محمد صادقی با توجه به جنس، نوع بازی، لحن و توانمندی‌هایی که در ایفای نقش‌های تاریخی دارد در آثار کارگردان‌های مهمی مانند: محمدرضا ورزی و داود میرباقری دیده می‌شود. او در این گزارش همراه با ما بررسی می‌کند تولیدات نمایشی با محوریت تاریخ اسلام را و در پاسخ به این سوال که چرا ما در تولیدات کارهای مذهبی به ویژه ماه محرم موفق عمل نکرده‌ایم و مشخصا کنداکتورمان خالی است به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا می‌گوید: در دهه‌های هفتاد، هشتاد و اوایل نود کارهای تاریخی ارزشمند بسیاری تولید می‌شد که از پشت دوربین تا مقابل آن افراد نخبه در کارها مشارکت می‌کردند و آثار باکیفیتی برای مخاطب تولید می‌شد اما مدتی است که تولید اینگونه کارها متوقف شده و شاهد افت کیفی آشکاری هستیم که دلیل آن پنهان نیست. وقتی فیلمنامه نامناسب باشد و افرادی که کار را تولید می‌کنند مانند گذشته افرادی اهل فن و متخصص نباشند طبیعتا منجر به ساخت کارهای بی‌کیفیت می‌شود. البته برای رسیدن به پاسخ دقیق‌تر در این زمینه معتقدم که باید به سراغ تهیه‌کنندگان رفت.
او در ادامه اضافه کرد: معتقدم بسیار خوب است که به مقاطع زمانی و برهه‌های مختلف تاریخ ورود و در خصوص آن‌ها برنامه‌سازی کنیم. من نقش امیرکبیر و میرزا کوچک خان جنگلی را بازی کرده‌ام؛ درست است که این آثار در زمینه‌های دیگری است اما این آثار هم می‌توانند فیلم‌های ارزشمندی باشند چرا که دوره‌های مختلف تاریخی را برای مخاطب به نمایش می‌گذارند.
بازیگر نقش مامون در سریال «ولایت عشق» عنوان کرد: در تولید فیلم‌های تاریخی از نظر زمان و مکان شکاف عمیقی وجود دارد. برای مثال می‌خواهیم زمان هزار سال پیش را نشان بدهیم و یا مکان جایی است که برای ما نامانوس است. طبعا این شکاف‌ها کار بازیگران را دشوارتر می‌کند. بازیگر باید تلاشی که در جهت آماده‌سازی می‌کند بسیار مفصل‌تر، دقیق‌تر و باورپذیرتر باشد. گاهی کارهای تاریخی را می‌بینیم که همه‌چیز اثر خوب است اما وقتی به بازیگران نگاه می‌کنیم برایمان باورپذیر نیستند و مخاطب یک انسان امروزی را در کار مشاهده می‌کند که نتوانسته نقشش را به درستی ایفا کند.
او ادامه داد: وقتی بازیگر این آماده‌سازی را به اقتضای آن زمان و مکان خاص انجام می‌دهد و خودش را برای بازی در آن اثر آماده می‌کند حالا باید بازی خودش را به روز کند تا بیننده‌ی امروزی بتواند با آن ارتباط برقرار کند. این امر یک چالش جدید را پیش پای بازیگر می‌گذارد و تازه کار دشوار ایفای نقش او از اینجا آغاز می‌شود؛ بنابراین نقش‌آفرینی در آثار تاریخی به مراتب دشوارتر از ژانرهای دیگر است.
محمد صادقی در انتها اشاره کرد: نکته دیگری که قابل توجه است و به باورپذیرتر بودن آثار تاریخی-مذهبی کمک می‌کند این است که در کنار گریم، طراحی صحنه، تدارکات و... بازی‌ها درست و باورپذیر باشد. اگر بازی‌ها نقص داشته باشند و عمیق نباشند متاسفانه ارزش کار بچه‌های دیگر هم از بین می‌رود. کسانی که در فیلم‌های ارزشی بازی می‌کنند اگر در کنار مطالعه، عقیده و باور قلبی به این مسائل داشته باشند قطعا اثری تاثیرگذارتر تولید خواهند کرد.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/