به گزارش برنا؛ مدتها است محققان با بررسی فسیل‌های بدن حیوانات اسکلت دار دریافته‌اند تنوع زیستی در طول انقراض جمعی "پرمین-تریاس"(Permian-Triassic) به طور قابل توجهی کاهش یافته است. هم موجودات اسکلت‌دار و هم نرم‌تنان می‌توانند شواهدی ارائه دهند تا به دانشمندان در درک اینکه چگونه کل اکوسیستم‌ها تحت تاثیر این بحران قرار گرفتند و پس از آن بازسازی شدند، کمک کنند.
رویداد انقراض پرمین–تریاس بزرگترین انقراضی بود که در زمین رخ داده است که به آن به طور غیر رسمی "مرگ بزرگ" هم می‌گویند. این رویداد در ۲۵۱.۴ میلیون سال(حدود یک سال کهکشانی) پیش رخ داد که تشکیل مرز بین دوره پرمین و تریاس زمین‌شناسی است.
در این مطالعه جدید، دانشمندانی از چین، ایالات متحده آمریکا و بریتانیا نشان دادند که چگونه زندگی در دریا پس از رخ دادن این رویداد بازسازی شده است. آنها دریافتند حیواناتی که در کف دریا زندگی می‌کنند جزو اولین حیواناتی بودند که پس از پایان انقراض جمعی پرمین مجددا به زندگی عادی خود بازگشتند. پرمین(Permian) یکی از دوره‌های زمین‌شناسی از دوران دیرینه‌زیستی است.
در این مطالعه، دانشمندان مسیرها و غارها را در بستر دریای جنوبی چین بررسی کردند. محققان توانستند فرایند احیای حیات دریایی را با مشخص کردن و همانند پازل کنار هم گذاشتن اینکه کدام فعالیت‌های حیوانی در چه بازه زمانی رخ داده است، درک کنند.
پروفسور "مایکل بنتون"(Michael Benton) از دانشکده علوم زمین دانشگاه بریستول و یکی از محققان این مطالعه گفت: پایان انقراض جمعی پرمین و بازیابی حیات در تریاس اولیه به خوبی در سراسر چین جنوبی ثبت شده است.
دوره تریاس(Triassic) یا تریاسیک یا تریاسه یا سه‌چینه‌ای، نخستین دوره از دوران میانه‌زیستی در حدود ۲۵۱ تا ۲۰۱ میلیون سال پیش بوده است و کوتاه‌ترین دوره در دوران میانه‌زیستی است. نام این دوره اولین بار در سال ۱۸۳۴(میلادی) و توسط دانشمندی در آلمان بکار گرفته شد. سبب نام‌گذاری این دوره به تریاس این است که رسوبات این دوره از سه چینه کاملا مشخص به نام‌های کوپر، موشل کاک و بونت ساندشتین تشکیل شده است که به ترتیب بخش بالایی، میانی و زیرین را تشکیل می‌دهند. این دوره به سه قسمت پیشین، میانه و پسین تقسیم شده است.
"بنتون" در ادامه افزود: ما توانستیم فسیل‌های شاخص ۲۶ بخش از کل مجموعه این رویدادها را مشاهده کنیم که این فسیل‌ها نشان دهنده هفت میلیون سال حیاتی بود. ما در نهایت مراحل بازسازی و در واقع بهبودی همه حیوانات از جمله کف زیان، شناگران و همچنین این حیوانات نرم تن واقع در اعماق اقیانوس را درک کردیم.
در جانورشناسی به موجودی آبزی که در داخل یا بر بستر اقیانوس‌ها زندگی می‌کند، جاندار کَف‌زی(Benthos) می‌گویند. شناگر(Nekton) به هر نوع از موجودات آبزی گفته می‌شود که خود در جهت‌های مختلف در آب شنا می‌کند و صرفا با جریان آب به این سو و آن سو برده نمی‌شود.
دکتر "شوئچین فنگ"(Xueqian Feng) از دانشگاه علوم زمین چین در ووهان و رهبر این مطالعه گفت: فسیل‌های شاخص مانند مسیرهای عبوری و حفره‌ها، عمدتا وجود حیواناتی با بدن نرم را در دریا نشان می‌دهند. اکثر این حیوانات نرم تن فاقد اسکلت یا اسکلت ضعیف بودند. محل‌های شگفت انگیزی در جنوب چین وجود دارد که در آنها تعداد زیادی فسیل شاخص به زیبایی حفظ شده است و بررسی جزئیات آنها می‌تواند رفتارهای مهندسی اکوسیستم آبزیان ته اقیانوس‌ها و همچنین اثرات آنها بر تنوع زیستی را نشان دهد.
پروفسور "ژونگ کیانگ چن"(Zhong-Qiang Chen) مدیر این مطالعه گفت: فسیل‌های شاخص به ما نشان می‌دهد که چه زمانی و در کجا حیوانات نرم‌تن و حیواناتی که در کف و اعماق دریا بوده‌اند، در دوره تریاس اولیه شکوفا شده‌اند.
برای مثال، دماهای بالا و فقدان اکسیژن در طولانی‌مدت با مقادیر کم تنوع رفتاری و اکولوژیکی در سراسر مرز پرمین-تریاس همزمان شده است. فرایند مطابقت و بازیابی اکولوژیکی حیوانات نرم تن با دوره پیش از انقراض، حدود سه میلیون سال طول کشید.
پروفسور "دیوید بوتجر"(David Bottjer) یکی از همکاران این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، افزود: یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های جنوب چین، گستردگی محیط‌های باستانی است که می‌توانستیم از آنها نمونه‌برداری کنیم.
دکتر "چونمی سو" یکی دیگر از محققان این مطالعه، گفت: این انقراض جمعی بیش از ۹۰ درصد از گونه‌های روی زمین را از بین برد و حال در پی آن ما شاهد کاهش فاجعه بار عملکرد اکولوژیکی حیوانات زنده در اقیانوس‌ها هستیم. در ابتدا، تنها چند گونه، زنده مانده بودند و عملیات بازگشت به حیات در آب‌های عمیق‌تر آغاز شد. بازیابی شناگران نیز به طور همزمان به عنوان بازگشت کامل فعالیت‌های مهندسی اکوسیستم آبزیان ته اقیانوس‌ها رخ داد.
"آلیسون کریب"(Alison Cribb) یکی از محققان این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، افزود: اولین حیواناتی که بهبود یافتند، تغذیه کننده‌های رسوبی(deposit feeders) مانند کرم و میگو بودند. بازیابی تغذیه کننده‌هایی مانند بازوپایان، خزه زیان و بسیاری از دوکفه‌ای‌ها بسیار بیشتر طول کشید. دوکَفه‌ای‌ها(Bivalvia) رده‌ای از جانوران نرم‌تن هستند. این رده را تبرپایان(Pelecypoda) نیز نامیده‌اند.
دکتر "فنگ" گفت: شاید برایتان سوال شود چرا درک این انقراض‌های عظیم در گذشته زمین شناسی اهمیت دارد؟ پاسخ این است که پایان انقراض پرمین که برای زندگی روی زمین بسیار ویرانگر بود، ناشی از گرم شدن کره زمین و اسیدی شدن اقیانوس‌ها بود. داده‌های فسیلی ما نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری حیوانات نرم تن در برابر کربن دی اکسید بالا و گرم شدن است.
اسیدی شدن اقیانوس‌ها عبارت است از کاهش پی‌اچ اقیانوس‌های زمین که بر اثر افزایش دی‌اکسید کربن در جو رخ می‌دهد. آب دریاها اندکی بازی است و اسیدی شدن اقیانوس بیشتر به معنی تغییر در جهت شرایط خنثی شدن است تا اسیدی شدن آنها.