به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ تلویزیون و دیگر رسانه های پر مخاطب می توانند روی نگرش و سبک زندگی مخاطبشان تاثیر بگذارند پس می توان با نگاهی جدی تر به این پتانسیل موثر برای نزدیک شدن سبک و شیوه های زندگی بر گرفته از سفارش های بزرگان دین و حتی جامعه شناسان و روانشناسان اجتماعی سود برد. هومان فاضل و بهروز مفید نویسنده و تهیه کننده تلویزیون در این مسیر با ما همکلام شدند.
بهروز مفید: در آثار سینمایی و تلویزیونی از سبک زندگی استاندارد و اصیل ایرانی بیگانه نبوده ایم!/ برخی از فیلم ها و سریال های ایرانی از واقعیت های روز جامعه دور هستند
بهروز مفید تهیه کننده آثار سینمایی و تلویزیونی که در کارنامه هنری اش سریال هایی چون «پای پیاده»، «هشت و نیم دقیقه» ،«کوبار»، «سهمی برای دوست»، «گمشده» و فیلم سینمایی «بام بالا» دیده می شود در پاسخ به این سوال که در آثار سینمایی و تلویزیونی چقدر توانسته ایم به سمت ایجاد سبک زندگی استاندارد و اصیل ایرانی به لحاظ نوع زندگی، پوشش، روابط انسان ها با یکدیگر برویم به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: باید گفت هنوز به آن مرحله مد نظر نرسیده ایم که یکی از دلایل آن می تواند آشنا نبودن با مواردی باشد که در ذهن تهیه کننده و کارگردانان است. زمانی که یک تصویر از خانواده ایرانی در ذهن ها ترسیم می شود این فکر را برای عموم از جمله عوامل سازنده یک فیلم یا سریال ایجاد می کند که فضا باید مثبت باشد که چنین چیزی نقطه ضعف به حساب می آید به هرحال در فرهنگ های مختلف اختلافاتی وجود دارد اما نقاط مشترک زیادی هم در دست است که می تواند برای مردم آموزنده و مفید باشد اما به نظر من در فیلم های و سریال ها از این قضیه بیگانه نبوده ایم و می توان گفت علاوه بر آن نیز برخی از اتفاقاتی که رخ داده همیشگی و مرسوم نبوده است و گاهی کپی برداری هایی مغایر با فرهنگ ما در آن ها استفاده شده و به چشم آمده است.
او در این خصوص که فیلم ها و سریال های سینمایی و تلویزیونی چگونه می توانند در اخلاق و رفتار اجتماعی افراد موثر باشند بیان کرد: واقعیت این است هرآن چه که با زندگی واقعی افراد در ارتباط و در تماس است می تواند تاثیرگذار و حتی آموزنده باشد. یکی از مشکلاتی که باعث می شود تا سریال ها تا حدودی کمتر مخاطب را به خود جذب و آن ها را درگیر خود کنند به این بر می گردد که از صحنه واقعی زندگی به دور هستند.
این تهیه کننده در پاسخ به این سوال که نوع پوشش و سبک زندگی بازیگران در سریال ها و فیلم ها مانند شکل منازل، دکور ها و حتی لباس ها چقدر در زندگی مردم موثر است آیا ممکن است نوعی تقلید یا به عبارت دیگر مدگرایی به حساب بیاید خاطرنشان کرد: مدگرایی اصلا بد نیست. اینکه افراد خواستار این هستند که تصویر زیبایی از خود ارائه دهند اشکالی ندارد.
تهیه کننده «هشت و نیم دقیقه» در این خصوص که چند درصد از فیلم ها و سریال ها نشانگر واقعیت های جامعه هستند تصریح کرد: درصد بالایی نیست. درواقع به دلیل اینکه دایره طرح موضوعات محدود شده است تا حدودی فیلم ها و سریال ها با واقعیت جامعه فاصله دارند.
بهروز مفید در پاسخ به این سوال که در آثار سینمایی و تلویزیونی نشان دادن اخلاقیات، سبک زندگی سالم و استاندارد وظیفه چه کسی است آیا مدیران فرهنگی باید در این زمینه رسیدگی کنند یا چنین مسئله ای بر عهده تهیه کنندگان، کارگردانان و یا نویسندگان است اظهار کرد: این موارد وظیفه عموم است درواقع در خانواده پدر و مادر عهده دار چنین مسئولیتی هستند و در جامعه مدیران فرهنگی باید به این موارد بپردازند و معلمان نیز نقش بی بدیلی در آموزش و نشان دادن این نوع سبک زندگی به فرزندان هستند و اصلا نباید این مسائل را محدود به قشر خاصی کنیم درواقع هر کدام از افراد در جامعه بر اساس میزان امکاناتی که در دست دارند به نوعی مسئولیت دارند.
هومان فاضل: لازمه ترویج سبک زندگی استاندارد، وجود قصه های مفید و پندآموز است/ این رسالت مهم بر عهده همه افراد جامعه است
هومان فاضل، نویسنده سینما و تلویزیون که در آثاری همچون سریال تلویزیونی «آسمان من»، فیلم سینمایی «فهرست مقدس» و سریال تلویزیونی «سارق روح» فعالیت داشته است در پاسخ به این سوال که آیا توانسته ایم در آثار سینمایی و تلویزیونی به سمت ایجاد سبک زندگی استاندارد و اصیل ایرانی به لحاظ نوع زندگی، پوشش، روابط انسان ها با یکدیگر برویم به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: به طور صریح باید بگویم خیر! دلیل اصلی آن این است که عموما بنا به محدودیت ها زیاد داستان ها واقعی به نظر نمی رسند درواقع نمی توانیم به عنصر پیش برنده داستان که همان بخش منفی به حساب می آید به طور کامل و مشخص بپردازیم. البته نمی توان گفت قسمت منفی داستان به طور قطع باید شخصیت یا کاراکتر بدمن باشد و می توان فقر یا طمع و... را به عنوان عامل منفی در نظر گرفت درواقع باید گفت وقتی قرار بر این است تا این موارد را به نمایش بگذاریم نمی توانیم ابعاد آن را نشان دهیم و همیشه بخشی از نیمه های پنهان این بخش ها دچار ممیزی می شود بنابراین زمانی که پای داستان و قصه می نشینید با یک تحول ناگهانی شخصیت روبه رو شده یا متوجه می شوید که مشکلات بر مبنای یک سری اتفاقات محیرالعقول حل می شود و هرچقدر هم فیلم یا سریال جذاب باشد اما وقتی بیننده به قسمت های پایانی قصه نزدیک می شود راضی از پای تلویزیون بلند نمی شود و زمانی که این اقناع صورت نگیرد نمی توان از همه ابعاد آن سریال الگو برداری کرد.
او در این خصوص که فیلم ها و سریال های سینمایی و تلویزیونی چگونه می توانند در اخلاق و رفتار اجتماعی افراد موثر باشند بیان کرد: نکته اصلی اینجاست که تصوری بر این مبنا به وجود آمده است که قرار است سینما و تلویزیون الگو باشد تا ارزش های اخلاقی را به افراد آموزش دهد و روی سبک زندگی انسان ها تاثیر بگذارد اما این تصورات باعث شدند تا رفته رفته این الگو ها تاثیر واقعی خود را در رسانه و حتی در آثار از دست دهند. تنها مسئله ای که باعث می شود ما به عنوان یک تولید کننده در سینما و تلویزیون تاثیرگذار باشیم این است که بتوانیم داستان مفید و خوبی ارائه دهیم درحقیقت زمانی که بتوان داستان تاثیرگذار و پندآموزی مانند مثل ها و قصه های قدیمی مانند شاهنامه، بوستان و گلستان و ... نگارش کرد خود به خود تاثیرگذاری آن قصه ها در آثار نیز بیشتر خواهد شد اما نباید تمام بار معنایی را به یک اثر تحمیل کرد چراکه کم کم کارکرد آن از بین خواهد رفت.
این نویسنده در این خصوص که چند درصد از فیلم ها و سریال ها نشانگر واقعیت های جامعه هستند تصریح کرد: هیچ کدام! فیلم ها و سریال ها یا به قدری تلخ و سیاه و غیر واقعی دیده می شوند که به نوعی از آن طرف بام می افتند یا در برخی مواقع به قدری همه اتفاقات روی دور مثبت می افتند و پایان مسرت بخش دارند که باید گفت از آن سوی دیگر بام می افتند درواقع میانه در داستان ها وجود ندارد. نکته دیگری که در سینما و تلویزیون مغفول مانده است داستان گویی برای سرگرمی است متاسفانه داستان گویی برای سرگرمی به یک سری کولاژ ها و شوخی های تلگرامی منتهی می شود که نتیجه آن همین فیلم های کمدی ست که به اکران می رسد درواقع من فکر می کنم خلاء بزرگ سینما و تلویزیون برای الگو سازی نبود داستان گویی است.
هومان فاضل نویسنده «سارق روح» در پایان و در پاسخ به این سوال که در آثار سینمایی و تلویزیونی نشان دادن اخلاقیات، سبک زندگی سالم و استاندارد وظیفه چه کسی است آیا مدیران فرهنگی باید در این زمینه رسیدگی کنند یا چنین مسئله ای بر عهده تهیه کنندگان، کارگردانان و یا نویسندگان است اظهار کرد: به نظر من این رسالت بر عهده همه مردم است و بزرگ ترین و مهم ترین کاری که باید انجام داد صبوری است که متاسفانه ما این صبوری را نداریم.
انتهای پیام//