به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ یادداشت دکتر رقیه محمد زاده کارشناس و مدیر رسانه در خصوص فیلم «بدون قرار قبلی» به شرح زیر است.
بهروز شعیبی را نخستین بار در آژانس شیشه ای دیدم، هنوز نقش سلمان او را به خاطر دارم.
نوجوانی که با سوال های درونی خود درگیر بود و در جستجوی یافتن پاسخ های درست برای سوال هایش. این نوجوان بالنده شدن خویش را در فیلم زلال طلا و مس و دهلیز برای مخاطبان سینما روایت کرد.
این بار اما او را از میان سکانس های فیلم "بدون قرار قبلی" می بینیم و می شنویم، فیلم به سادگی و تاثیر گذاری دهلیز، توام با معنویتی جاری در زندگی همانند فیلم طلا و مس، یاسمن پزشک قلبی است که با پسر اتیسمی خود الکس در کشور آلمان زندگی می کند.
او علیرغم محدودیت هایی که دارد مجبور می شود به وصیت پدر برای تدفین پدرش به ایران بیاید. یاسمن پس از برگذاری مراسم با وصیت عجیب پدر مواجهه شده "قطعه ای قبر موروثی در صحن آزادی برای یاسمن به ارث گذاشته" و مجبور می شود به مشهد سفر کند. حضور او در مشهد و حوادثی که در آنجا برای یاسمن پیش می آید او را با شخصیت پدرش به عنوان استاد معماری و کاشیکاری، و انسانی معناگرا آشنا می کند.
یاسمن در این سفر با درون خویش و حقیقت شخصیت خود روبرو می کند. او کاملا شبیه پدر خویش است و به همین سبب وصیت پدر برای او اختصاص یافته نه پسرش خسرو. داستان بدون قرار قبلی که به قلم آقای فرهاد توحیدی و مهدی تراب بیگی نوشته شده برداشتی آزاد، یکی از قصه های مصطفی مستور است.
حضوری پر رنگ از مراقبت همیشگی پروردگار برای نجات انسانها. این فیلم نشان می دهد که چگونه در همه آن لحظاتی که انسان درگیر روزمره های زندگی است نیروی پنهان اما قدرتمند او را به سوی نجات و خوشبختی راهنمایی می کند. آدمی همانند ماهی که در اقیانوس شناور است به سبب جاری بودن این حضور آن را حس هم نمی کند.
بدون قرار قبلی به سادگی روایت شده و بدون پیچیدگی در سکانس هایی کاملا یادآور فیلم دهلیز و گاه فیلم خیلی دور خیلی نزدیک میرکریمی است. بازی بسیار خوب خانم آهنگرانی در نقش یاسمن و دختر خاله مشهدی او که تصویر گر بسیاری از ویژگی های مهمان نوازی ایرانی است این فیلم را به اثری تبدیل کرده بود که مخاطب از دیدن آن احساسی توام با آرامش دریافت می کرد. شاید کندی و ریتم اثر به سبب کشدار بودن برخی سکانس ها اصلی ترین کاستی فیلم بدون قرار قبلی باشد.
انتهای پیام//