به گزارش خبرگزاری برنا، ونزوئلا کشوری نیست که کشاورزی به ویژه در آن خوب باشد. حاصلخیزی زمینها در بسیاری از مواقع خراب می شود و همین امر باعث می شود که همانند اجداد ، جابجایی های ساکنین برای جلوگیری از خطر از دست دادن تولید از یک سال به سال دیگر باعث شود.
علی رضوانی‌زاده با بیان اینکه ونزوئلا می‌تواند به انبار محصولات کشاورزی جهان تبدیل شود، گفت: ونزوئلا با هدف کشت فراسرزمینی یک میلیون هکتار زمین کشاورزی در اختیار ایرانیان قرار داده است.
وی ونزوئلا را مستعدتر از برزیل و روسیه برای کشت فراسرزمینی دانست و افزود: به نظر می‌رسد این کشور می‌تواند خلع اوکراین را در جهان پرکند. باید از روابط خوب سیاسی شگل گرفته بین ایران و ونزوئلا برای ایجاد امنیت غذایی کشور و جهان بهره بگیریم؛ متاسفانه ما در زمینه فرصت‌سوزی‌ها در جهان در رتبه نخست هستیم.
این فعال حوزه کشت فراسرزمینی با بیان اینکه اقلیم ونزوئلا برای کشت گندم مناسب نیست، افزود: در فرهنگ بومی ونزوئلا مصرف نان گندم چندان رایج نیست و بیشتر نان ذرت استفاده می‌کنند. چرا که این کشور برای کشت محصولات استراتژیکی چون ذرت و سویا مناسب است؛ ارزش اقتصادی سویا به مراتب از گندم بالاتر است.
رضوانی‌زاده سویا را استراتژیک‌ترین محصول دنیاست معرفی کرد و افزود: کنجاله سویا در تولید مرغ و دام بسیار کاربرد دارد. همچنین کشت سویا در هکتار حاشیه سود 150 درصدی دارد این در حالیست که حاشیه سود گندم در هر هکتار کمتر از 30 درصد است. می‌توان در ونزوئلا سویا و ذرت کاشت و پول قابل توجه کسب و با آن پول گندم از کانادا، استرالیا و هر کشور دیگر خریداری کرد. به عبارت دیگر کشاورزی فراسرزمینی امکان خلق ثروت را برای فعالان این حوزه فراهم می‌کند.
وی با بیان اینکه چینی‌ها در آفریقا تنباکو کشت می‌کنند، افزود: مصرف تنباکو در چین جرایم سنگینی را به همراه دارد. اما کشاورزان فراسرزمینی چینی تنباکو را کشت و آن را به در بازار سایر کشورها می‌فروشد و با پول آن طلا وارد کشور می‌کنند. طبق یک قانون نانوشته دولت چین تجار و بازرگانان این کشور را ملزم کرده است که درآمدهای حاصل از صادرات محصولات را به شکل طلا به کشور بیاورند تا پشتوانه ارزی مناسبی برای خود ایجاد کنند.
به گفته نائب رئیس انجمن کشت فراسرزمینی؛ گوشت و دام سنگین ونزوئلا با ارزش‌تر و اقتصادی‌تر از گوشت برزیل است.
رضوانی‌زاده با اشاره به نزدیکی روسیه تحقق کشت فراسرزمینی در این کشور را هموار کرده است، افزود: اگر کشاورزان فراسرزمینی در روسیه 2 هزار هکتار زمین داشته باشند امکان حمل بار آنها با شبکه حمل و نقل ریلی، جاده‌ای و دریایی میسر است. اما وقتی برای کشت به دوردست می‌رویم برای حمل آن کشتی پاناماکس 150 هزار تنی برای حمل بار نیاز است از این‌رو اگر خواهان موفقیت کشت فراسرزمینی در دوردست هستیم باید حداقل 50 هزار هکتار زمین در اختیار بگیریم.
انتهای پیام/