به گزارش برنا؛ بعد از اینکه کارشناسان سازمان بهداشت جهانی برای مدتی در ووهان مبدأ اصلی انتشار ویروس حضور پیدا کردند و با کارشکنی‌های طرف چینی روبه رو شده بودند و دست از پا درازتر به خانه هایشان برگشتند، حالا کارشناسان به نتایج عجیب تری رسیدند، اینکه در مدت قرنطینه سفت وسخت و سراسری، گاز‌های گلخانه‌ای به طرز عجیبی کم شده است.
این کاهش به بارش شدید باران و در نتیجه جاری شدن سیل منجر شده است. سیلی که باعث کشته شدن و آواره شدن میلیون‌ها چینی و در نتیجه گسترش ویروس کرونا به سرتاسر کشور شده است. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، بارش باران می‌تواند بر انتقال و شیوع عوامل عفونی تأثیرگذار باشد و دمای هوا هم بر رشد و بقای آن‌ها اثرگذار است.
مالاریا یکی از بیماری‌هایی است که از تغییرات اقلیمی تأثیری مستقیم می‌گیرد؛ برای مثال در اوایل قرن ۲۱، منطقه پنجاب در هندوستان همه گیری‌های تناوبی مالاریا را تجربه کرد و محققان بارش شدید باران و تشدید رطوبت هوا را عامل اصلی ایجاد موج همه گیری مالاریا اعلام کردند؛ زیرا آب و هوای بارانی و مرطوب تولیدمثل و مدت بقای حشره را افزایش می‌دهد.
متخصصان بیماری‌های عفونی معتقدند کرونا از خانواده بزرگ ویروس هاست که موجب بیماری تنفسی مانند سرماخوردگی می‌شود. بیشتر افراد در برهه‌ای از زندگی خود به کروناویروس‌ها آلوده می‌شوند؛ اما شدت علائم بیماری معمولا خفیف تا متوسط هستند. در برخی موارد، ویروس‌ها می‌توانند موجب بیماری‌های دستگاه تنفسی تحتانی مانند ذات الریه و برونشیت شوند.
بارش باران به صورت مستقیم بر انتقال یا ایجاد بیماری‌ها تأثیر ندارد؛ اما با ایجاد نوسانات دمایی، تغییر در محیط زیست مانند؛ ایجاد سیلاب یا گودال‌های آب به ویژه در مناطقی که از سیستم فاضلاب ناکارآمد برخوردارند یا ایجاد تغییر در زیستگاه ناقلان بیماری‌ها می‌تواند به صورت غیرمستقیم شدت ابتلا به بیماری‌هایی مانند آنفلوآنزا، تب شالیزار، تب دانگ، وبا، تیفوئید و مالاریا را از طریق بالا بردن شانس تماس انسان‌ها با عوامل بیماری زا افزایش دهد.
در واقع، باران و رطوبت موجب تکثیر، تولید یا حتی جلوی روند رشد این ویروس را نمی‌گیرد. تنها می‌توان با رعایت نکات بهداشتی و ماندن در منزل تا حدودی جلوی پیشرفت آن را گرفت؛ زیرا شیوع بیماری بیشتر در محل‌هایی افزایش می‌یابد که تجمع مردم زیاد است. این نوع بیماری علائمی نداشته و می‌تواند به سرعت تکثیر پیدا کند.