به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ مصطفی رحماندوست شاعر این کتاب از شناخته شده‌ترین شاعران و نویسندگان کودک و نوجوان طی ۵ دهه اخیر به شمار می‌رود که همواره مورد توجه مخاطبان در سنین مختلف بوده است.
رحماندوست شعر خود را بر پای باورها آرزوها و زیست یک مادربزرگ که منبع بسیاری از الهام‌ها و مهربانی‌ها در باور ایرانیان است شکل می‌دهد و در بند بند آن از آرزوهای او نمادی برای آرزوهای مخاطبانش می‌سازد. آرزوهای مادربزرگ به شکلی نمادین اشاره‌ای است به آنچه ایرانیان سال‌هاست در باورهای سنتی و زیست روزمره خود آن را جستجو می‌کنند؛ حرکت از حال به سوی احسن الحال و کشف بهار زندگی و تلاش برای احیاء آن.
این شعر همچنین با بازآفرینی سنت‌‌های ایرانی در بهار سعی کرده به شکلی نمادین به موضوع هدفمندی در زندگی و زیست انسان اشاره داشته باشد. سفره هفت سین و چینش آن و اتفاقاتی که به دنبال این چینش با آن همراه می‌شود نیز در همین راستا نمادی است از پویایی زندگی و هدفمندی آن و اشاره به این باور که پلیدی و سیاهی ماندنی نیست و با امید و تلاش می‌توان بر آن غلبه یافت.
کتاب همچنین سعی کرده در زیر لایه‌های متنی خود نوعی آشتی و پیوند میان محیط زیست و طبیعت و مخاطبان خود ایجاد کند.
اما بخش قابل توجهی از تاثیرگذاری کتاب ناشی از تصویرگری خاصی است که فرهاد جمشیدی در آن رقم زده است. جمشیدی با تکیه بر مفاهیم والای کتاب سعی کرده تا واقع‌گرایی را در خدمت بازآفرینی آرزوها و باورهای نهفته در شعر درآورد و به همین خاطر می توان این تصویرگری را پلی میان خیال و واقعیت برای کشف تعبیر و تصویر خیال‌ها و رویاهای نهفته در کتاب به کار برد.
تاکید تصویرگر بر المانهای فراموش شده زیست سنتی ایرانی و زندگی‌بخشی دوباره به آن را نیز باید در زمره موضوعات تاثیرگذار در این کار به شمار آورد.
انتهای پیام/