به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا؛ تیم ملی فوتبال ایران در مهم‌ترین دوران تاریخ خود و در زمانی که نیاز دارد هر ثانیه برای آماده‌سازی بیشتر تلاش کند اسیر چالش‌هایی گوناگون شده. چالش‌هایی که انصافا در برخی موارد مقصر نیست و شرایط آن را به وجود آورده اما در دیگر معضلات چه؟ آیا مسوولین فدراسیون اصلا به فکر این مساله هستند؟
صعودی که انگار دردسر شد!
باورکردنی نیست اما ایران به عنوان یکی از اولین تیم‌های صعود کننده به جام جهانی، فعلا کمتر از هر تیم دیگری بازی تدارکاتی و اردو برگزار کرده است. این مساله هم با انتقاد نسبی کارشناسان همراه بود زیرا همه انتظار دارند نسل باکیفیت فعلی در جام جهانی قطر هم مقابل آمریکا و انگلیس بدرخشد و هم برای اولین بار به مرحله بعد برسد. چیزی که این بار برای یوزها دور از انتظار نیست اما همان طور که یک ماشین مسابقه ای هم نیاز به رسیدگی‌های متعدد دارد، بازیکنان تیم ملی هم باید پیش از جام تجربه کافی برای مقابله با شرایط مختلف را کسب کنند. اینجاست که ماموریت مهم فدراسیون آغاز می‌شود تا تدارکی جدی برای چکیده فوتبال ایران از جام جهانی پیشین تا جام جهانی پیش رو، فراهم کند. آیا انتظار برنامه‌ریزی از فدراسیون کار سختی است؟ هرچند که ما عادت داریم در زمان نزدیک شدن به مسابقات کاسه چه کنم دست بگیریم.
لغو اردوی کانادا؛ پایان قبل از آغاز
انتخاب تیم ملی کانادا به عنوان یک رقیب برای آماده‌سازی از لحاظ فنی اقدامی بسیار خوب بود و می‌شد از شباهت سبک بازی این تیم با آمریکا استفاده کرد اما ماجرا مانند همیشه طوری پیش رفت که «فوتبال سیاسی نیست» یک حرافی مطلق و شعاری دروغین نمود کند. کانادایی‌ها بدون هیچ دلیل فنی یا صحیح یک‌طرفه تصمیم به لغو بازی گرفتند در حالی که می‌دانستند تا چه اندازه بازی برای خودشان مفید است. بر کسی پوشیده نیست که اهداف سیاسی و روابط این کشور با دشمنان ایران باعث این مساله شد. مساله‌ای که دودش به چشم یکی از بهترین نسل‌های تیم ملی ایران می‌رود و کاری از دست مدیران در این زمینه برنیامد.
هدف بعدی؛ اردویی که به آن امیدی نیست!
در اولین اقدام، به سرعت مدیران فدراسیون تصمیم گرفتند اردویی در قطر برگزار و از زمان به وجود آمده به نحو احسن استفاده کنند. سفر به قطر اصلا اتفاق بدی نیست و برپایی این اردو را می‌توان یک قدم رو به جلو دانست اما سوال مهم اینجا است که آیا اقدامات لازم برای سفر تمام و کمال انجام شده و دیگر مثل اردوی قبل عضوی از فدراسیون بابت عذر تقصیر اخراج نخواهد شد؟ آیا اصلا هواداران به راحتی می‌توانند اعتماد از دست رفته بابت منتفی اعلام شدن بازی مقابل اکوادور، شعارهای مربوط به برگزاری بازی با آٰرژانتین و برزیل و لغو اردو را برگردانند؟ به تازگی هم اعلام شد به احتمال زیاد ایران یک بازی مقابل تیم ملی اروگوئه انجام می‌دهد که حتی اگر تیم دوم رقیب هم در زمین ظاهر شود ایران می‌تواند پس از مدت ها یک دیدار مهم مقابل حریفی جدی داشته باشد. نکته‌ای که آن را می‌توان به فال نیک گرفت و اندکی دل‌ها را امیدوار کرد.
واکنش‌ها؛ نرم مثل اسکوچیچ، پرکنایه طارمی
از روزی که صعود قطعی شد تا هفته قبل منعطف‌ترین عضو را باید سرمربی تیم ملی دانست که انگار تنها هدفش نشستن روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی است نه جاه‌طلبی خاص دیگری. او خشمگین شد و اعتراضش را در اینستاگرام نشان داد. اعتراضی که چندان تند نبود. از طرفی دیگر طارمی و سردار هم با کنار اقدام به انتشار توییت و استوری کردند که علی‌رغم زبان تند، خیرخواهی و نگرانی آنها بابت آماده‌سازی تیم ملی را نشان می‌داد.
فرصت‌های باقی مانده؛ ماهی را از آب گیرید!
بیایید کمی خوش‌بین باشیم و به آینده فکر کنیم. اصلا تمام قضاوت‌ها درباره عملکرد فدراسیون پیشین و عدم قاطعیت فدراسیون موقت فعلی اشتباه... اما بهتر نیست از حال به فکر آینده باشیم و بیش از این فرصت‌ها را از دست ندهیم؟ باور کنید هربار که رسانه‌ای روزشمار جام جهانی را منتشر می‌کند و یک روز به روز موعود نزدیک می‌شویم تن و بدن‌مان بابت وضعیت تیم ملی می‌لرزد که چرا هیچکس به فکر بازیکنان نیست. چرا کسی پیگیر این ماجرا نیست که این جام جهانی می‌تواند سکوی پرتاب ستاره‌ها باشد، می‌تواند درآمدی هنگفت به فدراسیون تزریق کند یا باعث یک نمایش دلپذیر از ایران در سطح جهان باشد؟
از همین حالا تا جام جهانی قطر نزدیک به 6 ماه باقی مانده و می‌توان در این فاصله در اقدام اول هم اردوی داخلی در کیش و قشم با شرایطی مشابه قطر داشت و هم بازی های دوستانه داخلی با حریفان واجد شرایط. در قدم بعد می‌توان به اردو در کشورهای نزدیک فکر کرد و حریفانی مشابه که البته باید با آنها قراردادی سفت و سخت بست تا دست‌مان در نهایت دوباره در پوست گردو نماند.
انتهای پیام//