به گزارش برنا؛ همایش «گام دوم انقلاب و جهاد تبیین» امروز در مجلس سابق مجلس شورای اسلامی با حضور برخی از سیاستمدراران و اندیشمندان برگزار شد.
دکتر وحید یامین‌پور، معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، یکی از سخنرانان این همایش بود.
یامین‌پور گفت: محور بیانیه گام دوم، تعهد و مسئولیت پذیری جوانان و نقش آفرینی آنها به عنوان موتور محرک کشور است. پس چرا دعوت به کنشگری و نقش‌آفرینی در گوش بسیاری از جوانان نمی‌نشیند؟ چه موانعی سر راه این نقش آفرینی هست؟
وی افزود: موانع اصلی از نظر من دو گونه هستند: اول موانع ساختاری و دوم ناظر به فرهنگ سیاسی. ما اکنون حدود 24 میلیون جوان بین 18 تا 35 سال داریم. تعداد زیادی از آنها هیچ‌گونه فعالیت و کنشگری اجتماعی ندارند؛ نه به دنبال شغل هستند، نه تحصیلات و نه مهارت. شاید حدود 4 میلیون نفر جوان پرانرژی و با استعداد این چنین باشند که در ادبیات علوم اجتماعی NEET خوانده می‌شوند. جوانانی که به علت عدم فراهم آمدن فرصت مناسب شغلی کافه گرد و قهوه خانه‌نشین شده‌اند.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان ادامه داد: فرهنگ مصرفی نئولیبرال هم موثر بوده و باعث شده بسیاری عامدانه سن بزرگسالی را به تاخیر می‌اندازند و تمام زندگی را اوقات فراغت و «دم غنیمتی» می‌شمارند و مسئولیت پذیری را نوعی حماقت تلقی می‌کنند.
دکتر یامین‌پور تاکید کرد: بخش قابل توجهی از این جوانان، دانش آموختگان دانشگاه هستند که شغل در خور شانی نمی‌یابند و این ناشی از معضل چند 10 ساله ماست که بدون توجه به ظرفیت سازی در بازار و اشتغال، پذیرش دانشگاه‌ها بالا رفته و اقدام به صدور مدرک کردند. نظام آموزشی باید به سمت و سوی مهارت آموزی برگردد تا کسب و کارهای بومی و محلی شکل بگیرد.
وی افزود: از طرفی اگر توان حل فوری این مسائل زیرساختی را نداریم لااقل «مانع‌زدایی» کنیم. مسئله سربازی همچنان به عنوان مانع بزرگی بر سر راه ازدواج و اشتغال پایدار باقی است. از طرفی حدود 10 برابر جوانانی که هر سال به سربازی می روند، مشمول غایب داریم. یعنی چند میلیون اصطلاحا سرباز فراری که از فرصت‌های شغلی و اجتماعی و ازدواج و سفر و... محروم هستند. چون معاونت امور جوانان یکی از شئونش نمایندگی جوانان در حاکمیت است، بنده باید به عنوان وکیل جوانان این خواسته‌ها و گلایه‌ها را مطرح کنم.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در بخش پایانی سخنان خود گفت: اما مساله فرهنگ سیاسی؛ تبیین باید بر اساس «گفتگو» باشد نه ابلاغ یک طرفه. نمی‌توانیم فقط زبان باشیم و گوش نباشیم. دوران ابلاغ و رسانه‌های انحصاری سرآمده است. در عصر رسانه‌های تعاملی باید گفت‌وگو کرد. گفت‌وگو با چانه‌زنی متفاوت است. گفت‌وگو مبتنی بر تفاهم است. مسئولان و حاکمیت باید زبان گفت‌وگو با جوانان را بداند. باید از خودمان آغاز کنیم.