به گزارش خبرنگار برنا؛ زهره شایسته- این روزها اختلاف طبقاتی بیداد می‌کند. با جستجویی در بازارهای تجریش، زعفرانیه و... می‌توان دید قیمت‌های شب یلدای برخی خانواده‌های کلان سرمایه‌دار چیزی به ارزش 50 میلیون به بالاست و این سوال پیش می‌آید که چگونه در جامعه‌ای که قرار است مساوات در آن برقرار باشد این اختلاف و شکاف طبقاتی روز به روز بیشتر شده و زمانی که قرار است درباره چرایی به وجود آمدن این شکاف طبقاتی حرفی زده بشود برخی محافظه کارانه می‌گویند مصلحت نیست و یا صبر لازم است!
هرسال ایرانیان در بلندترین شب سال رسم بر این دارند تا دورهم جمع شوند و شب نشینی داشته و سفره‌های خود را با مواد خوراکی خاصی از جمله انار، هندوانه، آجیل و سبزی پلو با ماهی پر می‌کنند. بر این اساس بازار اقلام اساسی از یکی دو هفته قبل رونق خاصی می‌گیرد و هر چه به شب یلدا نزدیک‌تر می شویم تب و تاب بیشتری می‌گیرد و بعد از شب یلدا هم قیمت آن از رونق نمی‌افتد و به حالت قبلی برنمی‌گردد. نمونه‌اش همین آجیل شب یلداست که یلدا و نوروز به مثابه سکوی پرش قیمتی برای آن است، آن هم نه افزایش قیمت معمولی بلکه در برخی خشکبار فروشی‌ها قیمت‌های فضایی کیلویی 500-600 هزار تومان مشاهده می‌شود. هر چند رئیس اتحادیه آجیل و خشکبار تهران ضمن تکذیب بهای پسته برای هر کیلو ۵۰۰ هزار تومان، گفت: قیمت هر کیلوگرم آجیل مخلوط درجه یک شب یلدا بین ۱۸۰ تا ۲۷۵ هزار تومان تعیین شده و مردم گران‌تر نخرند. اما بالاخره این قیمت‌هایی است که با چشم دیده می‌شوند.
با یک حساب سرانگشتی می‌توان حساب کرد در بهترین حالت ممکن یک کیلو آجیل را نمی‌توان کمتر از 200 هزار تومان خرید، از آن طرف در چنین شرایطی قیمت هندوانه ناگهان اوج می‌گیرد. انار هم برای آنکه کم نیاورد سر به فلک می‌کشد و قرار است جیبت را خالی کند. پرتقال و کیوی و نارنگی و... را که نگو. حالا نوبت شام است. قیمت برنج این چندماهه حسابی قدکشیده است. مرغ هم که این چند هفته اوج گرفته و پرواز کرده است.
خدا نکند پای گرفتن و دادن یک هدیه معمولی به اعضای خانواده برای شاد کردن دل بچه‌های خانواده هم در میان باشد. اگر آن شب بزرگ فامیل باشی و بچه‌ها و نوه‌هایت مهمان خانه‌ات باشند و یا نو عروسی داشته باشی که دیگر هیچ ... . این‌ها را که جمع ببندیم می‌بینیم یک دورهمی خانوادگی در شب یلدا با حداقل مرسومات برای یک خانواده تهرانی لاقل 3تا 4 میلیون در کم‌ترین حالت ممکن آب می‌خورد.
اما آیا می‌دانید در همین شهر 12 میلیونی، هستند کسانی که کل درآمدشان در ماه کمتر از همین مبلغ است و با این پول نه یک شب که 30 روز زندگی خود و اهل بیت‌شان را می‌گردانند؟ آیا شیعه علی بودن جز به آن است که مولا می‌فرمایند:« خداوند را بندگانی است که به آنان نعمت‌های ویژه داده است برای نفع رساندن به دیگر بندگانش پس امکاناتی در دسترس آن‌ها قرار داده است که بذل و بخشش کنند. هرگاه از بذل آن نعمت ها دریغ ورزند و چیزی به کسی ندهد آن نعمت‌ها را از آنان باز می‌ستاند و به دیگران می‌دهد»
تفاوت شب یلدا با دیگر شب ها یک دقیقه، بیشتر از شب های دیگر نیست. لازم است همین شب حتی برای یک دقیقه هم که شده کمی نگاه خود را فراتر از این سفره‌های رنگارنگ ببریم و از لذت‌های لحظه‌ای و شکمی گذر کنیم و به دنبال سیراب کردن تفکر خود باشیم تا در آینده نزدیک دچار فروپاشی‌های معنوی و اجتماعی نشویم. باید گفت بیایید مواظب شب یلدای همسایه و مردم این شهر باشیم که ما باعث تلخ شدن آن نشویم.
از همه این‌ها که بگذریم چندسالی است که نمایش ترکیب‌های مختلف شب یلدا در فضاهای مجازی به یکی از معضلات تبدیل شده است و از یک ماه قبل همه به دنبال چیدن بهترین سفره شب یلدا هستند. شاید قابل باور نباشد اما خیلی‌ها از یکی دو ماه قبل از شب یلدا کلاس‌های چیدمان و سفره آرایی را در برنامه‌های خود قرار می‌دهند که نکند شب یلدا عکس های سفره‌شان از فلان فامیل و فلان دوست‌شان زشت‌تر باشد. از بلاگرهای اینستاگرامی که نگویم. شب یلدا که می شود صفحاتشان پر می شود که دیزاین ها، تیپ ها و استایل های یلدایی که چشم نواز و توی سفره های‌شان از شیر مرغ تا جان آدمیزاد پیدا می‌شود.
البته یکی دوسالی است که همین روزها که می‌رسد هنرمندان و ورزشکاران و مردم کمپین می‌زنند که« تروخدا از سفره‌های رنگین شب یلدایتان در صفحات مجازی عکس منتشر نکنید؛ اوضاع اقتصادی مردم خوب نیست، خدایی نکرده یک وقت پدری شرمنده زن و بچه اش نشود.»
نباید اجازه داد که آداب و رسوم خوش بلندترین شب سال به مهمانی‌های تجملاتی تغییر شکل دهد و ماهیت اصلی خود را از دست بدهد زیرا در این صورت است که بسیاری از خانواده‌های فقیر سعی می‌کنند به خاطر نداری و غصه نخوردن کودکانشان این شب را از دفتر روزگار خود حذف کنند.
ما نباید فراموش کنیم که همه لذت شب یلدا در کنار هم بودن و رسم زیبای حافظ خوانی و فال گرفتن و دورهم بودن و سادگی و صمیمیت بود که آن را حفظ کرده و در گذر روزگار از اذهان نزدوده است.
انتهای پیام/