به گزارش برنا؛ یک مطالعه تحقیقاتی نشان می‌دهد که نقص در سد خونی مغزی ممکن است در بیماری پارکینسون نقش داشته باشد بنابراین این مطالعه می توان دریافت که در برخی از افراد مبتلا به پارکینسون، سد خونی مغزی درست کار نمی کند. در بیماران مبتلا به پارکینسون این سد، از ورود گلوکز و سایر مواد مغذی جلوگیری می‌کند و به سلول‌ها و مولکول‌های التهابی از بدن اجازه می‌دهد وارد مغز شوند و به مغز آسیب برسانند.
چاربل موسا نویسنده ارشد این مطالعه و مدیر برنامه نوروتراپی ترجمه در مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون گفته که کار زیادی باقی مانده است که باید انجام شود، اما دانستن اینکه سیستم عروقی مغز بیمار نقش مهمی در پیشرفت بیماری ایفا می کند، یک کشف بسیار امیدوارکننده است. موسا در یک بیانیه خبری دانشگاه گفت: طبق اطلاعات ما، این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد سد خونی مغزی بدن به طور بالقوه هدفی را برای درمان بیماری پارکینسون ارائه می دهد.
این یافته ها از مطالعه بر روی مایع مغزی نخاعی 75 بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون انجام شد. نتایج قبل و بعد از درمان بدون برچسب با داروی لوسمی نیلوتینیب یا با دارونما مقایسه شد. نتایج جدید می تواند به توضیح یافته های قبلی کمک کند که داروی نیلوتینیب با کاهش مشکلات حرکتی و افزایش کیفیت زندگی در بیماران پارکینسون مرتبط است.
موسا گفت: نیلوتینیب نه تنها برای از بین بردن پروتئین‌های سمی بد روی سیستم دفع زباله مغز می‌چرخد، بلکه به نظر می‌رسد سد خونی مغزی را نیز ترمیم می‌کند تا این مواد زائد سمی از مغز خارج و مواد مغذی وارد شوند.
وی افزود: به طور کلی اعتقاد بر این است که بیماری پارکینسون شامل کمبودهای میتوکندری یا انرژی است که می تواند ناشی از سموم محیطی یا تجمع پروتئین سمی باشد و هرگز به عنوان یک بیماری عروقی شناخته نشده است.
انتهای پیام/