به گزارش برنا؛ شاید در اکثر نقاط ایران نوروز با برگزاری مراسم سیزده بِدَر تمام شود، اما در شهر قزوین مردم همچنان بعد از روز سیزده برای عید دیدنی به خانه‌های یکدیگر می‌روند، شیرینی سنتی و میوه و چایی هم برقرار است، چراکه هنوز بهار به روز پنجاه نرسیده است؛ ۱۹ اردیبهشت که شد، دیگر از مهمانی نوروزی خبری نیست، حالا همه باید پنجاهمین روز بهار را جشن بگیرند، درست مانند سیزده بدر، اما با یک تفاوت، در پنجاه بدرِ قزوینی‌ها، مردم به باغستان سنتی می‌روند، تقریباً در جنوبی‌ترین نقطه شهر، آن‌جا بساط آش رشته و دُیماج برپا می‌کنند، بعلاوه‌ی یک درخواست، آن هم طلب باران.
محمدحسین سلیمانی، پژوهشگر تاریخ، درباره مراسم پنجاه بدر می‌گوید: «پیشینه آیین پنجاه بدر به پیش از دوره اسلامی بازمی‌گردد و حداقل از دوره ساسانی که شهر قزوین تاسیس شد این آیین در پنجاهمین روز هر سال برگزار می‌شود.»
او یادآور می‌شود: «پنجاه بدر جزء معدود آیین‌هایی است که با گذشت حدود هزار و هشتصد سال از تاسیس شهر قزوین هنوز پابرجا است و مردم قزوین عصر روز نوزدهم اردیبهشت به مصلای جنوبی قزوین رفته و اگر در آن سال بارندگی خوبی بوده، به درگاه الهی شکرگزاری می‌کردند و اگر هم با خشکسالی و کاهش نزولات آسمانی مواجه بودند در تمنای باران دست به دعا برداشته و به نیایش می‌پرداختند.»
همچنین مجتبی عباسی، کارشناس مردم شناسی اداره کل میراث فرهنگی قزوین گفت: «زمان دقیقی در خصوص این آیین که در سال ۱۳۸۹ با شماره ۱۸۵ در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسیده است وجود ندارد، اما آنطور که از برخی شواهد پیداست ریشه برگزاری این مراسم به پیش از اسلام بازمی‌گردد و پس از اسلام نیز با برگزاری آئین‌های دینی مانند نماز ادامه یافته است، با توجه به اینکه شهر قزوین در اقلیمی گرم و خشک قرار دارد، طلب باران برای باروری زمین‌های زراعی و دشت قزوین باعث پدید آمدن این آیین سنتی شده است.»