به گزارش خبرنگار برنا از همدان، در این رویکرد جدید، گردشگری آنچنان که باید نقشی نداشت، به علاوه اینکه در همدان سال‌های آغازین، جنگ تحمیلی بر ایران وارد شد و کشور، شرایط خاص پیدا کرد. از همین رو، گردشگر خارجی مقصد ایران را فراموش کرد و ترجیح داد جان خودش را حفظ کند. اما در پژوهش‌های مختلف، روند گردشگری در ایران به سه دوره متفاوت تقسیم شده است:
«مرحله اول مربوط به سال های قبل از انقلاب یعنی سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۷ است، که متوسط میزان رشد گردشگران ورودی به ایران ۱۵.۴۳ درصد بوده است، به طوری که تعداد گردشگران خارجی وارد شده به ایران از ۳۴۱۱۹۸ نفر در سال ۱۳۴۸ به ۶۷۸۱۵۷ در سال ۱۳۵۷ رسید. ساختار غرب‌گرایانه‌ی حاکم بر کشور و اجرای برنامه های عمرانی در این دوره عامل اصلی توجه گردشگران غربی برای ورود به ایران بود.
در مرحله دوم رخداد وقایعی هم چون انقلاب اسلامی، تغییر حکومت، اوضاع و احوال سیاسی منطقه، جنگ ایران و عراق، باعث شد که طی دوره‌ی ۱۳۶۷ - ۱۳۵۸، نرخ رشد گردشگران ورودی به کشور دچار سیر نزولی شده و به منفی ۱۸.۹ درصد کاهش یابد، در این دوره ضمن آنکه جامعه از لحاظ فرهنگی آمادگی پذیرش گردشگران خارجی را نداشت، خارجی‌ها نیز به دلیل عدم احساس امنیت کافی، تمایلی به دیدار از ایران نداشتند، به طوری که در این مرحله تعداد گردشگران خارجی از ۶۷۸۱۵۷ نفر در سال ۱۳۵۶ به ۷۰۷۴۰ نفر در سال ۱۳۶۷ رسید.
با پایان جنگ تحمیلی و شروع دوره بازسازی و اجرای برنامه اول توسعه، صنعت گردشگری ایران وارد مرحله سوم خود شد. به گونه‌ای که طی برنامه‌ی اول توسعه‌ی ایران ۱۳۶۸ – ۱۳۷۳ تعداد گردشگران ورودی به ایران به طور متوسط ۲۸.۸۳ درصد در سال رشد یافت و با تغییری اندک، در طی برنامه‌ی دوم توسعه ۱۳۷۴ – ۱۳۷۸ به رقم ۲۹.۸۱ درصد در سال رسید این میزان در طی برنامه‌ی سوم توسعه‌ی اقتصادی کشور با کاهشی شدید نسبت به سال های برنامه‌ی اول و دوم، به طور متوسط ۴.۷۴ در سال بوده است. به طوری که درآمد ارزی در سال ۱۳۸۱ به طور قابل توجهی افزایش یافت در این مرحله با ترمیم نسبی اقتصاد کشور و ایجاد امنیت نسبی، تعداد گردشگران خارجی دیدار کننده از ایران روند صعودی به خود گرفت.»
از سال 81 نگاه به توسعه گردشگری شکل دیگری به خود گرفت. در همدان هم، پروژه دهکده تفریحی توریستی گنجنامه در اواسط دهه هفتاد با نگاهی توسعه‌محور، شکل گرفت و از اواخر دهه هفتاد، در شکل گسترده شروع به فعالیت کرد، در واقع موج گسترده‌ی نگاه نوین به گردشگری در بخش سرمایه‌گذاری و خدمات به گردشگر، در همدان با دهکده گنجنامه آغاز شد.
ورود ارز به کشور و استان، اشتغال در بسیاری از زمینه‌ها، پویایی بازار خرده‌فروشی در جامعه‌ی پیرامونی، فعال‌ترشدن شبکه حمل‌و‌نقل، افزایش ضریب ریسک برای سرمایه‌گذاری در گردشگری توسط بخش خصوصی، تلاش برای ساخت اماکن بومگردی و ... در بخش اقامت مسافر و ... بخشی از ظرفیت‌هایی بود که مجموعه گنجنامه در همدان ایجاد کرد. وقتی یک شرکت خصوصی، ریسک سرمایه‌گذاری را می‌پذیرد و در استانی مانند همدان که در روزگاراوایل دهه هفتاد از ساعت 6 عصر در فصول پاییز و زمستان تعطیل می‌شد سرمایه‌گذاری می‌کند، به نوعی جاده صاف‌کن سایر بنگاه‌های اقتصادی کوچک در حوزه گردشگری می‌شود که ریسک حضور در استان همدان را بپذیرند و وارد سرمایه‌گذاری شوند.
حضور دهکده گنجنامه در گردشگری همدان، به نوعی سرمایه‌گذاری راهبردی است، به این معنا که فقط به عنوان یک سرمایه‌گذاری مطلق در حوزه گردشگری به حساب نمی‌آید. مجموعه دهکده باعث شد، تحولی در نگاه به خدمات در حوزه گردشگری به مسافر در همدان ایجاد شود. نگاه همدان به جذب گردشگر، و نگاه مردم همدان به حضور گردشگر، محدود به این بود که عده‌ای وارد شهر می‌شوند، آرامگاه باباطاهر، بوعلی‌سینا، گنجنامه و ... را می‌بینند و شب هم در خانه اقوام و آشنایان، یا در چادر و یا در یک مکان ارزان قیمت اقامت می‌کنند و سودش فقط در سبد تعداد اندکی از هم‍شهری‌ها و هم استانی‌ها خواهد رفت.
در صورتی که ساخت و سازهای جدید در گردشگری همدان و تغییر در ساختار سنتی خدمات به گردشگر در همدان، شکل دیگری از بالابردن تراز خدمات را ارائه کرد که امروز گردشگران توقع بیشتری از خدمت‌رسانی دارند. امروز گردشگران نمی‌پذیرند غذایی در همدان سرو شود که کیفیت پایین دارد، امروز گردشگر وقتی وارد ویلاهای کوهستانی گنجنامه می‌شود، هدفش فقط اقامت و شب‌مانی نیست، او از سیستم صوت و تصویر، گرمایش و سرمایش، چشم‌انداز و خدمات رفاهی دیگر طلب می‌کند تا آرامش محیط و سایر خدمات هتلینگ.
به بیان دیگر، دهکده گنجنامه، استانداردهای خدمات گردشگری به مسافر در همدان را ارتقاء بخشید، و بخشی از گردشگر را جذب کرد که حاضر است برای اقامت خوب، حمل و نقل مطلوب، غذای مناسب، گشت‌و‌گذار مفرح، تله‌کابین و ... پول خرج کند، این مدل هزینه‌کردن در استان، خروجی‌هایی برای مشاغل مرتبط در زنجیره گردشگری دارد که جامعه پیرامونی از آن بهره خواهد برد.
انتهای پیام