به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا؛ پژوهشگران گروه مهندسی شیمی-زیست پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، طی تحقیقی به تهیه و مشخصه‌یابی سامانه دو دارورسانی بر پایه پلیمرزوم حساس به pH برای درمان سرطان سینه اقدام کردند. در این میان، پلیمرزوم‌های حساس به pH به دلیل داشتن مزایایی مانند: اندازه مناسب، امکان بارگذاری همزمان دو دارو، پایداری بالا و رهایش کنترل شده و هدفمند مورد توجه قرار گرفته‌اند.
در این پژوهش، ابتدا پلی کاپرولاکتون آلدهیددار و سپس پلی وینیل الکل هیدرازین دار سنتز شده و کوپلیمر پیوندی پلی کاپرولاکتون-پلی وینیل الکل از طریق سازوکار واکنش شیف باز تشکیل شد و ساختار‌های به دست آمده از طریق آزمون‌های FTIR و H-NMR مورد ارزیابی قرار گرفتند و مشخص شد که پلی کاپرولاکتون و پلی وینیل الکل از طریق پیوند حساس به pH هیدرازون به یکدیگر متصل شده اند. درجه جانشینی برای کوپلیمر سنتز شده ۸۴% و میزان پلیمر آب دوست (پلی وینیل الکل) داخل زنجیره ۳۸% بدست آمد.
برای تشکیل پلیمرزوم از روش جایگزینی حلال استفاده شد که ترتیب افزودن حلال آبی به آلی کمترین اندازه، ۱۳۶نانومتر را برای پلیمرزوم فاقد دارو و ترتیب افزودن حلال آلی به آبی بیشترین میزان بازده بارگذاری برای دارو کورکومین۹۲% و دارو متوترکسات۶۰% را داشت. اندازه پلیمرزوم‌ها حاوی دو دارو توسط آزمون DLS،۲۲۰ نانومتر ثبت شد و ساختار دو غشایی آن‌ها توسط آزمون TEM تایید شد.
همچنین با ارزیابی میزان رهایش پلیمرزوم‌های حاوی کورکومین و متوترکسات میزان رهایش دارو در محیط با۵/۵ pH بیشتر از محیط با ۴/۷ pH بود که نشان دهنده حساس به pH بودن سامانه است. میزان رهایش کورکومین و متوترکسات در pH ۵/۵ بعد از ۴۸ ساعت به ترتیب ۹۱% و۶۳% به دست آمده است. با ارزیابی میزان سمیت سلولی سامانه پلیمرزومی بعد از ۴۸ ساعت مشخص شد که پلیمرزوم تنها فاقد سمیت بوده و پلیمرزوم حاوی دو دارو سمیت بیشتری نسبت به دو دارو آزاد و پلیمرزوم تک دارو بر روی سلول‌های MCF-۷ ایجاد می‌کند.
انتهای پیام/