به گزارش برنا؛ چغندر یک قسمت ریشه خوراکی گیاه چغندر است که به عنوان یکی از چندین گونه بتا ولگاریس کشت می‌شود و با نام‌های مختلفی مانند چغندر و چغندر باغی شناخته می‌شود. به دلیل فراوانی مواد مغذی ضروری مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها، فیتونوترینت‌ها و فیبر‌های غذایی فواید سلامتی و زیبایی بی شماری دارد.
بیوتریا یک ترکیب آنتی اکسیدانی موجود در چغندر از سلول‌ها و بافت‌های ما در برابر آسیب اکسیداتیو ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. بهبود سیستم قلبی عروقی، کمک به سم زدایی، ارائه مزایای شناختی، تقویت سیستم ایمنی بدن از دیگر مزایای این گیاه است.
بیوترین مسئول ایجاد رنگدانه صورتی یا قرمز تیره به چغندر است. مصرف چغندر یا آب چغندر در دوز‌های زیاد ممکن است سطح بتالاین را در بدن ما افزایش دهد. سطح بالای بتالائین ممکن است منجر به متابولیسم ضعیف آهن در بدن و یا منجر به سرخی رنگ ادرار شود.
امکان افزایش خطر سنگ کلیه
چغندر آنتی اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C و E و فیتونوترینت‌ها و پلی فنول‌های دارد. این ترکیبات از کبد و کلیه‌ها در برابر آسیب اکسیداتیو ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند. همچنین به حذف موثر سموم، آلاینده‌ها از بدن ما کمک می‌کنند و بار سم زدایی از این اندام‌های حیاتی را تا حدودی کاهش می‌دهند.
با این حال، اگزالات چغندر با کلسیم موجود در بدن ما ترکیب می‌شود و باعث تولید اگزالات کلسیم، نوعی سنگ کلیه می‌شود. مصرف بیش از حد چغندر ممکن است منجر به بار اگزالات شود که خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهد. افرادی که سابقه مشکلات سنگ کلیه دارند در مقایسه با افرادی که سابقه اختلالات کلیوی ندارند، بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند. اگزالات موجود در چغندر باعث افزایش دفع اگزالات کلسیم در ادرار می‌شود؛ و خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می‌دهد.
ممکن است باعث واکنش‌های آلرژیک شود
چغندر حاوی چندین ویتامین، مواد معدنی، آنتی اکسیدان ها، مواد مغذی گیاهی و فیبر‌های غذایی است که فواید متعددی برای سلامتی و زیبایی دارد. با این حال، افرادی که به چغندر حساسیت دارند، نمی‌توانند از این فواید بهره‌مند شوند. برخی از علائم شایع آلرژی به چغندر عبارتند از بثورات پوستی، کهیر، خارش، لرز، انقباض تار‌های صوتی، مشکل در صحبت کردن و بلع.
مدفوع رنگی
مصرف بیش از حد چغندر یا آب چغندر رنگ مدفوع را به صورتی یا صورتی متمایل به قرمز تغییر دهد. اگر فردی برای مدت طولانی چغندر مصرف کند، مدفوع رنگی دفع می‌کند. در این شرایط باید چند روز مصرف چغندر را متوقف کند تا متوجه شود که رنگ قرمز مدفوع به دلیل رنگدانه‌های چغندر است یا مشکل دیگری مانند خون در مدفوع وجود دارد.
تغییر رنگ ادرار و مدفوع به دلیل اثر رنگدانه بالای چغندر ممکن مشکلات جدی سلامتی مانند خون در مدفوع را پنهان کند. برای جلوگیری از این مشکل، چغندر را در حد اعتدال مصرف کنید.
برای بیماران دیابتی چندان خوب نیست
سطح پایین کربوهیدرات‌ها و وجود فیبر‌های غذایی در چغندر به تنظیم قند خون کمک می‌کند و بنابراین برای افراد دیابتی مفید است. با این حال، چغندر دارای شاخص گلیسمی بالای ۶۴ است. خوردن بیش از حد چغندر در مدت زمان کوتاه ممکن اثر تنظیم کننده قند خون چغندر را خنثی و خطر هیپرگلیسمی را افزایش دهد. اگر داروی تنظیم قند خون مصرف می‌کنید، باید چغندر را تنها پس از مشورت با پزشک مصرف کنید.
زنان بارداراز مصرف چغندر پرهیز کنند
فراوانی مواد مغذی ضروری مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و مواد مغذی گیاهی در چغندر نقش مهمی در حفظ یک بارداری سالم دارد. ویتامین C، E و آنتی اکسیدانی چغندر از رحم و جنین در حال رشد در رحم در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. فولات، یک ماده معدنی ضروری در چغندر به رشد عصبی جنین کمک می‌کند و خطر نقص لوله عصبی مانند اسپینا بیفیدا را کاهش می‌دهد.
سایر مواد مغذی مانند کلسیم، آهن، منیزیم و پتاسیم نیز در دوران بارداری مفید هستند. با این حال، باید از مصرف زیاد چغندر در دوران بارداری خودداری شود. در مقادیر بیش از حد، بتائین، ترکیب آنتی اکسیدانی چغندر، ممکن عوارض نامطلوبی در دوران بارداری ایجاد کند. سطح بالای نیترات به دلیل پرخوری چغندر، خطر سمیت نیترات را در مادران باردار و همچنین جنین افزایش می‌دهد. خطر سمیت نیترات در حدود هفته ۳۰ بارداری بیشتر است.
مصرف چغندر می تواند موجب ابتلا به نقرس شود
ویتامین C، ترکیب آنتی اکسیدانی و ضد التهابی چغندر، برای تسکین درد و مشکلات التهابی مانند آرتریت، روماتیسم، نقرس بسیار موثر است. با این حال، مصرف بیش از حد چغندر، سطح اگزالات را در بدن ما افزایش دهد و می‌تواند اسیداوریک را بیش از حد در سیستم ما بالا ببرد. سطح بالای اسید اوریک در بدن ما خطر ابتلا به نقرس و سایر علائم رایج مانند درد مفاصل شدید، مفاصل قرمز براق و تب بالا را افزایش می‌دهد.
افزایش تجمع مواد معدنی در بدن
مواد مغذی حیاتی ویتامین‌ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و مواد مغذی گیاهی در چغندر فواید سلامت و زیبایی بی شماری را ارائه می‌دهند. با این حال، مصرف بیش از حد چغندر تجمع آهن را در سیستم ما افزایش می‌دهد و در نتیجه خطر هموکروماتوز را افزایش دهد. هموکروماتوز وضعیتی است که در آن بدن ما آهن بیش از حد انباشته می‌کند (به دلیل متابولیسم ضعیف آهن) و علائمی مانند بی‌حالی، کاهش تولید هورمون، ضربان قلب غیرطبیعی و آرتریت را به همراه دارد.
فیبر رژیمی بیش از حد برای معده مضر است
خواص ملین فیبر‌های غذایی موجود در چغندر حرکات روده را بهبود می‌بخشد و یبوست و سایر مشکلات گوارشی مانند درد شکم، سندرم روده تحریک پذیر، گاز و نفخ معده را تسکین می‌دهد.
مقادیر زیاد فیبر‌های غذایی منجر به مشکلاتی مانند جذب ضعیف مواد مغذی، درد شکم، گاز روده و انسداد روده شود. فیبر‌های رژیمی برای جذب آب اضافی از سیستم ما شناخته شده‌اند. مصرف زیاد فیبر‌های غذایی (با مصرف بیش از حد چغندر) بدون نوشیدن آب زیاد، خطر کم آبی بدن را افزایش دهد. این می‌تواند با علائمی مانند هضم ضعیف، جذب ضعیف مواد مغذی، سفت شدن مدفوع، گرفتگی معده به سلامت ما آسیب برساند.
آنتی اکسیدان‌های زیاد برای سلامتی ما مضر هستند
آنتی اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C، E و فیتونوترینت‌ها و پلی فنول‌های چغندر از سلول‌ها و بافت‌های ما در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند و خطر ابتلا به سرطان‌های مختلف مانند سرطان ریه، سرطان روده بزرگ، سرطان شکم، سرطان پانکراس را به حداقل می‌رساند.
با وجود این فواید، بهتر است چغندر (و آنتی اکسیدان‌های موجود در آن) را در حد اعتدال مصرف کنید. زیرا سطح بالای آنتی اکسیدان در سیستم ما می‌تواند بیشتر از این که مفید باشد، ضرر دارد. سطح بالای ویتامین E در سیستم ما می‌تواند خطر سکته مغزی هموراژیک را افزایش دهد. آنتی‌اکسیدان‌ها در مقادیر متوسط، رادیکال‌های آزاد را هدف قرار می‌دهند. آن‌ها را تثبیت می‌کنند و خطر ابتلا به سرطان‌های مختلف را کاهش می‌دهند.
انتهای پیام/