به گزارش خبرگزاری برنا از مشهد، چهارشنبه‌های امام رضایی به عنوان فصل جذاب و زرین در کتاب روزمرگی‌های ما، فرصتی است مغتنم تا خود را حتی به قدر لحظاتی در فضای انس و ارتباط با امام مهربانی‌ها قرار دهیم و در سایه این ارتباط، هوایی تازه را در سبک زندگی‌های خود تنفس کنیم ... از این رو، در چهارشنبه‌ای دیگر با حاج حسین هوشیار، مداح و ذاکر شناخته‌شده اهل بیت(ع) درباره برکات چهارشنبه‌های امام رضایی به گفتگو پرداخته‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:
پویش چهارشنبه‌های امام رضایی که می‌کوشد در لابلای ورق‌های کتاب روزمرگی‌های ما فصل جذاب ارتباط با امام رضا(ع) را بگشاید، چه فرصتی برای انس و الفت ما با حضرت ثامن الحجج(ع) فراهم می‌کند؟
انتساب هر یک از روزهای هفته به یکی از معصومان(ع) بهانه قشنگی است تا ما شیعیان آن ذوات مقدسه را یاد کنیم و در پرتوی این تذکر و یادآوری، بدانیم زندگی، عشق و انگیزه و موفقیت‌های خود را مدیون نگاه پُرمهر اولیاء الله به عنوان واسطه فیض بین خود و خدا هستیم. با چنین افق و نگاهی، چهارشنبه‌های امام رضایی فرصتی است مغتنم برای آنها که دل در گروی عشق و محبت امام مهربانی‌ها دارند تا از دور و نزدیک زائر حضرت رضا(ع) شده و سفره دل را در محضر امام رئوف(ع) باز و با حضرت(ع) درددل کنند؛ حتی آنها که دور هستند می‌توانند در این بستر مهیا، کبوتر دل را روانه آستان قدس رضوی کرده گفتنی‌ها را بگویند و شنیدنی‌ها را با گوش جان بشوند.
این روانه کردن دل به بارگاه نورانی امام رضا(ع) آیا فقط به حضور در حرم و تنفس در جوار مضجع شریف حضرت رضا(ع) است یا راه‌های دیگر هم برای آن وجود دارد؟
طبیعتاً زیارت صرفا به حضور فیزیکی و ظاهری در حرم نیست، اینطور نیست که حتما برای این ارتباط باید خود را به حرم برسانیم البته زیارت حضوری و سفر برای زیارت ائمه(ع) بسیار مورد تاکید است و فیوضات و توفیقات و عنایات خاص خود را دارد اما در عین حال محصول زیارت انس و معرفت است چه بسا آنها که به‌سان اویس قرنی که در عین دوری دلش همراه پیامبر اکرم(ص) بود، علی‌رغم بعد با‌لظاهر مکانی، اما دل و جانشان همراه و گره خورده به امام رضا(ع) باشد. اینها کسانی هستند که دل خود را روانه حرم امام رضا(ع) می‌کنند؛ از ویژگی‌ها و معجزات امام رضا(ع) این است که عاشقان خود را حتی از راه دور مورد کرامت و عنایات قرار می‌دهند. اساسا عشق به امام رضا(ع) مرز نمی‌شناسد و مرزی باقی نمی‌گذارد و بین این عاشق و معشوقان او، نزدیکی خاصی حتی در دوری‌های ظاهری وجود دارد.
به عنوان مداح و ذاکر اهل بیت(ع) اگر خاطره‌ای از این انس و الفت با امام رضا(ع) از راه دور دارید، برای ما تعریف کنید.
خاطرات بسیاری درباره انس بین زائران امام رضا(ع) و حضرت ثامن الحجج(ع) دارم، سال‌ها توفیق داشتم به عنوان معلم در مدارس تهران فعالیت و اردوهای زیارتی به مشهد مقدس را برگزار کنم؛ در یکی از این اردوها دانش‌آموزی که از کشور کانادا به ایران آمده بود و به سختی فارسی صحبت می‌کرد و در سن 12- 13 سالگی بود برای اولین بار همراه با ما به مشهد آمد؛ نخستین دیدار او با امام رضا(ع) عجیب بود ... زبان قاصر است از بیان آنچه بر آن نوجوان گذشت و عشقی که به امام رضا(ع) ابراز می‌کرد؛ در آن اردو زیارت‌های دسته جمعی، سرودهای جمعی در مقابل گنبد در صحن سقاخانه و تشرفات جمعی داشتیم که فراموش نشدنی است؛ آن دانش‌آموز مجدد به خارج از کشور مهاجرت کرد و هنوز هم سالی چند بار تماس می‌گیرد و یاد آن سفر مشهد را زنده می‌کند و از من می‌خواهد هر بار که به زیارت امام رضا(ع) مشرف می‌شوم، او را نیز یاد کنم؛ خودش هم هر بار ایران می‌آید اول به مشهد میرود؛ حدود سه هفته قبل بود که به ایران آمد و با من تماس گرفت و با هم به مشهدالرضا(ع) مشرف شدیم ... اینها همه ثابت می‌کند این عشق فراموش نمی‌شود و عاشقان کوی امام رضا(ع) با هر فرهنگی و از هر موقعیت جغرافیایی‌ای که باشند با حضرت ثامن الائمه(ع) مانوس می‌شوند و حضرت(ع) هم نمک‌گیر سفره خود را رها نمی‌کنند.
در شبیه شدن زائر به مزور (زیارت شونده) چه اسراری وجود دارد که می‌تواند انس و علقه ما با امام مهربانی‌ها را پررنگ‌تر کند؟
از صفات بارز امام رضا(ع) رافت و رئوف بودن است چهارشنبه‌های امام رضایی می تواند چهارشنبه‌های مهربانی باشد و به ما در نزدیکی و هم‌سنخ شدن به امام رضا(ع) الگوگیری از صفات امام(ع) کمک کند. خوب است این چهارشنبه‌های امام رضایی بهانه‌ای شود تا عشق، مهربانی و دوستی را به همدیگر هدیه کنیم؛ زائران امامی که هیچ گاه بین زائران خود فرق نمی‌گذارد و در بذل رافت و کرامت فقیر و غنی نمی‌شناسد و آغوش لطفش به روی همه گشوده است باید این اوصاف را در خود ایجاد کنند. سبک زندگی رضوی مملو است از آموزه‌هایی که در صورت الگوگیری از آنها درهای رحمت به روی ما گشوده می‌شود.
برای آنکه نام ما هم از مسیر چهارشنبه‌های امام رضایی جزء خادمان حضرت(ع) ثبت شود، چه باید بکنیم؟
زمانی خادم الرضا(ع) هستیم و به طور رسمی در حرم خدمت می‌کنیم، اما خدمت به حضرت(ع) محصور به این حضور در حرم نیست بلکه هر کسی که به فرهنگ رضوی خدمت می‌کند خادم امام رضا(ع) است اگر دغدغه‌های امام مهربانی‌ها را دنبال و سیره رضوی را در زندگی پیاده و فرهنگ رضوی را عملیاتی کنیم، رافت به محرومان و همنوعان، گسترش حُسن خلق در جامعه و دستگیری از مردم دغدغه ما باشد، خادم الرضا(ع) می‌شویم؛ اساساً هر کس قدمی برای گسترش فرهنگ رضوی بردارد در این عرصه و میدان وارد می‌شود.
خودتان به عنوان مداح و ذاکر اهل بیت(ع) چقدر به توسلات به امام رضا(ع) و مجالس منتسب به حضرت(ع) انس و اهتمام دارید؟
هیئت «رهروان نور» را در مشهد و با اذن امام رضا(ع) در سال 71 راه اندازی کردیم، معمولاً شعری ثابت در انتهای جلسات خطاب به حضرت(ع) داریم و می‌خوانیم: «تو را دارم چه غم دارم/ به عشق تو گرفتارم/ رضا جانم رضا جانم». چون هیئت ما مرهون امام رضا(ع) است ذکر و یاد حضرت(ع) و نیز جلسات ویژه توسل به ایشان را داریم و جلسات امام رضایی و توسلات ما به حضرت(ع) شهره است. نمک‌گیر سفره امام مهربانی‌ها هستم. انتهای پیام
گفتگو: آمنه مستقیمی