به گزارش برنا؛ پارک ملی خجیر از کوهستان‌های بلند و تپه ماهورهای مرتفع و نیمه‌مرتفع تشکیل می‌شود که ارتفاع آن از ۱۲۰۰ تا ۲۱۳۸ متر متغیر است. قله‌های مهم پارک ملی خجیر شامل قله زلزله، بارجمالی، زیرک چال، سروکوه، زیرک چال، آسمان کوه، گویداغ، جنگل سوخته و دربندک می‌شود.
بارندگی در پارک ملی خجیر و سرخه حصار بیشتر ناشی از جریان‌های غربی و مدیترانه‌ای است که نزدیک به هشت ماه از سال، از اوایل پاییز تا نیمه‌های بهار، به تناوب منطقه را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. منابع آبی در پارک ملی خجیر عبارت‌اند از رودخانه جاجرود و چشمه‌ها. رودخانه جاجرود پس از عبور از سد لتیان در پارک جریان دارد. چشمه‌های خجیر نیز آبدهی بیشتری نسبت به پارک ملی سرخه حصار دارند. از چشمه‌های مهم این منطقه می‌توان به چشمه باغ انگوری، باغ اناری، دره چنار، سنگ بندی، باغشاه، نایب علی و سیدرضا اشاره کرد. کم‌باران‌ترین ناحیه پارک ملی خجیر دره مرکزی آن است.
پارک ملی خجیر در انتهای اتوبان بابایی قرار دارد. مهم‌ترین مسیر دسترسی به خجیر از طریق جاده پاسداران به پارچین است. بخشی از جاده تهران به دماوند نیز در نزدیکی منطقه صنعتی کمرد از حاشیه شمالی خجیر می‌گذرد.
پارک ملی خُجیر از جاذبه های گردشگری استان تهران به شمار می‌رود و منطقه‌ای حفاظت‌شده در شرق پایتخت است. این محدوده حدود ۱۰٬۰۱۳ هکتار وسعت دارد و از سال ۱۳۶۱ بهعنوان پارک ملی تعیین شده است. خجیر بخشی از منطقه حفاظت‌شده جاجرود محسوب می‌شود که از حدود ۲۰۰ سال پیش بهعنوان شکارگاه سلطنتی قرق شده و در واقع قدیمی‌ترین منطقه شکار ممنوع در کشور است. منطقه جاجرود از سال ۱۳۱۰ به‌طور رسمی «شکارگاه سلطنتی» تعیین شد و طی مصوبه شماره ۹۰ تاریخ ۲۱ شهریور ۱۳۶۱ شورای عالی حفاظت محیط زیست با حدود و ثغور مشخص بهعنوان پارک ملی تعیین شد.
منابع آب کافی، پناهگاه‌های متعدد و پوشش گیاهی متناسب با نیاز گونه‌ها، مجموعا زیستگاه مناسبی در دو پارک ملی خجیر و سرخه حصار و منطقه حفاظت شده جاجرود فراهم کرده‌اند؛ به‌خصوص پارک ملی خجیر از جنبه‌های زیباشناختی، بوم‌شناسی، ژنتیکی، آموزشی، گردشگری و اجتماعی-اقتصادی بسیار ارزشمند است و یکی از بهترین زیستگاه‌های البرز مرکزی به شمار می‌آید.
نکته مهم اینکه پستانداران به‌‌علت وابستگی شدیدی که به زیستگاه خود دارند، اغلب بهعنوان معرف زیستگاه معرفی می‌شوند. از طرف دیگر همین وابستگی به زیستگاه باعث شده است تا آنها در مقابل تخریب‌های ایجاد شده در زیستگاه حساسیت بیشتری از خود نشان دهند. از طرف دیگر به‌‌علت قطع ارتباط این مجموعه با مناطق همجوار خود به‌صورت جزیره‌ای در‌آمده و پستانداران این منطقه در رابطه با مهاجرت‌ها و جابه‌جایی‌های عادی فصلی خود دچار مشکل کرده است.
تعداد گونههای موجود در هر یک از راسته‌ها به شرح زیر است:
پارک‌های ملی خجیر و سرخه حصار و منطقه حفاظت شده جاجرود به‌‌علت برخورداری از زیستگاه‌های مختلف اعم از رودخانه، کوهستان، استپ، دارستان، کشتزار و باغات و همچنین قرارگیری در مسیر مهاجرت تعداد زیادی از گونههای مهاجر، از موقعیت بسیار خوبی برای زندگی پرندگان برخوردار است. به همین دلیل گونههای متنوعی از پرندگان در زیستگاه‌های مختلف آن مشاهده می‌شود.
درمجموع پرندگان پارک‌های ملی خجیر و سرخه حصار و منطقه حفاظت شده جاجرود ۱۱۵ گونه هستند که ۲۲/۶ درصد آنها را پرندگان ایرانی تشکیل می‌دهند؛ پرندگانی نظیر کبک‌معمولی و تیهو، اردک سرسبز، خوتکا و نوک پهن، زردپره، پری شاهرخ، هدهد و سبز قبا و پرندگان شکاری مانند عقاب شاهی. طوطی طوق صورتی ، بلبل خرما و مینا بومی منطقه نیستند و توسط انسان از مکان‌های دیگر به تهران منتقل و رها شدهاند. تعداد این پرندگان رو به افزایش است.
در پارک‌های ملی خجیر و سرخه حصار و منطقه حفاظت شده جاجرود تعداد ۲۷ گونه خزنده شناسایی شدهاند که شامل ۹ گونه از راسته سوسمارها، ۱۷ گونه از راسته مارها و یک گونه لاک پشت است. گونه شاخص منطقه بزمجه بیابانی تعیین شده است. البته در منطقه گونههای با اهمیت دیگری نظیر لاک‌پشت مهمیزدار غربی وجود دارد که علاوه بر آنکه حمایت شده است، در طبقه‌بندی IUCN نیز تحت عنوان آسیب‌پذیر (vulnerable) قرار دارد. سایر گونههای با اهمیت از قبیل افعی البرزی، افعی شاخدار، بزمجه دشتی در منطقه وجود دارند که در لیست IUCN به نوان گونههای در معرض خطر انقراض هستند.
ساخت و سازهای غیرمجاز، تعارضات و تصرفات صنایع نظامی پارچین و هوا-فضا، تخریب حاصل از اجرای پروژه‌های ملی و احداث راه‌های دسترسی متعدد، حفر چاه‌های غیرمجاز در منطقه، شکار و صید غیرمجاز، آتش سوزی عرصه‌های طبیعی و بکر، احداث گلخانه‌های غیرمجاز و ورود سموم کشاورزی به چرخه محیط، احداث سد ماملو، جنگل‌کاری منابع طبیعی با درختان غیربومی، برداشت غیرمجاز سنگ از بستر رودخانه از عوامل تخریب و تهدید منطقه هستند.
زمان بازدید با توجه به فاکتورهایی نظیر فصل زادآوری و تولید مثل حیات وحش منطقه و خطرات حضور انسان‌ها، اوایل تیرماه تا اوایل آبان ماه است. شایان ذکر است بازدید و گردشگری در محدوده‌های باغشاد، باغ انگوری و زیستگاه‌های این منطقه به‌دلیل قرارگیری در ناحیه امن پارک ملی باید محدود و محدودتر شود و از سایر مسیرهای تعیین شده استفاده کرد که تاثیر کمتری در مدیریت منطقه دارد.
پارک ملی خجیر در انتهای اتوبان بابایی قرار دارد. مهم‌ترین مسیر دسترسی به خجیر از طریق جاده پاسداران به پارچین است. بخشی از جاده تهران به دماوند در نزدیکی منطقه صنعتی کمرد نیز از حاشیه شمالی خجیر می‌گذرد.
انتهای پیام/