به گزارش خبرگزاری برنا، هوشنگ گلمکانی منتقد سینما در یادداشتی بر فیلم «لامینور» داریوش مهرجویی نوشت:
با دریافت نخستین امواج منفی درباره «لامینور»، نومیدانه به تماشایش رفتم اما تأثیری مثبت از آن گرفتم و دوستش دارم. طبیعی‌ست که حاشیه‌های مربوط به ویدئوهای یک‌درمیان مهرجویی در اسفند گذشته، مثل همیشه بر قضاوت افکار عمومی تأثیر گذاشته است. اما «لامینور» حکایت علایق حداقلی و ساده اما سرکوب‌شده بسیاری از دختران این سرزمین است که در قالب داستانی ساده روایت می‌شود. بدون شعارهای رگ گردنی، حرفش را می‌زند. فیلم البته ظریف‌کاری‌های قابل انتظار از مهرجویی را در اجرا ندارد و شبیه فیلمی است که انگار با شتاب و بی‌حوصله ساخته شده اما در عمق آن، حرفی اساسی و رنجی عمیق و بیهوده را می‌توان احساس کرد که بسیاری از ظرفیت‌های روحی و روانی پیر و جوان را تلف کرده است. پایان زیبای فیلم، با تعبیر من اگر نشانی از امید واهی هم باشد، می‌تواند یک آرزو تلقی شود؛ یک رویا. امیدها را می‌توان به تاراج برد، اما رویا و آرزو از آن ماست. «لامینور» با یک پردیس احمدیه شیرین و دلپذیر و انگ این نقش، در این روزهای خاکستری حالم را خوب کرد. حرف‌های بیشتر درباره‌اش، به‌زودی...
انتهای پیام //