به گزارش برنا؛ دیدارهای لیگ برتر فوتبال در دوره بیست و یکم در حالی در سال منتهی به جام جهانی به نیم فصل اول خود نزدیک شده که پیش‌بینی می‌شد در پیش بودن رویداد ویژه‌ای مانند جام جهانی و رویای حضور ستاره‌های جدید در این کارناوال بزرگ فوتبالی، انگیزه‌ها و تلاش آنها را دو چندان کرده و این مسئله در نهایت منجر به ظهور ستاره‌های جدیدی در لیگ برتر شود اما در عمل نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه برخی از ستاره‌های فصول قبل نیز درخشش گذشته خود را نداشتند و روزهای کم فروغی را در نیم فصل اول این دوره از لیگ برتر را پشت سر گذاشتند.
به نظر می‌رسد عوامل مختلفی دست به دست هم داد تا این مسئله در نیم فصل اول لیگ برتر شکل بگیرد و لیگ کم فروغی را برای معرفی ستاره‌های جدید برای فوتبالمان شاهد باشیم. در این میان البته برخی تیم‌ها و برخی بازیکنان جرقه‌هایی از خود نشان دادند اما این جرقه‌ها خیلی مقطعی و زودگذر بود و عمر درخشش ستاره‌های جدید در فوتبال ایران در عرصه لیگ برتر از چند هفته کوتاه تجاوز نکرد.
بررسی‌ها از این حکایت دارد که عوامل بسیار زیادی در این فصل مانع از معرفی ستاره‌های جدید به فوتبال ایران در عرصه لیگ شده که شاید مهمترین و اصلی‌ترین موضوع افت سطح کیفی فوتبال ما در سال‌های اخیر است، فوتبالی مبتنی بر نتیجه‌گیری و لرزان بودن پایه‌های صندلی مدیران و مربیان در لیگ برتر کشور که در فصول اخیر سبب شده خیلی از سرمربیان برای حفظ جایگاه خود در تیم‌ها ریسک استفاده از بازیکنان جوان و با انگیزه را به خود نداده و با اعتماد دوباره به بازیکنان پا به سن گذاشته برای استفاده و بهر‌ه‌گیری از تجربه آنها، جوانان زیادی را پشت خط ورود به ترکیب اصلی و ثابت تیم‌ها نگه دارند و در این میان بعضا استعدادهای زیادی به سادگی هر چه تمام‌تر به هدر رفت.
نکته دیگری که بدون شک می‌تواند در این اتفاق سهم ویژه‌ای داشته باشد، استادیوم‌های خالی از تماشاگر در ایام کرونایی است که بدون شک انرژی و روح زیادی از تیم‌ها گرفته است؛ اگرچه هواداران فوتبال در ایران تماشای بازی از طریق تلویزیون را در محدودیت‌های کرونایی انتخاب کرده‌اند و طبق آمار پخش مستقیم بازی‌های لیگ برتر در این فصل نیز بینندگان زیادی را به خود اختصاص داده اما حال و هوای سکوهای پر از تماشاگر برای بازیکنان فوتبال با هیچ چیز دیگری عوض شدنی نیست و سکوهای سرد و خالی از تماشاگر بخش اعظمی از انرژی و جذابیت‌های فوتبال را به هدر می‌دهد.
در این بین در سال‌های اخیر کمتر شاهد بودیم که تیم‌های باشگاهی ما بها و اهمیت چندانی به تیم‌های پایه و پرورش نوجوانان و جوانان برای خود قائل نیستند و ترجیح می دهند با جذب بازیکنان شاخص تیم‌های دیگر به نوعی از زیر بار سختی‌های پرورش بازیکنان جدید شانه خالی کنند و به نوعی سیستم حاضری خوری جایگزین ستاره پروری در لیگ برتر شود!
علاوه بر عوامل و عللی که به آن ذکر شد، رد و بدل شدن پول‌های زیاد و خارج از حساب و کتاب به نوعی خیلی از چهره‌های فوتبالی را اشباع کرده و این پولها باعث شده چهره‌های جوان نیز تغییر هدف داده و به جای تلاش برای بالابردن سطح کیفی فوتبال خود بیشتر به این فکر کنند که با پیوستن به باشگاه‌هایی با شرایط و منابع مالی بهتر بتوانند آینده مالی خود را تضمین کنند و بازی و حضور در ترکیب در تیم‌ها به نوعی در سایه این اولویت‌بندی قرار گرفته تا به نوعی مسائل اقتصادی و مالی برای خیلی از جوانان مهم‌تر از فوتبال و مسائل فنی‌اش قرار بگیرد.
در نیم فصل اول، فوتبال ایران در عرصه لیگ برتر که ستاره جدید و نوظهوری را معرفی نکرد و با توجه به حساسیت بازی‌ها در نیم فصل دوم و تلاش تیم‌ها در پائین و بالای جدول این ذهنیت به وجود می‌آید که نتوان برای نیم فصل بعدی هم منتظر ستاره‌های جدیدی بود مگر این که اتفاقات ویژه‌ای در ادامه این فصل، رخوت و سستی را از بازیکنان تیم‌های لیگ برتری گرفته و ماجرای جدیدی برای معرفی ستاره های جدید در فوتبال ایران رقم بخورد.
انتهای پیام//