به گزارش خبرگزاری برنا از مشهد، دکتر مجید انوشیروانی خاطر نشان کرد: در فصل تابستان اجتناب از غذاهای سنگین و غلیظ و همچنین خودداری از پرخوری نیز باید مورد توجه قرار گیرد و مقدار خوراک هم باید کمتر شود؛ زیرا به سبب تغییر در توزیع حرارت در سطح و عمق بدن در هوای گرم تابستان، نیروی هاضمه دچار سستی و کم‌توانی می‌شود و از هضمِ مقدارِ زیادِ غذاهای سنگین برنمی‌آید؛ از این رو کاستن از خوراک در تابستان به حفظ سلامت بدن و دستگاه گوارش کمک می‌کند.
وی در بیان نمونه‌هایی از غذاهای بسیار گرم به خرما، شیرۀ انگور، عسل، حلوا ارده، گردو، پسته، باقلوا، حلوا، و شیرینی‌های چرب مانند دونات اشاره کرد و افزود: سبزیجاتی مانند: سیر و پیاز تند، شاهی تند، و ادویه‌ای همچون زنجبیل، فلفل، دارچین، دارفلفل و نیز سس‌های تند هم طبع گرم و خشک دارند و در فصل تابستان بویژه برای نوجوانان و جوانان باید کمتر استفاده شوند.
عضو هیأت علمی دانشکدۀ طب ایرانی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: برخلاف تصور رایج، خوراک‌های گرمی‌بخش همواره و در همه مزاج‌ها به سود تندرستی و تقویت بدن نیستند و چه‌بسا موجب امراض حاد می‌گردند.
دکتر انوشیروانی بیان کرد: یکی از مهمترین راه‌های نگهداری تندرستی و پیشگیری از بیماری‌ها بکار بستن تدابیر متناسب با هر فصل در گذر سال برای حفظ اعتدال بدن است.
عضو هیأت علمی پژوهشی دانشکدۀ طب ایرانی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: طبیبان حکیم بر این باور بودند که همانگونه که بیماری بدون سبب رخ نمی‌دهد، تندرستی نیز بدون تدبیر و تدارک سبب‌های آن، پایدار و برقرار نمی‌ماند. فیلسوف‌پزشکان کهن این اسباب را بر شش نوع می‌دانستند و آنها را بنام «اسباب سِتّه» یا «ستّۀ ضروریه» می‌خواندند. این شش سبب عبارت‌اند از: هوا، خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها، حرکت و سکون بدنی، خواب و بیداری، استفراغ (به‌معنی فراغت یافتن و آسوده شدن از مواد زاید و تباه از طریق دفع از راه‌های طبیعی) و احتباس (نگهداری مواد حیاتی در بدن)، و رویدادهای روانی.
دکتر انوشیروانی در مورد دانش تغذیۀ نیاکان اظهار کرد: فهرست خوراکی‌ها و نوشیدنی‌هایی که در طب ایرانی برای تابستان پیشنهاد شده‌اند نشان می‌دهد که پیشینیان ما از اثرات متقابل غذا و بدن به‌خوبی آگاه بوده‌اند و در این باره دیدۀ نهان‌بین داشته‌اند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: حکمای ایرانی بهترین خوراک‌های تابستانه را خوراک‌هایی می‌دانستند که هم لطیف و سبک و خوشگوار و زودهضم باشند، و هم به‌اعتدال طبع سرد و تر داشته باشند و هم مانع تحریک و افزونی صفرا باشند تا از آسیب‌های گرمی و خشکی مفرط هوا جلوگیری کنند و محیط داخلی بدن را در حالت تعادل نگاه دارند.
انتهای پیام/