برای آزمایش آمادگی عملیاتی سیستم‌های دفاعی سیاره‌ای، محققان گاهی از رویکرد نزدیک یک سیارک واقعی به عنوان رویارویی ساختگی با یک سیارک بالقوه خطرناک جدید استفاده می‌کنند. درس های آموخته شده از این تمرینات ساختگی می تواند به محدود کردن یا حتی جلوگیری از ویرانی جهانی در صورت وقوع چنین وضعیتی در آینده کمک کند. دانشمندان برای این منظور از سیارک بدنام 99942 آپوفیس استفاده کردند.
آپوفیس که به نام خدای آشوب و تاریکی مصر باستان نامگذاری شده است، این سیارک در سال 2004 کشف شد. به زودی به عنوان یکی از خطرناک ترین سیارک هایی که می توانست به زمین برخورد کند، شناسایی شد. در واقع، تصور می شد که این شی نزدیک به زمین در سال 2068 خطر کمی برای برخورد با زمین داشته باشد، اما مشاهدات راداری این موضوع را رد کرده است. از آنجایی که اخترشناسان آپوفیس را بهتر ردیابی کردند، احتمال خطر این سیارک را برای حداقل 100 سال دیگر رد کردند.
بیش از 100 ستاره شناس از سراسر جهان بخشی از چنین تمرینی در سال گذشته بودند که در آن یک سیارک بزرگ، شناخته شده و بالقوه خطرناک اساساً از پایگاه داده پایش دفاع سیاره ای حذف شد تا ببیند آیا مجدداً توسط سیستم شناسایی می شود یا خیر. نه تنها آپوفیس در طول تمرین "بازکشف" شد، بلکه شانس آن برای برخورد با سیاره ما به طور مداوم مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت و احتمال برخورد آن منتفی شد.
این تمرین توسط شبکه بین المللی هشدار سیارک ها (IAWN) و دفتر هماهنگی سیاره ای ناسا (PDCO) هماهنگ شده است. این تایید کرد که جامعه بین‌المللی دفاع سیاره‌ای می‌تواند به سرعت برای شناسایی و ارزیابی خطر ناشی از کشف سیارک جدید نزدیک به زمین اقدام کند. محققان این مطالعه را در مقاله ای با عنوان "کمپین دفاعی سیاره ای آپوفیس" که در مجله علوم سیاره ای منتشر شده است، مستند کرده اند.
محققان می دانستند که آپوفیس در اوایل دسامبر 2020 به زمین نزدیک می شود. اما مرکز سیاره کوچک (MPC)، یک مرکز پاکسازی بین المللی به رسمیت شناخته شده برای اندازه گیری موقعیت اجرام کوچک آسمانی، با جلوگیری از رصدهای جدید آپوفیس وانمود کرد که یک سیارک ناشناخته است. مرتبط با مشاهدات قبلی این کار برای واقعی‌تر کردن تمرین انجام شد و به این معنی بود که بررسی‌های نجومی هیچ سابقه قبلی از آپوفیس نداشتند.
هنگامی که سیارک به سمت میدان دید مأموریت کاوشگر مادون قرمز میدان گسترده ناسا (NEOWISE) ناسا حرکت کرد، MPC مشاهدات خود را با مشاهداتی که توسط تلسکوپ های زمینی انجام شده بود پیوند داد تا حرکت سیارک را در آسمان نشان دهد. سپس در 23 دسامبر "کشف یک سیارک جدید" را اعلام کرد.
اگرچه می‌دانستیم که در واقعیت، آپوفیس در سال 2029 با زمین برخورد نمی‌کند، از مربع یک شروع می‌شود - تنها با چند روز داده‌های نجومی از تلسکوپ‌های پیمایشی - عدم قطعیت‌های بزرگی در مدار این جرم وجود داشت که از نظر تئوری اجازه برخورد در آن سال را داد. دیوید فارنوکیا، مهندس ناوبری در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL)، در بیانیه مطبوعاتی گفت.
همانطور که آپوفیس در مارس 2021 به زمین نزدیک شد، اخترشناسان JPL از رادار 70 متری منظومه شمسی گلدستون ناسا در کالیفرنیا برای تصویربرداری و اندازه گیری دقیق سرعت و فاصله سیارک استفاده کردند. اخترشناسان این مشاهدات را با اندازه‌گیری‌های دیگر رصدخانه‌ها ترکیب کردند تا تأثیر سال 2029 را برای هدف تمرین رد کنند.
انتهای پیام/
ترجمه: عرفان سرحدی هرسینی