به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برنا از مشهد، فرم های استفاده شده در بدنه و ستون های میانی، همه برگرفته از حرم مطهر هستند و مثل یک دریچه ما را به حرم می‌کشانند.
در شب نور سبز در بدنه پیرامونی و نور زرد در سازه داخلی روشن می شود و در زمان نقاره زنی هم صبح و هم قبل از غروب، صدای نقاره زنی پخش می شود؛ همچنین در ساعت 8 صبح و هشت شب، صلوات خاصه حضرت طنین انداز می‌شود.
در مرحله اول ساخت این پاویون، ده نوع صدای محیط در حرم از صدای زیارت امین الله تا پیر مرد هایی که در شبستان ساده گوهرشاد روضه می‌گیرند، از صدای فواره آب حرم تا صدای راه رفتن زائران ضبط شد و پس از پرداخت صداها و رفع نویز ها و ذخیره آنها در کیتِ مدار، بلندگو ها با ترکیب سنسورهای حرکتی بروی ستونها زیر مقرنس ها نصب شدند.
وقتی درون محوطه پاویون و زیر هر کدام از ستونها قدم می‌زنید، سنسورهای حرکتی آن ستون فعال و صداها پخش می‌شوند؛ در این راستا بلندی صدا بسیار پایین است و هر چه تعداد کسانی که در پاویون حضور داشته باشند، بیشتر باشد، صداهای بیشتری از حرم شنیده می شود و فضای پاویون از نظر صوتی شباهت بیشتری به حرم امام رضا(ع) پیدا می‌کند.
سعی بر این بوده که هیچ کدام از صداها بر دیگری برتری نداشته باشند، تا کلیت آن بیشتر به گوش رسد و در عین حال در فضای شهری خیلی شاخص و بولد نباشد؛ بدین ترتیب از خاطرات مخاطب استفاده می کنیم، صداهایی که در تجربه های پیشین حضور مخاطب در حرم به ذهن وی سپرده شده‌اند، مانند یک طناب ناگسستنی، از اعماق وجودش بیرون کشیده می‌شوند و با خاطره های شیرین، حال مخاطب را خوب می‌کنند.
شنیده شدن یک صدای خاص ممکن است سلیقه همه نباشد لذا سعی بر آن شده است که تنوع صداها از همه جای حرم باشد تا هر کسی را به دنیای درون خود ببرد؛ همچنین اجرای کف سنگی در پاویون باعث می شود، مراجعه کننده حس جدایی از محیط خود را بسیار راحت تر تجربه کند، چراکه سنگی که استفاده شده، در اغلب صحن های حرم به چشم می خورد.
رسالت دریچه همراه کردن شهروند با حرم بوده که در این راستا بر صدا تمرکز بیشتری شده است؛ هرچند که از فرم، مصالح، رنگ و نور غافل نبوده و این رسالت را خاضعانه با مخاطب به اشتراک می‌گذارد؛ در این رابطه به صورتی آرام و ملایم سعی بر عرض اندام و خودنمایی ندارد و تمایل دارد تا مخاطب اثر را کشف کند.
انتهای پیام