رشد ۲ درصدی شاخص تولید در بخش صنعت/ سرعت رشد تولید صنعتی به دلیل قطعی برق کاهش یافت

به گزارش برنا، روند شاخص تعدیل شده فصلی مقدار تولید در بخش صنعت ساخت طی فصول تابستان 1398 تا تابستان 1400 نشان می‌دهد این شاخص پس از تجربه رشد منفی در بهار 1399 و سپس رشد مثبت طی سه فصل متوالی، در زمستان 1399 به بالاترین حد خود رسید.

بر اساس گزارش اتاق بازرگانی تهران، از فصل بهار 1400 روند نزولی شاخص تولید در بخش صنعت آغاز و تا تابستان ادامه یافت است، رقم تعدیل شده فصلی شاخص مقدار تولید بخش صنعت ساخت در تابستان 1400 ،حدود 91.7 بوده که اگرچه در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، حدود 2 درصد رشد داشته ولی از سرعت رشد آن در مقایسه با فصول اخیر، کاسته شده که قطعی برق در برخی صنایع یکی از عوامل کاهش نرخ رشد در این فصل است.

با وجود رشد شاخص در فصل تابستان در مقایسه با فصل مشابه سال قبل، همچنان سطح شاخص پایین تر از سطح آن در سال پایه یعنی 1390 است که این موضوع برای کلیه فصول از ابتدای سال 1398 تا تابستان 1400 هم صادق است.

همچنین شاخص بهای تولیدکننده بخش صنعت ساخت طی بازه مورد بررسی، طی تابستان 1398 تا تابستان 1400 همواره روند صعودی داشته، با این تفاوت که سرعت رشد آن از تابستان 1399 در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

رقم شاخص مزبور در تابستان 1400 به 577 رسیده که نسبت به تابستان 1399 حدود 80 درصد رشد کرده و علت اصلی آن افزایش هزینه تامین نهادههای تولید (داخلی و وارداتی) بوده است. با توجه به پیش نگر بودن شاخص بهای تولیدکننده، بخشی از افزایش شاخص بهای مصرف کننده در اقلام صنعتی در هر فصل به افزایش شاخص بهای تولیدکننده در تولیدات متناظر در فصل قبلی نسبت داده می شود لذا انتظار می رود شاخص بهای مصرف کننده در فصل پاییز برای اقلام صنعتی موجود در سبد کالای خانوار، به تناسب افزایش یابد.

بخش معدن 

سطح شاخص مقدار تولید تعدیل شده فصلی بخش معدن طی دو سال منتهی به تابستان 1400 همواره پایین تر از رقم آن در سال 1390 بوده که به معنی عدم تحول معنادار در این بخش در رابطه با افزایش سطح تولیدات طی ده سال اخیر است.

 این شاخص پس از آنکه در تابستان 1399 به بالاترین میزان خود از ابتدای سال 1398 رسید  شروع به افت کرد و طی 4 فصل متوالی کاهش، در تابستان 1400 به 94.1 رسید.

رشد این شاخص در تابستان 1400 در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، حدود منفی 4 درصد بوده که بیشترین نرخ کاهش در مقایسه با دو فصل گذشته را داراست.  با توجه به نرخ رشد منفی مقدار تولید بخش معدن برای سه فصل متوالی و تشدید آن در فصل تابستان، نتیجه گیری می شود که این بخش از فصل تابستان سال 1400 وارد رکود شده است.

در تابستان 1400، شاخص بهای تولیدکننده بخش معدن به حدود 1018 رسید. این شاخص از ابتدای سال 1398 همواره روند صعودی داشته و رقم آن در تابستان 1400 در مقایسه با تابستان 1399 بیش از دو برابر رشد کرده است.

 عوامل گوناگونی در افزایش بهای تولیدکننده در بخش معدن اثرگذار هستند که کاهش توام عرضه و افزایش هزینه های تولید از مهمترین آنها بوده و با توجه به پیوند پیشینی این بخش با سایر بخش ها و تامین نیاز کالاهای واسطه‌ای آنها، افزایش بهای تولیدکننده در بخش معدن تاثیر قابل توجهی بر افزایش بهای تولیدکننده در سایر زنجیره های مرتبط در صنعت ساخت نیز خواهد گذاشت.

بخش کشاورزی

به دلیل ماهیت فعالیت بخش کشاورزی، معمولا روند فصلی تولیدات محصولات این بخش که بیشتر مبتنی بر تولیدات زراعی و باغی است، در فصول نیمه نخست سال از افزایش نسبی برخوردار است.

با توجه به نوسانات فصلی تولیدات بخش کشاورزی، برای تحلیل روند شاخص تولید این بخش، روند تعدیل فصلی شده اطلاعات دقیق تری را در اختیار قرار می دهد. براساس آنچه روند تعدیل فصلی شده شاخص مقدار تولید بخش کشاورزی نشان می دهد، طی دو سال منتهی به تابستان 1400 ،شاخص مقدار تولید بخش کشاورزی (تعدیل شده فصلی) علیرغم اینکه در بهار و تابستان 1400 کاهش یافته، برخالف روند حاکم بر دو بخش صنعت ساخت و معدن، همواره از مقدار آن در سال 1390 بالاتر بوده است.

رقم شاخص مزبور در فصل تابستان 1400 برابر با 104.9 بوده که در مقایسه با تابستان سال قبل، حدود 6 درصد کاهش یافته ضمن اینکه افت تولید در مقایسه با فصل قبل، بیشتر نیز شده است. طی دو فصل بهار و تابستان 1400 ، رشد شاخص مقدار تولید بخش کشاورزی منفی بوده که به معنی بروز رکود در این بخش است.

یکی از مشکلات مرتبط با افت تولید بخش کشاورزی، کاهش میزان دسترسی به نهاده های تولید به ویژه آب به علت بروز خشکسالی و تغییرات اقلیمی در برخی از نقاط کشور است.

شاخص قیمت تولیدکننده این بخش نیز که همواره روند صعودی را طی دو سال منتهی به تابستان 1400 طی کرده در تابستان 1400 به 528 رسیده که نسبت به مدت مشابه سال قبل حدود 70 درصد افزایش یافته است.

 با توجه به ضریب اهمیت بالای کالاهای خوراکی و آشامیدنی در سبد هزینه خانوار، افزایش بهای تولیدکننده این بخش آثار مستقیمی بر افزایش قیمت مصرف کننده دارد که کاهش عرضه و افزایش تقاضا بر افزایش مزبور تاثیر خواهد گذاشت.

انتهای پیام