به گزارش برنا؛ آخرین مطلبی که درباره تولید زباله توسط انسان ها منتشر شد، عددی نزدیک به ۱۰ میلیارد تن زباله پلاستیکی را نشان می داد. بدون شک تا به الان این عدد بیشتر شده است اما انسان ها برای این که از همین منبع فراوان و منفی خود نیز استفاده کنند به نظر می رسد که دست به کار شده اند! از آن جایی که یک زباله پلاستیکی تنها ۹ درصدش و تحت شرایط خاصی ذوب شده و از بین می رود، می توان از آن استفاده ای معکوس نمود. برای این کار یک مهندس انگلیسی، که از قضا به این جور فعالیت های هنری مثل خانه سازی هم بسیار علاقه مند است سعی کرده تا از پلاستیک های رها شده در طبیعت استفاده بهتری ببرد. ریچارد سوآ با استفاده از اتخاذ سیستم و فلسفه فکری خاص، یک جزیره پلاستیکی ساخته است که از اول تا آخر آن را با استفاده از پلاستیک های بازیافتی طراحی و ساخته است. این مهندس، برای ساخت جزیره ی پلاستیکی خود به مکزیک رفت و روش خلاقانه خود در ساخت این جزیره را به همه نشان داد.
سوآ برای ساخت این جزیره از ۱۰۰ هزار بطری بازیافت شده استفاده کرد و جزیره خود را ساخت. شاید با خودتان فکر کنید که ساخت یک جزیره با همچین فلسفه ای بسیار خطرناک باشد اما باید بگوییم زمانی که سوآ اقدام به ساخت چنین جزیره ای نمود، می دانست که برای تجزیه کامل و صد در صدی یک تکه پلاستیک، ۴۵۰ سال آن هم در شرایط عادی طول خواهد کشید! برای همین هم تصمیم گرفت که از این موقعیت منفی یک شرایط مثبت اتخاذ نماید.
ریچاد سوآ برای این که تصمیمش را عملی سازد با استفاده از این بطری ها و دیگر مواد زباله و دور ریختنی که ارزش استفاده در این پروژه را داشتند، یک برنامه درست و حسابی را تنظیم کرد. او درباره این پروژه به روزنامه ها گفته است که تمامی چیزهایی که نمی دانیم چه هستند و برای ما چه استفاده ای دارند از چشم من یک مصالح هستند. با توجه به این که مشکل امروز دنیا این است که با زباله ها چه کند، من می گویم که از این چیزی که آینده ی بشریت را مورد تهدید قرار داده به نفع بشریت استفاده کنیم.
مهندس انگلیسی ریچاد سوآ برای ساختن این جزیره پلاستیکی که در کنار جزیره موجرس ساخته شده است، از هزاران پلاستیک بازیافتی استفاده کرده است که برای اجرای آن ها بر روی یک فوندانسیون محکم و قوی از تخته های ۳ لایه ی پرسی و تخته های چوبی استفاده کرده است. همین ها باعث شده است که این جزیره مستحکم و شناور بر روی آب نگه داشته شود. در واقع متریال یا ماده اصلی ساخت این جزیره باعث شده است که این جزیره در حالت شناور کامل قرار بگیرد.
هسته اصلی این جزیره در یک تور ماهی گیری قرار گرفته است که این پلاستیک ها را در کنار هم قرار می دهد. از نکات جالب زندگی در این جزیره این است که ریچارد قوانینی را وضع کرده است که بر اساس آن، هیچ پلاستیک و یا دور ریزی وجود ندارد بلکه از هر ماده ی دور ریختنی برای بهبود جزیره استفاده می گردد. به طور مثال ریچارد برای بالا بردن سطح جزیره ی خود، از قوطی ها و مواد پلاستیکی استفاده می کند. یا این که حتی سوآ با استفاده از کیسه ها سطح خاک را می پوشاند و تعادل جزیره ی پلاستیکی خود را بهتر حفظ می کند. جزیره ی ریچاد با استفاده از یک قایق و بادبان به حرکت در می آید.
بر روی این جزیره می توانید تا انواع سبزیجات و میوه ها را بکارید و یک زمین زراعتی داشته باشید. ریچارد خانه ای که در این جزیره ساخته را مجهز به سیستم های برقی همچون تهوبه ی هوا، سرمایش و گرمایش، یخچال و سایر وسایل برقی نموده است. انرژی این وسایل از پنل های خورشیدی به دست می آید. جالب است بدانید که این جزیره بارها مورد آسیب قرار گرفته است و طوفان چندین بار جزیره ی پلاستیکی موجس را دچار چالش های جدی کرده است.
او هر بار پس از آسیبی، از اول دوباره این جزیره را مورد ترمیم و بازسازی قرار داده و حتی نسبت به قبلش نیز آن را کامل تر کرده است. نکته ی جالب دیگری که درباره ی جزیره ی پلاستیکی جالب است بدانید این است که؛ درواقع این دومین جزیره ای است که ریچارد سوا ساخته است. او اولین جزیره ی شناور خود را در سال ۱۹۹۸ میلادی با دست های خودش و متکی به دانشی که داشت ساخت. اما این جزیره پس از ساخته شدن متاسفانه در طی طوفان امیلی در سال ۲۰۰۵ میلادی نابود شد. البته او نا امید نشد و سال های بعدی خود را صرف این کرد که این پلاستیک ها را جمع آوری کند و با استفاده ی از آن ها ۳ سال بعد جزیره ی شخصی خود را بسازد. این جزیره ی جدید هم نسبت به بلایای طبیعی همچون طوفان آسیب پذیر است. مثلا در سال ۲۰۱۹ در طوفان این جزیره پلاستیکی دچار مشکل شد اما سوآ طبق معمول همیشه آن را ارتقا داد.
به بهانه ساخت جزیره پلاستیکی توسط ریچارد سوا، بهتر است تا به شما کمی بیشتر درباره روند تجزیه پلاستیک ها و دیگر مواد دست ساز انسان ها اطلاعات بدهیم. برای این که درک بهتری نسبت به این مسئله داشته باشید باید بگوییم که برای تجزیه هر ماده غیر طبیعی در طبیعت سالیانی بیش از عمر من و شما زمان لازم است. برای تجزیه ی یک تکه آدامس جویده شده ۵ سال، برای پلاستیک از ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال، برای شیشه نزدیک به ۴ هزار سال و برای تجزیه ی میوه ۶ ماه وقت لازم است. برخی از زباله ها آرام آرام تجزیه می شوند و برخی از آن ها ممکن است که هیچ وقت تجزیه نشوند. در زندگی بشر آن قدر استفاده از پلاستیک زیاد شده است که در همه جا زباله های پلاستیکی دیده می شوند. برخی از زباله های بازیافتی با مواد دیگر هم پس از تجزیه و ساخت دوباره به گونه ای دیگر آسیب می رسانند.
انتهای پیام/