لیلی عاج، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر برنا؛ در خصوص افزایش قیمت بلیت‌های تئاتر گفت: افزایش قیمت‌ها در خصوص همه‌ی کالاها وجود داشته است. بلیت تئاتر و سینما هم از این قائله مستثنی نیست. به هر حال گروه‌های هنری که تئاتر تولید می‌کنند حق دارند که نسبت به هزینه‌های تولید، قیمت‌ها را افزایش بدهند. از سوی دیگر مخاطب روز به روز با تئاتر بیگانه‌تر می‌شود و آن را از سبد فرهنگی خود حذف می‌کند. قطعا اولیت‌هایی مانند اجاره‌خانه، خرج خوراک و... آنقدر هزینه‌های سنگینی را در طول ماه بر خانواده‌ها تحمیل می‌کنند که داریم به سمت حذف تئاتر از سبد فرهنگی می‌رویم و این تبدیل به یک زنگ خطر شده است.
او درخصوص پیش‌بینی‌اش از وضعیت تئاتر در سال ۱۴۰۱ اضافه کرد: چیزی که در خصوص تئاتر وجود دارد این است که تئاتر مخاطب‌های محدود فرهیخته‌ی پروپا قرص دارد که همیشه حضورشان احساس می‌شود. امیدوارم این افزایش مبلغ بلیت نمایش‌ها برایشان نوعی دلسردی ایجاد نکند. در روزگار ملتهبی زندگی می‌کنیم که تورم‌ها در تمام وجوه زندگی ما تاثیر می‌گذارند. اینکه چه بلایی در سال ۱۴۰۱ سر تئاتر بیاید واقعا نمی‌دانم و پیشبینی روشنی هم در مورد این موضوع ندارم.
عاج به فاکتورهایی که موجب کشاندن بیشتر مخاطب به سالن‌های تئاتر می‌شود، اشاره کرد و گفت: از نگاه من تئاتر خوب همیشه خواهان دارد و مولفه‌های یک نمایش خوب کاملا روشن است. قصه‌ای که با مخاطب ارتباط برقرار کند، جزو دغدغه‌های امروزش باشد و برای تولیدش زحمت کشیده شده باشد مخاطب را به سالن‌ها می‌کشاند.
این نویسنده درخصوص حضور چهره‌های مطرح سینما در تئاتر گفت: به تجربه ثابت شده کارهای بسیاری بوده که سلبریتی‌ها در آن نقش‌آفرینی کرده‌اند و موفق نبوده‌اند و در مقابل کارهایی را هم داشته‌ایم که با حضور بازیگران مطرح سینما بوده و بسیار صحیح و خوب از آب در آمده است. از نگاه من نمی‌توان این امر را به عنوان یک گزینه یا گزاره تعریف کرد چرا که همیشه موارد نقض آن ثابت شده است. بازیگران بسیاری هستند که در جشنواره‌های دانشگاهی درخشیده‌اند و بازتاب خوبی در بین مخاطب و منتقدین داشته‌اند. از سویی دیگر کارهایی با بازیگران مطرح سینما به روی صحنه رفته است اما موفقیتی را در دست نداشته است. بنابراین حضور یا عدم حضور سینماگران مطرح در تئاتر معجزه‌ای نمی‌کند. در کل من به تولید کار خوب معتقدم.
او در خصوص نمایش «بی چرا زندگان» که به نویسندگی خودش و کارگردانی الهام شعبانی این روزها به روی صحنه می‌رود گفت: متن «بی چرا زندگان» در راستای دغدغه‌های همیشکی من است. طبقه‌ی آسیب دیده، بزه اجتماعی و هرآنچه که ممکن است در اطراف ما لحظه و یا روز ما را خراب کند و دغدغه‌ی فکری شود موجب نوشتن این فیلمنامه برای من شد. این کار که نوشتنش حدود سه ماه زمان برد کلاژی از مشکلات و معضلات اجتماعی است که یک نخ تسبیح و راوی در آن وجود دارد که یک روزنامه‌نگار است. روزنامه‌نگاری که هرروز هزار کلمه از ستون حوادث یک روزنامه را دارد و به این بهانه من روایت‌های پراکنده را با این نخ تسبیح به یکدیگر دوخته‌ام.
او در ادامه اضافه کرد: خوشبختانه تا به الان استقبال از نمایش خوب بوده است. نظرات مختلفی را از مخاطب‌ها، منتقدین و... شنیده‌ام. عده‌ای معتقدند کار کمی تلخ و سیاه است اما باور خود من این است که در پس عبور از این‌سیاهی‌ها همیشه در آثارم نقطه‌ی روشنی برای امید گذاشته‌ام و آنچه می‌بینید نمایش‌نامه‌ای است شبیه به «کمیته نان»، «قند خون» و... که من به آن‌ها علاقه‌ی بسیاری دارم.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/