به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری برنا، بیژن زنگنه شاید در ابتدای شروع به کار دولت یازدهم، تصور نمی‌کرد علی‌رغم خوش بینی‌ها به بار نشستن مذاکرات ۱+۵ و امضای برجام، به زعم خود یکی از سخت‌ترین دوره‌های مدیریت‌اش را در کسوت وزارت تجربه کند؛ نه تنها پای تحریم‌ها و محدودیت‌ها از روی گلوی اقتصاد به صورت عام و صنعت نفت به صورت خاص برداشته نشد که سومین دوره وزارت او در تاریخ جمهوری اسلامی به یکی از سخت‌ترین و دشوارترین دوران‌های کاری‌اش بدل شد.
بیژن زنگنه، وزیر نفت دولت یازدهم و دوازدهم، در زمان وزارت خویش کارهای مهمی را کلید زد که به سرانجام نرساند.
قراردادگاز با ترکمنستان که 5 سال پیش آغاز شد را می‌توانست ظرف 5 ماه به پایان برساند و ایران را به مسیرهای انتقال گاز منطقه برگرداند. اهمال وزارت نفت در اجرای پروژه های صادرات گاز به پاکستان و عمان، لغو یکباره خرید گاز از ترکمنستان که موجب محکومیت دو میلیارد دلاری ایران در مراجع بین المللی شد و همچنین بی‌توجهی به تمدید قرارداد فروش گاز به ترکیه در این چند سال و واگذاری بازار گاز ترکیه به کشور رقیب، یعنی آذربایجان، در عمل ایران را از بازار جهانی گاز اخراج کرده است.
آن روزها، آقای زنگنه با ارائه تصویری تیره و تار از وضعیت درآمدهای نفتی گفت که وزارت نفت به نان شب هم محتاج است و نباید توقعی از این وزارتخانه داشت.
البته آقای بیژن زنگنه، به جای نامه زدن به مقامات ارشد کشور و اظهار ناامیدی که کشور توان فروش نفتی را ندارد و فروش فعلی هم به زودی صفر میشود می‌توانست با تدبیر و آینده نگری نه تنها فروش نفت را افزایش دهد بلکه درآمد حاصل از فروش نفت را نیز وصول کندتا دولت را در مشکلات اقتصادی که در جامعه بود اعم از واردات کالای اساسی، جبران کسری بودجه و...همراهی کرده و گره ای از مشکلات دولت باز کند.
پول نداریم
آقای زنگنه اذعان کرده بود که درآمد صادرات نفت "تقریبا به عدد بسیار کمی" رسیده است و سهم چهارده و نیم درصدی این وزارتخانه از صادرات نفت را ناچیز خواند.
آقای وزیر اسبق، چرا درآمد حاصل از فروش نفت به عراق را نتوانستید وصول کنید؟ مگر نه آنکه شما وزیر بودید و وصول درآمد یکی از وظایف وزیر نفت است؟ آیا کوتاهی کردید یا وزیر فعلی نفت توانایی بیشتری نسبت به شما دارند؟
درآمد حاصل از فروش نفت و گاز که آقای زنگنه نتوانستند وصول کنند و ایران مبلغ زیادی از عراق طلبکار بود اما جواد اوجی، وزیر نفت فعلی با روی کار آمدن دولت سیزدهم این درآمد را مطالبه کرده و این مبلغ به اقتصاد ایران بازگشت.
همچنین ایران یکی از صادر کننده های بزرگ نفت و گاز است اما در زمستان 99 به دلیل بی درایتی آقای وزیر اسبق،و به علت کمبود سوخت، زمستان سرد را سرد تر از همیشه پشت سر گذاشته و شاهد قطعی گاز های مکرر و بلند مدت بودیم.
سال ها پیش مجموعه نظام برای فرار از تحریم و ممنوعیت واردات بنزین، به تولید بنزین در پتروشیمی‌ها روی آورد که حاصلش تولید ماده‌ای سمی به نام بنزن بود که موجب آلودگی شدید هوای کلان‌شهرها در آن دوران شد و راه نفس کشیدن مردم ایران را تنگ کرد. بعد نوبت دولت روحانی رسید که برای جبران کسری شدید درآمد صادرات نفت به فروش فرآورده‌های نفتی مثل بنزین و گازوییل روی آورد.
بد نیست در سال هایی که مردم شریف ایران با صبوری سختی هارا پشت سرمی‌گذاشتند و اعتراض نمی‌کردنداکنون با روی کار آمدن دولت جدید از کوتاهی های دولت گذشته به خصوص وزیر نفت آگاهی پیدا کنیم.
شاهکار آقای زنگنه به این زودی ها تمام نمی‌شود، زمانی که مشکل میعانات گازی روی آب مانده را داشتیم و آقای وزیر به جای راه حل، فقط صورت مسئله را پاک کرد و روی دست دولت هزینه گذاشت و نفتکش جدید می‌خرید یا اجاره می‌کرد!
اما این راهکار نبود؛ بلکه باید حجم میعانات موجود در آب را کاهش داد و از این طریق بازار داخل و خارجی ایجاد می‌کرد اما دریغ و دریغ...!
آبان98
از همه اینها که بگذریم، فاجعه آبان 98 فراموش نشدنی‌است؛ طرح بنزین که از صفر تا صد در دست رئیس جمهور اسبق و آقای وزیر بود متاسفانه به دلیل عدم مدیریت و عدم کنترل، کشور وارد بحران و شورش شد...
شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی در ایران اعلام کرد از آغاز روز جمعه ۲۴ آبان بنزین سهیمه‌بندی میشود. قیمت هر لیتر بنزین سهمیه‌بندی ۱۵۰۰ تومان و هر لیتر بنزین آزاد ۳ هزار تومان است.
واکنش مقامات به افزایش قیمت بنزین با شدت گرفتن اعتراض‌ها متناقض بود و کسی حاضر نبود مسئولیت افزایش قیمت‌ها را به عهده بگیرد.
قطع روابط نفتی و گازی با کشورهای همسایه
آقای نامدار زنگنه می‌تـوانست با برخی اقدامات و کارها از خام فروشی نفت جلوگیری کرده و مانع از قطع ارتباط تعداد زیادی از کشورهای شرقی و خریداران سنتی که نفت و گاز ایران را می‌خریدند می‌شد ضمن اینکه متاسفانه روابط نفتی و گازی ایران با کشورهای همسایه از سوی زنگنه با بی‌محلی مواجه و قطع شده است.
وزیر نفت همیشه به دنبال غربی ها بود می‌توان گفت این مسئله برای همه واضح بود به طوری که وقتی می‌شد از تجهیزات ایرانی استفاده کرد اما با تصمیم وزارت نفت از چشم آبی ها خریداری می‌شد، این قضیه به حدی واضح بود که صدای برخی درآمده و به این اقدام وزیر نفت اعتراض کردند به طوری که نماینده مردم ارومیه در نشست علنی 2 مرداد ماه سال 97 مجلس شورای اسلامی گفت: تاریخ ذلتی را که وزارت نفت در دوران ریاست شما به کشور وارد کرده ثبت می کند و نام بدی از شما در تاریخ به جای می ماند.
قاضی پور با بیان اینکه فرزندان بسیاری از کارشناسان وزارت نفت در شرکت های چند ملیتی در خارج از کشور همانند کشور انگلیس فعالیت می کنند، تصریح کرد: مهم ترین تجهیزات نفت از انگلیس خریداری می شود و شرکت های داخلی را رد صلاحیت می کنند که سفرهای خارجی این کارشناسان و فرزندان آن ها موید این موضوع است.
عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با انتقاد از اینکه چرا وزارت نفت در حوزه پتروشیمی به دنبال چشم آبی ها است، افزود: چرا بازار میلیارد دلاری ایران در اختیار خارجی ها قرار می گیرد و شرکت های ایرانی را خودتحریمی می کنند.
وی با طرح این ادعا که زنگنه به دنبال غیرملی کردن صنعت نفت ایران است، بیان کرد: ما ۱۳۶ سال است که نفت خام می‌فروشیم که ۳۰ سال از این مدت را آقای زنگنه وزیر بود، سوال این است که شما در این زمان چند پالایشگاه ساختید؟ قرار بود تا آخر سال ۹۵، ۱۴ میلیون بشکه بنزین صادر کنید اما امروز واردکننده بنزین شده‌ایم، این کار دقیقا مصداق استفاده از کالای خارجی است.
بگذریم...
انتهای پیام/