به گزارش خبرگزاری برنا در آذربایجان شرقی، شهر تبریز برخلاف دیگر شهرهای ایران به دلیل شرایط خاص آب و هوایی و کوهستانی بودن منطقه و به خاطر سردی هوا در فصل بهار، با شروع تابستان، فصل گردشگری خود را آغاز می کند و پذیرای میهمانانی از سرتاسر کشور و حتی خارج از کشور است.
خانه استاد شهریار سومین منزلگاه استاد شهریار، شاعر معاصر ایران بوده که در سال ۱۳۴۷توسط ایشان خریداری شده و در بیست سال پایانی عمر استاد میزبان و محل تراوشات ذهنی ایشان بوده است. در سال ۱۳۶۷، پس از درگذشت استاد منزل مسکونی وی از سوی شهرداری تبریز خریداری و با توافق خانواده استاد و همکاری آن‌ها در اهدای وسایل وی به موزه ادبی استاد شهریار تبدیل شد. این موزه از آن دوران تا به امروز زیر نظر این نهاد اداره می‌شود.
پس از افتتاح موزه در سال ۱۳۷۰، در فراخوانی از مردم دعوت شد تا اسنادی را که از این شاعر گرانقدر در اختیار دارند، در اختیار موزه قرار دهند و در نتیجه این اقدام، مردم کلیه اسناد و مدارک مربوط را به موزه سپردند و حتی بسیاری از شاعران آذربایجان وسایلی با ارزش مانند کمانچه‌ای از کشور آذربایجان، بشقاب قدیمی شاعر زنجانی و ... را به موزه اهدا کردند.
خانه استاد شهریار مربوط به دوره پهلوی دوم است و دارای زیربنایی در حدود ۲۵۰ مترمربع و شامل دو طبقه (فوقانی و زیرزمین) با مصالح جدید است. این خانه در محله مقصودیه تبریز واقع شده و در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۲۲۷۲۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
معماری خانه استاد شهریار
خانه استاد شهریار در ورودی درب بیرونی دارای حیاط کوچکی است که یک حوض، درختان و باغچه های گل و مجسمه استاد شهریار در آن قرار دارند. خانه دارای دو طبقه و یک زیرزمین است. در خانه استاد شهریار چهار اتاق وجود دارد که آثار استاد در آن ها به نمایش گذاشته شده اند. از طریق چند پله به اتاق بالایی راه هست که در اولین اتاق آن مبلمان، وسایل دکوری قدیمی، دکور دیواری و عکس های استاد وجود دارند و ورود به آن ها ممنوع است. اتاق دیگر آشپزخانه استاد است که یخچال و لوازم آشپزخانه استاد در آن وجود دارند و ورود به این اتاق آزاد است. در اتاق سوم دورتادور دیوارها عکس ها، یابودها و عکس های استاد نصب شده اند. آخرین اتاق مربوط به اتاق پذیرایی استاد است و لوازم منزل و پذیرایی و بستر و لباس های استاد وجود دارند. ورود به این اتاق نیز ممنوع است و بازدیدکنندگان از جلوی در آن را تماشا می کنند.
استاد شهریار کیست؟
استاد شهریار در سال ۱۲۸۵ در بازارچه میرزا نصرالله تبریز –واقع در منطقه چایکنار- چشم به جهان گشود. پدر وی، حاج میرزا آقا خشکنابی از وکلای مبارز دادگستری تبریز و مردی فاضل و از خوش‌نویسان دوره خود بود. در سال ۱۳۲۸ و در جریان حوادث مشروطیت در تبریز، پدرش وی را به روستای خشکناب –قمیش قورشاق- منتقل کرد و به این ترتیب دوره کودکی استاد در دامان طبیعت سپری شد که بعدها الهام‌بخش خلق منظومه «حیدربابا» شد. در سال ۱۳۰۰ و پس از پایان سیکل اول متوسطه در تبریز، برای ادامه تحصیل راهی تهران شد و تا ۱۳۰۳ در مدرسه دارالفنون به تحصیل پرداخت. پس از این دوره راهی مدرسه طب شد و از این پس زندگی پر فراز و نشیب او آغاز شد. چنین نقل شده است که هفت ماه پیش از فارغ‌التحصیلی، استاد عاشق دختری می‌شود و پس از دریافت پاسخ رد، ترک تحصیل کرده و به‌صورت جدی به شعر روی می‌آورد. استاد شهریار، پس از یک دوره بیماری در ۲۷ شهریور سال ۱۳۶۷ به سرای باقی شتافت و بنا به وصیت خود در مقبره‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
امروزه در سطح شهر تبریز، بیش از ۶۰۰ باب خانه تاریخی شناسایی شده‌است و تخمین زده‌می‌شود که این تعداد در سال‌های آینده با کاوش‌هایی که در حال انجام است، به بیش از ۸۰۰ باب برسد.
انتهای پیام