به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا؛ صنایع دستی هر کشور را می‌توان بازتابی از تمدن و فرهنگ مردم آن کشور دانست. صنایع دستی از نخستین ابزار تعامل انسان‌ها با یکدیگر در جوامع مختلف بوده‌اند و به همین دلیل اطلاعات قابل توجهی از پیشینه تاریخ کشورهای مختلف جهان را ارائه می‌دهند و نقش پررنگی را در بازار هر کشور به خود اختصاص داده اند.
کشف آثار هنری باستانی ساخته دست انسان، در بناهای تاریخی گوشه و کنار کشور ما از ارتباط تنگاتنگ هنر و صنایع دستی با تمدن این سرزمین خبر می‌دهد. هرکدام از این آثار با نشانه‌هایی برجسته از دوره‌های مختلف تاریخی، بخشی از هویت و فرهنگ مردم عصر و زمان خود را نشان می‌دهند.
صنایع دستی ایرانی یکی از خوشنام ترین صنایع در دنیاست که رتبه نخست تنوع را به نام خود به ثبت رسانده است. ایران با فعالیت در ۳۷۰ رشته از ۶۰۰ رشته صنایع دستی شناخته شده در جهان، از فعال‌ترین کشورها در این حوزه به شمار می‌رود و نام ۱۱ شهر و سه روستا از ایران در صدر فهرست کشورهای تولید کننده صنایع دستی در جهان به چشم می‌خورند.
محال ممکن است به شهری در ایران سفر کنید و در بازارچه سنتی آن ردپایی از صنایع دستی منحصر به فرد آن منطقه که پیدا نکنید این امر نمایانگر ذوق هنری و خلاقیت ایرانیان در دوران های مختلف تاریخی است که در تار و پود هر اثر می‌توان نشانه‌هایی از فرهنگ ریشه دار یک شهر یا روستا را مشاهده کرد علاوه براین این صنعت نقشی مؤثر در تقویت اوضاع اقتصادی مناطق مختلف کشور دارد.
سرمایه‌گذاری مناسب به‌همراه برنامه‌ریزی دقیق در تولید و معرفی هرچه بیشتر این آثار در سطح جهانی می‌تواند درآمدزایی بالایی در سطح ملی به‌همراه داشته باشد.
از مهم‌ترین ویژگی‌های مثبت صنایع دستی می‌توان به استفاده از مواد اولیه ساخت داخل کشور اشاره کرد همچنین امکان گسترش این صنعت در نقاط محروم و روستایی وجود دارد که اینگونه از مهاجرت معکوس نیز جلوگیری خواهد شد علاوه براین میزان آسیب این صنعت به محیط زیست نیز در مقایسه با آثار مخرب صنایع مدرن و ماشینی بسیار ناچیز است.
فرش بافی، نساجی، گبه بافی، ابریشم بافی، مخمل بافی، نواربافی، زریبافی، سوزن دوزی، نقره کاری، مس کوبی، قلم زنی، زرگری، حکاکی، میناکاری، قلم کاری، سفالگری، شیشه گری، منبت کاری، خاتم کاری، مرصع کاری، نگارگری، حصیربافی، پوستین سازی، چرم سازی، رنگرزی، تنها گوشه ای از هنرنمایی های اساتید ماهر ایرانی است که با توجه به آب و هوا و امکانات هر منطقه از هزاران سال پیش به خلق این هنر ها پرداخته اند. که هرکدام سخن های زیادی را در خود جای داده اند و نیازمند ساعت ها توصیف و تشریح هستند.
صنایع دستی ایران نه تنها به کشورهای نزدیک و همسایه ایران مانند عراق، ترکیه، امارات، و افغانستان صادر می شود بلکه کشورهای دوری مثل چین، کره، اندونزی و … نیز خواستار این صنایع فرهنگی هنری هستند. البته برخی صنایع دستی مثل گلیم، فرش، سفال و شیشه به کشورهای مثل ایتالیا، سوئیس، اسپانیا، نروژ و رومانی نیز صادر می شود و به نوعی می توان گفت با جلب توجه این کشور ها و طی مسیر پیشرفت گوی سبقت را از دست کشور های اروپایی و آمریکایی ربوده ایم.
حال باتوجه به این هنرهای پرآوازه ایرانی که مایه افتخار همه ماست و هر یک از ما گوشه ای از محل زندگیمان را با حداقل یکی از هنر های دستی ایرانی آراسته ایم چه کمکی به بازتاب جهانی این هنر ارزشمند کرده ایم و چه تلاشی برای مانع زدایی از این مسیر مهم توسط مردم و دولت شده است؟
هنرمندان صنایع دستی، مشکلات متعددی در حوزه فروش، صادرات و بیمه دارند و نیازمند بازاریابی و تجاری‌سازی مطلوب تری هستند همچنین با توجه به توانایی بالقوه و بالفعل این صنعت جایگاه چهلم را در صادرات صنایع‌دستی دارد.
نبود سیاست های حمایتی از این صنعت پیامدهای منفی زیادی از جمله؛ کم رونق شدن کیفیت آثار هنری، عدم ثبات شغلی، رکود بازار و از دست رفتن جایگاه هنر در اقتصاد کشور را به دنبال دارد.
اگر می‌خواهیم صنایع‌دستی ایران به نتیجه مطلوب برسد و توجه به بیانات مقام معظم رهبری به شعار سال که چندین سال است تاکید بر تولید دارد و حتی جایگاه صادرات را بگیرد باید با کمک بخش خصوصی و دولتی به صورت ساختارمند عمل کنند.
معاونت صنایع‌دستی و هنرهای سنتی باید در زمینه صادرات روان‌سازی انجام دهد. معاونت صنایع‌دستی و هنرهای سنتی برای صادرات تمهیداتی را در نظر بگیرد.
انتهای پیام/