امین اسدی کارشناس محیط زیست در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری برنا درباره علت مخالفت فعالان محیط زیستی با ساخت پتروشیمی میانکاله گفت: میانکاله یک منطقه حفاظت 'شده در منتهی الیه جنوب شرقی دریای مازندران، واقع در ۱۲ کیلومتری شمال بهشهر، یکی از شهرهای شرقی استان مازندران است. این شبه جزیره از سال ۱۳۴۸ به‌عنوان منطقه حفاظت شده تعیین شده و القاب زیادی نیز برای این منطقه در نظر گرفته شد که از جمله آنها می‌توان به پناهگاه حیات‌وحش و ذخیره‌گاه طبیعی زمین اشاره کرد.
وی ادامه داد: این منطقه با توجه به اینکه تنها محیط بکر و دست نخورده سواحل جنوبی دریای خزر به حساب می‌آید، برای فعالان محیط زیست از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
این کارشناس محیط زیست با بیان اینکه "میانکاله به مامن پرندگان مهاجر و محل تخم‌گذاری و زیستگاه ماهیان دریایی تبدیل شده است" افزود: گونه‌های جانوری بسیاری در سال‌های گذشته با توجه به قطع ارتباط این منطقه با دیگر مناطق مازندران با گسترش ساخت‌وسازها و پیشرفت شهرها منقرض شده‌اند؛ با این حال، همچنان میانکاله یک سرمایه عظیم تنوع زیستی جانوران مختلف به حساب می‌آید که همین موضوع، فعالان محیط زیستی را نسبت به منطقه مذکور بسیار حساس کرده است.
اسدی اضافه کرد: بدیهی است که رشد صنایع آلاینده می‌تواند تهدید اساسی برای این منطقه بکر، پوشش گیاهی و جانوران موجود در آن باشد.
وی تاکید کرد: جانمایی پتروشیمی مازندران در نزدیکی منطقه حفاظت شده میانکاله است که این موضوع موجب نگرانی‌های به حق فعالان محیط زیستی شده است.
اسدی با اشاره به آلودگی‌های حضور صنعت پتروشیمی در منطقه میانکاله گفت: آلودگی‌های وارد شده به محیط زیست را می توان در سه دسته تقسیم‌بندی کرد؛ دسته نخست، آلودگی حاصل از نشر گازهای آلاینده در هوا است، دسته دوم، آلودگی‌های اضافه شده به منابع آب است و در نهایت نیز آلودگی‌های جامد باقی‌مانده به‌عنوان سومین دسته، مهم‌ترین منابع آلودگی شناخته می‌شوند.
وی افزود: برای بررسی آلودگی صنایع پتروشیمی در مقایسه با صنایع دیگر، در اینجا به نشر گازهای آلاینده می‌پردازیم؛ گازهای گلخانه‌ای به‌عنوان مهم‌ترین نگرانی بشر در اینجا مورد بررسی قرار می‌گیرد.
این کارشناس محیط زیست ادامه داد: واحدهای پالایشگاهی معمولا با یک خوراک کاملا آلوده نظیر نفت خام یا گاز خام روبرو هستند؛ به همین دلیل، فرآیندهای جداسازی بسیار مفصل نیز برای آنها انجام می‌پذیرد، با توجه به پیچیدگی فرآیندهای جداسازی، دورریزها نیز بسیار زیاد خواهند بود، از طرف دیگر، با توجه به اینکه مواد خام از طبیعت تامین می‌شوند، کیفیت‌های متفاوتی خواهند داشت که این موضوع منجر به تغییر ناگهانی در شرایط فرآیندی و در نتیجه افزایش دور ریزها و یا سوزاندن گاز در دودکش‌ها خواهد بود؛ این در حالی است که تمام این این موارد در فرآیندهای پتروشیمیایی دیده نمی‌شوند.
اسدی تاکید کرد: کاملا واضح است که پروژه پتروشیمی میانکاله موجی از انواع آلایندگی آب و هوا و خاک و تنوع زیستی منطقه را به همراه دارد که حسب قانون، وظیفه جلوگیری از این آلودگی‌ها بر عهده سازمان محیط زیست است.
وی با بیان اینکه "مشکل اصلی مسئله ساخت پتروشیمی در میانکاله سند آمایش است" گفت: سند آمایش مشخص می‌کند که صنایع وابسته به نفت و گاز کشور کجا باید تأسیس شوند. به خاطر همین ضعف اساسی، سند آمایش در قبل به احداث پتروشیمی میانکاله چراغ سبز داده شد و سرمایه‌گذار نیز برای این کار جذب سرمایه کرد.
اسدی تاکید کرد: با توجه به اهمیت ویژه منطقه میانکاله باید در سند آمایش ذکر می‌شد که هر گونه استقرار صنایع آلاینده در چنین مناطقی در همه نقاط کشور ممنوع است و استثنا نیز ندارد.
این کارشناس محیط زیست در پایان تصریح کرد: دست‌یابی به واحد پتروشیمی سبز چندان دور از ذهن نیست و مسئولین اجرایی امر بایستی مجوزهای لازم که دارای پیوست‌های متعدد محیط زیست هستند را دریافت کنند.
انتهای پیام/