به گزارش خبرگزاری برنا از تهران ؛ سهیلا جوادی، یکی از کارگردانان نمایش خاموشان در گفتگو با خبرنگار حوزه فرهنگی برنا با اشاره بر اجرای این نمایش در سال 1398، بیان کرد: در این اجرا تمام تلاشم را کردم تا به کارگردانی آقای سلیمانی وفادار باشم اما به وراخور نمایش که یک هنر پویاست، تغییراتی نیز انجام دادیم تا با شرایط امروز جامعه مرتبط تر باشد.
او افزود: برای من بسیار مهم است که یاد و خاطره علی زنده باشد، من هر روز و هر لحظه علی را روی صحنه و در مقابل خود می‌بینم؛ دوست داشتم دوباره باهم تئاتر کار می‌کردیم و اسم و حس و تصویر علی سلیمانی روی پوستر باشد. بسیار علاقمند بودم تا فکر و راه همسرم ادامه پیدا کند و به همین دلیل شروع به فعالیت برای به صحنه بردن این کار کردم.
کارگردان نمایش سه زن در ادامه با تاکید براینکه نویسنده اثر در طول اجرا سعی بر بازنویسی و بروز شدن متن داشت، خاطرنشان کرد: سبا در طول تمرین‌ها چندین بار باتوجه به شرایط کنونی اجرا سعی بر دوباره بازنویسی متن داشت و چندین بار نیز این اتفاق رخ داد. نبود علی، حمایت‌ها و افکار او اما بسیار احساس می‌شد و اینکه بدون علی سلیمانی این کار سخت را انجام دادن بسیار دشوار بود. البته باید گفت همین حس، انگیزه و ارادت به او باعث شد تا تمام تلاشم را داشته باشم تا این اثر فاخر و درخور نام علی سلیمانی باشد، که فکر می‌کنم این اتفاق رخ داده است.
او ادامه داد: علی سلیمانی همیشه براین تاکید داشت که خاموشان یک نمایش اجتماعی، آزمایشگاهی، مستند، تجربی و مذهبی است؛ این نمایش مسائل روز را مطرح می‌کند و به یکی از معضلات روز می‌پردازد که اگر وجود نداشت بسیاری از اتفاقات رخ نمی‌داد.
جوادی تاکید کرد: سعی کردیم صحبت‌های خودرا در قالب مذهبی بیان نماییم اما نه به صورت نمایش‌های مذهبی که همواره وجود دارد و متعلق به سال‌های بسیار دور است. ما این نمایش را در فضای روز به صحنه میبریم و فکر می‌کنم تماشای آن خالی از لطف نباشد، چراکه همه افراد تا به امروز ارتباط خوبی با آن برقرار کردند.
این کارگردان و بازیگر در پایان گفت: نام این نمایش به این دلیل «خاموشان» شد که همه ما در مقطعی از زندگی مان سکوت کردیم و این بدین معنی است که ما اجازه دادیم تا اتفاقاتی رخ دهد که شاید اگر در آن زمان منفعل عمل نمی‌کردیم بسیاری از اتفاقات رخ نمی‌داد.
انتهای پیام