به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛تئاتر یکی از هنرهای اصلی نمایش است که بازیگران زیادی را به عرصه سینما و تصویر معرفی کرده است اما این روزها تئاتر با وجود آمدن کرونا حال و روز خوشی ندارد درحالی که باید به آن توجه بیشتری شود، با تغییر مدیران دولتی و مسئولین امید است وضعیت بهتری در انتظار تئاتر کشورمان باشد. مسعود کرامتی بازیگر با سابقه ی تئاتر، سینما و تلویزیون در گفت و با خبرنگار برنا به بررسی وضعیت تئاتر پرداخته اند که آن را در ذیل می‌خوانید.
مسعود کرامتی در پاسخ به این سوال که چه چیزهایی در تئاتر و هنر نمایش باید در اولویت رسیدگی قرار گیرد تا این هنر زنده بماند گفت: در حوزه فرهنگ به نظر من، مدیریت درست فرهنگی کمبود اساسی است که مطلقا بعد از انقلاب از ابتدا تا امروز اکثر مدیران فرهنگی سمت و سوی مدیریتشان به سمت افت فرهنگ بوده و بدون تعارف می گویم که بزرگترین لطمات فرهنگی را همین مدیریت فرهنگی زده است. مدیریت باید درک و فهم این که فرهنگ خیلی مهم است را داشته باشد. ممکن است به ظاهر وقتی بحث مسائل مادی پیش بیاید و از نان صحبت شود این فرهنگ را به عقب برانیم و به نظر من این اتفاق افتاده و سالها است که اینطور است.
این بازیگر در پاسخ به این سوال که مهمترین عامل را دغدغه نان و اقتصاد میداند اظهار داشت: نه می توان این بهانه را آورد و فرهنگ را کنار گذاشت. اتفاقی که در تئاتر افتاده است این است ما ماه ها یه کار را تمرین میکنیم و درگیر آن هستیم بدون چشم داشت مالی بدون اینکه پولی از این کار گیرمان بیاید، نه من، بلکه همه! دغدغه من به شخصه این است که تئاتری قابل دفاع داشته باشم. حالا نمی گویم شاهکار، اما قابل دفاع به عنوان کسی که در این عرصه درحال فعالیت هستم. اما اتفاقی که افتاده است چیست؟ ما در سالن خصوصی اجرا می کنیم. سالن خصوصی چه نمایش بفروشد و چه نفروشد30% میگیرد. اگر بعضی از کارها را که استثنا هستند و نمیدانم چگونه میلیاردی فروش دارند را در نظر نگیریم، تهیه کنندگان در تئاتر بیشتر ضرر میکنند و این مسئله تقصیر مدیریت فرهنگی است. در حال حاضر تمام سالن ها تقریبا خصوصی شده اند.
او ادامه داد: دو سال پیش قبل از کرونا نمایش تراس را داشتم،در وهله اول که با تمام بچه ها صحبت کردم و گفتم که پولی ندارم و همه با عشق سرکار می آمدند، در نهایت هم وقتی باقی مانده پولمان را تقسیم کردیم به هر کسی از ۴ تا ۲ میلیون رسید. آنقدر این موضوع مسخره است که کسی نمی‌تواند باور کند که بعد از ماه ها تلاش این میزان دستمزد به دست بیاید. و هیچ حمایتی که باید از تئاتر شود انجام نمی‌شود و تئاتر به شکلی عجیب و غریب مظلوم ترین بخش فرهنگ نمایشی این کشور است. من علت پول های میلیاردی ای که در سینما و نمایش خانگی می‌رود را نمیدانم اما چیزی که شنیده ایم می گویند پول شویی است! اما می‌دانم در سینما و تلوزیون این حمایت بیشتر است.
بازیگر فیلم «شب طلایی» در پاسخ به اینکه آیا این پولشویی در تئاتر هم رسوخ کرده است خاطر نشان کرد: من خیلی از این مسائل سر درنمی آورم اما ممکن است که اتفاق افتاده باشد.درحال حاضر تئاتر با هزینه هایی مانند صد تومان جمع می شود و این صد میلیونی که در امروز رقمی به حساب نمی آید. تئاتر پوچ شده است. و اتفاقی که افتاده این است که اکثر سالن ها خصوصی شده و نگرانی ای بابت پولش ندارد و یک عده هم خود را به آب و آتش میزند تا تئاتر اجرا کند. این که به دنبال راه حل برای بهتر شدن وضعیت تئاتر بگردیم جوک است چون همه دست به دست هم داده اند تا تئاتر نباشد. واقعیت این است که من فکر می کنم مانند بسیاری از ارزش ها که هنوز ذره ای در جامعه پیدا می شود در مقابل ضد ارزش هایی که امروز ارزش شده است آدم ها تک به تک خودشان، علقه هایشان و ایده آل هایشان باعث شده است که مقداری این مملکت حفظ شود وگرنه من تعجب می کنم چرا این مملکت از هم نمی پاشد؟! چون هیچ چیزی درست و سر جایش نیست. در همه جای جهان رسم براین است که تئاتر به عنوان یک مقوله فرهنگی در جامعه نیاز دارد حمایت می شود، جالب ترین نکته اش برای من بعد از این همه سال تجربه این است که مدیران فرهنگی و نهاد های مختلف حقوق می گیرند و جلسات مختلف و شورا تشکیل می دهند اما در نهایت هیچ اتفاقی نمی‌افتد، فقط کنترل و نظارت میکنند.
این کارگردان در پایان درباره‌ی سطح کیفی آثار بیان کرد: سطح کیفی آثار به طور کل وضعیت خوبی ندارد و این مسئله طبیعی است چون به نظر من اگر توقع رشد داشته باشیم، یا دچار سوء تفاهم هستیم یا شرایط را درک نمی‌کنیم و و فکر نمی‌کنم که در هیچ عرصه ای در کشور پیشرفتی کرده باشیم. شما شاخص ترین وجه نمایشی را می توانید در تلویزیون ببینید. چون به هرحال تلویزیون بودجه دولتی دارد، نه تنها بودجه بله آنتن دارد و باید برنامه داشته باشد و جذب مخاطب کند و درواقع به لحاظ سیاسی بتواند بیننده داشته باشد. اگر تلویزیون درحال حاضر را با بچگی خود مرور کنید می بینید که چه اتفاقی افتاده است. من می توانم به جرات بگویم که این اتفاق در سینما، تئاتر، ادبیات و نقاشی و...هم رخ داده است.
انتهای پیام//