای کشور ایران داشته است.
در نظر بگیرید فقط اختراع سیمیلاتور هلی کوپتر ۷/۵ میلیون دلار صرفه جویی ارزی برای ایران عزیزم داشته است و جوایز بین المللی هم به خاطر آن بوده که بدست آوردم.
وسایلی که ساختم هم آموزش نجات جان افراد و هم تجهیزات نجات جان دریانوردان و پرسنل هوایی امداد نجات ایمنی آتش نشانی در کشور هست مثل باسکت فرار، پله نجات و فرار، تور نجات و فرار در شرایط اضطراری و غیره.
ناخدا نخستین آدم سیاسی کاری هست؟
به هیچ عنوان سیاسی نیستم بلکه فرد ملی هستم و به گروه یا دسته‌ای وابسته نیستم. حس وطن پرستی و ایراندوستی در من این انگیزه را ایجاد کرده است، می‌خواهم تا زنده هستم ملی باشم و به ایران عزیز و مردم کشور خدمت کنم.
هنوز تدریس می‌کنم، هنوز اختراع می‌کنم، هنوز وسائل نجات برای ایمنی و نجات جان افراد می سازم، اگر جان یک انسان ، اگر جان یک نفر، اگر جان یک خلبان را حفظ کنم و نجات دهم به هدفم رسیدم.
ناخدا داستان بلوار بسیار زیبای شهدای نفتکش محمودآباد چیست؟
والله سالها به عشق شهدای نفتکش که اکثرا از شاگردهایم بودند، در زمان تجاوز صدام به کشورمان، بخصوص جنگ نفت‌کش‌ها که ارتش صدام با موشک و هواپیما به نفت‌کش‌های ما حمله می‌کردند تا صادرات نفت ایران دچار وقفه شود، این دریانوردان، ملوانان، مهندسین، افسران و پرسنل پرتلاش، شجاع و زحمت کش نفتکش خون خود را برای عظمت و استواری ایران ریختند و اجازه ندادند صادرات نفت ایران قطع شود؛ به یاد این عزیزان آنقدر دوندگی کردم تا بلوار شهدای نفتکش ساخته شد که در واقع کوچک ترین کارم برای تجلیل از شهدای نفت کش که اکثرا دوره های دریانوردی را نزد حقیر در محمودآباد طی نموده، بوده است. این بلوار را برای تقدیر این عزیزان به یادگار گذاشتم تا قدردان عظمت و شجاعت توصیف آمیز دریانوردان شرکت ملی نفتکش باشیم.
افتخار می‌کنم حاصل زحمات و تلاش‌های شبانه روزی ام یک مجتمع مدرن شامل مرکز آموزش دانشگاه علمی کاربردی، مهندسی کشتی، مهمانسرا و هتل شرکت ملی نفتکش در ساحل زیبای محمودآباد است؛ تمام تلاشم آن بوده که دریانوردان، ملوانان، مهندسین ، افسران و ناخداها و پرسنل زحمتکش و متخصص و پرتلاش شرکت ملی نفتکش در کنار آموزش، یک استراحتگاه با مالکیت شرکت ملی نفت کش داشته باشند و به اتفاق خانواده در ساحل زیبای شمال ایران، یعنی محمودآباد اوقات خوبی را داشته باشند که البته با حرکت کوچکم برای همکاران و دریانوردان عزیز نفت کشی مکانی را به یادگار گذاشته باشم.
و حرف آخر...
خب در واقع خیلی گله‌مندم؛ ما عمر و جوانی خود را برای عظمت و موفقیت جوانان، دریانوردان این سرزمین مقدس دادیم و مجدد تکرار می‌کنم بنده سیاسی نبوده و نیستم، «آموزش هزینه نیست، آموزش سرمایه گذاری است۰»
کشوری در دنیا موفق است که به آموزش ارجحیت و بها بدهد و توجه کند، گویا آموزش در بعضی ادارات و مراکز باری به هر جهت است. به نظر می‌رسد متاسفانه بیشتر به عملیات بها می‌دهند تا به آموزش و این یک اشتباه استراتژیک و تاریخی هست که سال‌های بعد عواقب خود را بروز می‌دهد.
استفاده از توان علمی و تجربه، سابقه پیشکسوتان می‌تواند راه گشا باشد.
انتهای پیام