حسن برزیده کارگردان فیلم‌های سینمایی «مزار شریف» و «دکل» و سریال‌های «دولت مخفی» و «مثل هیچکس» در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: ما ژانر سیاسی در سینمای کشورمان نداریم بلکه آنچه که به عنوان آثار سیاسی می‌شناسیم فیلم‌هایی اجتماعی هستند که گرایش‌های سیاسی دارند و موضوعات سیاسی را هم دنبال می‌کنند.
برزیده خاطرنشان کرد: به نظر من اطلاق سیاسی بودن صرف به هیچ فیلمی درست نیست، همانطور که ما در مباحثه‌های سیاسی و حتی رسانه‌های سیاسی دچار مشکل هستیم در سینمای سیاسی نیز لکنت و مشکل داریم و در واقع معلولیتی در این زمینه وجود دارد که می‌تواند ناشی از دیگر معلولیت‌های موجود در عرصه‌هایی بیرون از سینما باشد.
این کارگردان در ادامه اظهار داشت: ما پیش از انقلاب هم سینمای سیاسی نداشتیم و بعد از انقلاب هم به همین شکل است و به بهانه‌های امنیتی این توجیه وجود دارد که جلوی ساخت اینگونه فیلم‌ها گرفته شود. متأسفانه نگرانی حکومت‌ها باعث می‌شود که سینما در عرصه آثار سیاسی دچار ضعف شود و ما هم به همین دلیل تا امروز سینمایی که بتوان آن را سیاسی دانست نداشتیم و تنها فیلم‌هایی در این سال‌ها ساخته شده‌اند که اشاراتی به سیاست داشته‌اند.
او افزود: ساخت فیلم‌های سیاسی کار سختی است، فیلم سینمایی «مزار شریف» که در اوایل دهه 1390 ساختم فیلمی است با رنگ و بویی سیاسی و آن زمان به یاد دارم که افراد بسیاری مخالف ساخت این فیلم بودند و ما در شرایط سختی دست به ساخت آن زدیم. فکر می‌کنم در کشور ما تنها در صورتی به فیلم‌ها و سریال‌های سیاسی مجوز داده می‌شود که ارگان یا نهاد مجوزدهنده هدفی برای حمله به جبهه مقابل داشته باشد.
این کارگردان در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: در همه دوره‌ها می‌توان مقابله با فضای باز و امکان نقد سیاسی را به وضوح دید. زمانی که فیلم «مارمولک» ساخته و اکران شد مدیریت سینما در دست افراد پیرو و طرفدار سانسور نبود اما اتفاقاتی رخ داد که فیلم را از پرده سینما پایین کشیدند و این ماجرا را اینگونه توجیه کردند که عده‌ای از علما نسبت به اکران این فیلم اعتراض کرده‌اند. ما در گفتمان سیاسی‌مان دچار ضعف و مشکلات متعدد هستیم و حتی می‌بینیم که در مناظره‌های انتخاباتی اخیر همه اپوزوسیون حکومت شده‌اند و حتی جبهه اصولگرا هم در این مناظرات کلیت انقلاب را به راحتی زیر سوال برد.
او درباره تأثیر سینما بر سیاست گفت: قطعاً سینما در همه زمینه‌ها می‌تواند تأثیرگذار باشد. به عنوان مثال در افشاگری‌هایی که قوه قضاییه درباره فساد داشته اگر فضای کافی به سینما داده میشد تا زودتر به این مسئله بپردازد قطعاً میشد امیدوار بود که فساد، ظهور پدیده آقازادگی و... به این گستردگی نرسد. سینما تنها قرار نیست منتقد باشد، این مدیوم حتی می‌تواند اثری تولید کند که تبلیغ یک مدینه فاضله باشد و یک ایده‌آل را به مردم و مخاطبان نشان دهد.
برزیده در پایان تأکید کرد: نبود یک فضای آزاد فرهنگی به خصوص در سینما قطعاً به ضرر همه است و آن دوستانی که با ایجاد فضایی آزاد مقابله می‌کنند قطعاً به ضرر مصلحت کشور و مردم عمل می‌کنند و دود این اتفاقات به چشم خودشان می‌رود. امیدوارم در آینده انسان‌های عاقلی در رأس امور قرار بگیرند تا فضا برای پرداختن به موضوعات اجتماعی و سیاسی بازتر شود.