به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا از اصفهان، یک روز پس از بسته شدن پرونده لیگ برتر مردان کشور و شنیدن صحبتها و نظرات کادر فنی و بازیکنان دو تیم و کارشناسان مختلف، در نهایت آرامش و بی طرفی به بررسی این سری مسابقات پرداختیم.
تیم بسکتبال شهرداری گرگان
ویترین تمام عیار ورزش گرگان یک نمایش بی‌نقص از خود نشان داد و با اقتدار و شایستگی قهرمان شد. حمایت همه جانبه‌ی مسئولین شهری و استانی از این تیم و از سوی دیگر همدلی و اتحاد درون تیمی و متعاقباً همراهی و همکاری دو طرفه بین باشگاه و شهرداری و دیگر عوامل استانی باعث شد برای سومین سال پیاپی شاهد در اوج ماندن بسکتبال گرگان باشیم.
کادر فنی: مهران حاتمی با تجربه با کمک مربیان بومی و غیر بومی، یک کادر فنی با دانش در کنار خود داشت که در آنالیز تمام رقبا به خودی به ایشان کمک کردند و تیم شهرداری گرگان را به نحو احسن تمرین دادند. علم و تجربه‌ی مهران حاتمی و از سوی دیگر کمکِ مربیانی که هر کدام در شرایط مختلف میتوانستند کمک فکری و سیستمی به وی ارائه دهند، نقش شایانی در این قهرمانی ایفا کرد.
ماشین جنگیِ پتی-جمشیدی، خط آتش شهرداری گرگان: امتیاز آوری پری پتی و محمد جمشیدی در تمامی مسابقات، بخصوص در سری فینال، نقش مهم و پررنگی در قهرمانی این تیم بازی کرد. دو نفری که در هر بازی حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد امتیازات را به نام خود ثبت کردند؛ پتی تک تیرانداز راه دور و مغز متفکر تیم، جمشیدی خط شکن با نفوذها و پرتاب‌ها منطقه ای بی نقص.
اودراس، ریاعی، میرزایی: بازیکنان زیر حلقه‌ای که دست کادرفنی شهرداری گرگان را برای انتخاب باز گذاشتند. مهران حاتمی هرگز نگران منطقه رنگی، چه در دفاع چه در حمله، نبود.
تیم بسکتبال ذوب آهن
شاید غیر از کادر فنی و بازیکنان ذوب آهن، هیچکس انتظار نداشت این تیم در جمع چهار تیم برتر بسکتبال حاضر شود. اما اصالت ذوب آهن در بسکتبال کشور و حتی آسیا و بازی‌های تیمی گاندوها، باعث خلق شگفتی شده و این تیم در فینال حاضر شد. ذوب‌آهن با کنار زدن سه بر صفر نظم‌آوران سیرجانی فینالیست شد، که این تیم با حضور بازیکنان خارجی عالی، کادر فنی خوب و بازیکنان داخلی چهره، مهرام همیشه مدعی و پرمهره را با سرمربی تیم ملی از گردونه‌ی مسابقات خارج کرده بود. پس ذوب‌آهن نیز تا اینجا، برای در اختیار گرفتن لقب شگفتی‌ساز، کار بزرگی کرده بود. بدون بازیکن خارجی و بدون بازیکن پست پنج تخصصی، با مصدومیت طولانی مدت گاردراس اول خود، سجاد مشایخی و سنتر کهنه‌کار خود، سهراب‌نژاد، تنها شخصیت و اصالت گاندوهای اصفهانی، سرمربیگری فرزاد کوهیان و غیرت و همدلی بازیکنان باعث شد این تیم در فینال حاضر شود.
مشایخی-اصلانی: دو نفری که در چرخش توپ و بازیگردانی نقش مهمی ایفا کردند. شاید اگر مصدومیت سجاد باعث دوری طولانی مدت وی نمیشد، این دو نفر با هماهنگی بالاتری کار را برای دیگر فینالیست این دوره سخت تر می‌کردند.
ارسلان-آرمان: دو بازیکن زیر حلقه‌ی ذوب‌آهن با اینکه هیچکدام بازیکن تخصصی پست پنج نبودند، اما بخوبی منطقه‌ی رنگی را مدیریت کردند. ارسلان کاظمی که سالهاست سطح خود را حفظ کرده و از سوی دیگر شاید آرمان زنگنه بعد از مربی پایه خود که بسکتبال را مدیون اوست، امسال باید تولد دوباره خود را از فرزاد کوهیان بداند که بهترین بازی را از وی گرفت.
مقایسه متقابل
بازیکنان پیرامونی: در شهرداری گرگان یکه تازی پری پتی و محمد جمشیدی مشهود بود، جایی که هربار بازی گره می‌خورد، تنها نبوغ فردی و بازی انفرادی این دو بازیکن مشکل‌گشای شهرداری بود و هر دوی آنها بخوبی از پس اینکار برمی‌آمدند. رسول مظفری نقش دفاعی بیشتری بر عهده داشت تا پتی و جمشیدی در دفاع فشار کمتری تحمل کنند، اما این بازیکن در حمله نیز در جایی که میبایست، بخوبی می‌توانست ورق بازی را برگرداند. از سوی دیگر سجاد مشایخی و فرید اصلانی در سبزپوشان اصفهانی بخوبی میدان‌داری کردند. در اینکه این دو به اندازه‌ی همتایان گرگانی خود کسب امتیاز نکردند شکی نیست، ولی بخوبی توانستند وظایف تیمی خود در قبال تیم را انجام دهند. برتری این قسمت بدلیل حضور بازیکن سوم در تیم شهرداری گرگان به این تیم تعلق گرفت. دقیقا نقطه‌ای که رسول مظفری و سجاد پذیرفته، فشار دفاع ذوبی‌ها را از جایی که انتظار نداشتند می‌شکستند.
بازیکنان پست: با وجود اینکه ذوب‌آهن بازیکن پست پنج تخصصی نداشت، و با وجود بلاک‌شات ها و ریباندهای اودراس و ریاعی و میرزایی، میتوان ذوب‌آهن را برنده‌ی منطقه ی رنگی و زیر حلقه نام برد. جایی که کاظمی و زنگنه و حتی کاپیتان اکبری بیشترین ضربه را به شهرداری گرگان زدند و یا با فضاسازی باعث به ثمر نشستن امتیازات نزدیک به حلقه شدند.
نیمکت: شاید برگه آمار هرازگاهی چیز دیگری نشان دهد، اما قهرمانی گرگان بدلیل نیمکت آن است. جایی که تفاوت حضور بازیکنان نیمکت، ریتم حمله و دفاع شهرداری گرگان را بر هم نمی‌زد. نکته‌ای که دقیقا در ذوب‌آهن مشهود بود، یعنی بازیکنان جوانی که علیرغم شایستگی، تجربه و جسارت بازی بزرگ نداشتند و دلیل آن تنها به باشگاه برمیگردد، جایی که شاید نیم نگاهی به فینال و بازی های بزرگ نداشتند و نیمکتی در حد فینال در اختیار کوهیان قرار ندادند.
کادر فنی: مهران حاتمی باتجربه در مقابل فرزاد کوهیان، جایی که مربی اصفهانی در بازی دوم، مچ مربی کهنه‌کار گرگانی را خواباند و در بازی چهارم هم تا ثانیه پایانی پا پس نکشید و باعث شد نفس گاندوها تا ثانیه پایانی پشت سر شهرداری گرگان احساس شود. حاتمی با استفاده از مربیان مختلف و با دانش که یکی از آنها را از زمان مربیگری در ذوب‌آهن با خود از اصفهان بهمراه برده بود، توانست قهرمانی سوپرلیگ کشور را برای دومین سال متوالی برای گرگانی‌های با لیاقت به ارمغان بیاورد. اما از سوی دیگر فرزاد کوهیان ثابت کرد شاید اگر شناسنامه اصفهانی نداشت و تهرانی بود، میتوانستیم بیشتر از آن بشنویم.
نگاه پایانی
تبریک به هر دو تیم، کادر فنی، بازیکنان، تماشاگران و جامعه بسکتبال.
گرگان با عشق و تعصب، تمام قد پشت بسکتبالش ایستاد و با شایستگی قهرمان شد و ذوب‌آهن قدیمی و با اصالت، یک بسکتبال حرفه ای بازی کرد و ثابت نمود با همدلی و بازی تیمی، می توان نشدها را ممکن کرد.
انتهای پیام