به گزارش خبرگزاری برنا؛ سال ۲۰۰۴ و در جریان دیدار اینتر برابر بازل در لیگ قهرمانان اروپا، رالف بانتل، یک هوادار شال و کلاه کرده سوئیسی که به ورزشگاه جوزپه مه آتزا آمده به سرویس بهداشتی میرود.
برمیگردد اما نمیتواند دوستش را تا پایان بازی پیدا کند و همانجا تصمیمی عجیب میگیرد: من در شهر میلان میمانم!
۱۰ سال بعد از آن ماجرا رالف در گفت و گو با Schweiz am Sonntag گفت: از دستشویی بیرون آمدم و ناگهان خودم را در بخشی دیگر از ورزشگاه دیدم. ۲۰ یورو پول در جیبم بود، تلفن همراه نداشتم و شروع به پرسه زدن در شهر میلان کردم. مردم به من غذا و سیگار میدادند و یک دانشجو به من کیسه خواب داد! هفتهای یک بار به حمام عمومی میرفتم و پاتوقم کتابخانه عمومی شهر بود. برایم هیچ دلیلی برای بازگشت به خانه وجود نداشت. از آزادی در شهر میلان لذت میبردم.
پس از پایان بازی اخبار گمشدن رالف منتشر شد اما او هیچ دوست یا آشنای نزدیکی نداشت و در حقیقت پس از گذراندن دورهای سخت در مرکز ترک اعتیاد به نوشیدنیهای الکی به ایتالیا سفر کرده بود.
پس از شکستگی پای رالف، کارکنان بیمارستان متوجه شدند او بیمه ندارد. ماجرا به کنسولگری سوئیس کشیده شد تا رالف به سوئیس برگردد و در یکی از مراکز نگهداری از سالمندان زندگی کند. توصیف او از یک دهه زندگی در میلان جذاب بود: اینجا حس خوبی دارم. ۱۰ سال زندگی در میلان بس بود. خوش گذشت!
انتهای پیام//