به گزارش خبرگزاری برنا از لرستان ؛ زندگی مردم لر با
بانگ و نوا عجین است ؛ از آیین های سور و سوگ گرفته تا
شادی ها وشیون ها و آواهای چوپانی و کار در مزارع و خرمن کوبی و هر حرکت و وپویشی که در زندگی این مردم کهن جاری است با طنین و نوا آمیخته است.
آنچنانکه آیین های مذهبی و کلا فرهنگ اعتقادی این مردم نیز با طنین و بانگ های مختلف همراه بوده و در همین راستا یکی از رسومی که در فرهنگ لرستانی ها از همان قدیم به نواختن و آوازخوانی وابسته بوده سنت سحری خوانی در ماه مبارک رمضان است که در حقیقت این سنت شیوه ای از انتقال پیام در دوران قدیم قلمداد می شود.
در زمان‌های دور به دلیل عدم وجود ساعت برای بیدار کردن مردم جهت سحری دسته ای از افراد به نام "جارچی" یا سحری خوان ها قبل از اذان با بانگ سرنا و کوبان دهل ضمن سردادن آواز (مسلمو هیز کو که وقت خوا /که وقت شیرین شپوهه ) و ابیاتی از این دست مراسم سحری خوانی را برای مردم روزه دار اجرا می کردند.
درواقع ، آگاهی این افراد از زمان سحری و حتی افطار برحسب ستاره و خورشید بود وهمچنان که زمان افطار را اعلام می کردند به وقت سحرگاهان نیز با اعلام به موقع وقت اذان برای مردم ، روزه داران از خوردن دست می کشیدند.
انتهای پیام