به گزارش روی خط خبری برنا، خرد متعارف علمی میگوید حیات گیاهان و دیگر موجودات بر روی زمین 500 میلیون سال قدمت دارد و چشم انداز زمین اولیه به برهوت و بیابانی مریخ بوده است.
اکنون "گریگوری رتالاک" استاد زمین شناسی دانشگاه اورگان، شواهدی یافته است که تاریخ حیات بر روی زمین را چهار برابر میکند.
این شاهد و مدرک، فسیلهای به اندازه سر چوب کبریت است که توسط رشتههایی در سطح خاک باستانی آفریقای جنوبی به یک خوشه متصل شدهاند. دانشمندان این فسیلها را Diskagma buttonii نام گذاری کرده بودند به معنای "تکههای لوح مانند توسط اندی باتن" اما مطمئن نبودند این فسیلها چه هستند.
رتالاک که یکی از مدیران مجموعههای فسیل شناسی در موزه تاریخ طبیعی و فرهنگی دانشگاه اورگان است، اظهار داشت: این فسیلها قطعا گیاه یا حیوان نبودند بلکه یک موجود بسیار ساده تر به نظر میرسیدند.
این فسیلها بسیار شبیه ارگانیسمهای خاکی امروزی به نام Geosiphon – نوعی قارچ با یک حفره مرکزی پر از سیانو باکتریهای همزیستی - هستند.
شواهد مستقلی از سیانو باکتری وجود دارد اما نه از قارچ در همین دوره زمین شناسی و این فسیلهای جدید محک جدید با قدمت بیشتر برای سبز بودن زمین هستند.
رتالاک اظهار داشت: این یافته زمانی از اهمیت بیشتری برخوردار میشود که دریافتیم خاک این فسیل، حاوی فسیلهایی است که مدتهای طولانی به عنوان شواهدی برای افزایش چشمگیر میزان اکسیژن در جو در حدود 2.4 میلیارد سال تا 2.2 میلیارد سال پیش تلقی میشدند؛ رویدادی که اکسایش عظیم خوانده میشود.
رتالاک با نشان دادن اینکه Diskagma فسیل هستند به یک پیروزی فنی دست یافت چرا که این فسیل برای مشاهده کامل در برشهای میکروسکوپی استاندارد، بسیار بزرگ هستند.
محققان از این نمونهها با استفاده از پرتوهای ایکس قدرتمند شتابگر ذرات سیکلوترون در آزمایشگاه ملی لورنس برکلی در کالیفرنیا تصویر برداری کردند.
این تصاویر امکان احیای سه بعدی شکل این فسیلها را فراهم آورد، ساختارهای کوچک عجیب و غریب توخالی خاکستر دان مانندی با یک جام انتهایی و لوله اتصال بازالتی.
محققان در نتیجه گیری خود خاطر نشان کردند Diskagma - فسیل جدید نام گذاری شده آنها - از نظر ریخت شناسی و اندازه با فسیل Thucomyces lichenoides که متعلق به 2.8 میلیارد سال پیش و کشف شده در آفریقای جنوبی است، قابل مقایسه است اما ترکیبات آن از جمله ساختار داخلی و عناصر کمیاب به طور چشمگیری متفاوت است.
این فسیل جدید نامزد امیدوار کنندهای برای قدیمی ترین یورکارتی شناخته شده است؛ ارگانیسمی با سلولهایی که حاوی ساختارهای پیچیده از جمله هسته درون غشا هستند.
/منبع: مهر/