به گزارش خبرگزاری برنا از آران و بیدگل؛ جریته(جریده) نوعی از علم است که ریشه های کهنی برای آن می توان پیدا کرد. این نماد عزاداری به علت شباهتی که با برگ درخت خرما دارد به «جریده النخل» هم مشهور است.
جریده را به دلیل مجموعه نشان ها و نمادهایی که در آن است به جریده (روزنامه)ای تشبیه کرده اند که تبلور دهنده وقایع کربلاست. نمادهایی چون کشکول(مشک)، خیمه، دست(پنجه)، پارچه های رنگارنگ، مهرهای بلورین یا نمکین، تیغه یا علم، چراغ، آیینه و ...
جریده پیرامون خود آداب و پیوست هایی دارد که از جمله عبارتند از : بابا(متولی و صاحب جریته)، اجازه نامه داشتن برای جریته برداری، رعایت کسوت، دیگ جوشاندن(نذری دادن)، داشتن موقوفات، پیوستگی با مراسم سنگ زنی، عجین بودن با نام حضرت عباس(نمادهای جریته، زمان جریته برداری و نذری جریته)، حرمت نگه داشتن و روشن بودن چراغ جریته در طول سال، تبرک آب ریخته شده در داخل کشکول جریته، آذین بندی و شستن جریته و ...
در قدیم در کاشان حدود 150جریته بوده است که اکنون حدود 42جریته مستند نگاری شده است. در بیدگل جریته های متعددی همراه دسته های عزاداری بردا‌شته می شود. در آران و بیدگل و دیگر بخشهای منطقه هم نیز جریته برداری صورت می گیرد.
در نوش آباد آئین جریته شویی در ششم محرم و جریته برداری در شب تاسوعا در فهرست میراث ناملموس به ثبت رسیده است.
جریته شعری خاص هم دارد که بیتی از آن این است:
چون عزای حسین شود برپا
گو بیا این جریته را بردار
ایین جریته شویی در نوش آباد در منطقه شهید رجایی(دربریگ) طی مراسمی خاص، در روز ششم ماه محرم در با حضور جمع کثیری از زنان از صبح زود تا نزدیکای ظهر انجام می‌شود.
در هنگام شب هیات قاسم ابن الحسن طی مراسمی آنرا بسوی مرکز هیات برده و این حمل جریته طبق رسوم خاصی که از قدیم بر جای مانده برگزار می‌شود.
انتهای پیام