حمید ابراهیمی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که ایفای نقش در مجموعه‌های «گاو صندوق»، «صاحبدلان» و فیلم‌های سینمایی «کوزوو»، «خروج» و... را در کارنامه‌ی کاری‌اش دارد و در زمینه تئاتر نیز آثار گوناگونی مانند «آخرین جشن»، «پندار زنده گفتار مرده»، «نسیان» و... را روی صحنه برده است. او در خصوص تعطیلی سالن‌های خصوصی تئاتر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: بسیاری از بچه‌هایی که در سالن‌های خصوصی کار می‌کردند بدهکار شدند و به زندان افتادند. در کشوری که نزدیک به ۹۰ میلیون جمعیت دارد آیا فقط باید روی بیست سالن بحث کنیم؟ حقیقتا خنده‌دار است این خودش موضوعی کمدی است که راحت می‌توان درباره آن فیلم ساخت. به ناچار سالن‌های خصوصی باید تاسیس شوند. برای مثال سالن شهرزاد کارش خوب گرفته است چرا که حمایت‌هایی پشتش بوده است. البته این را هم بگویم اینگونه نیست که اگر من هم سالنی راه انداختم حمایت شود. یعنی حتما باید با وزارت ارشاد، انجمن تئاتر و... مراوده‌‌هایی صورت بگیرد که سالن‌های خصوصی پشتیبانی شوند.
ابراهیمی در پاسخ به این پرسش که آیا سرمایه‌گذارها در تئاتر برنده می‌شوند یا خیر عنوان کرد: به عنوان یک فرد تئاتری دوست دارم شخصی پیدا شود، سرمایه‌گذاری کند تا آثار ما به روی صحنه برود اما حقیقتا اندک افرادی هستند که در این حیطه موفق عمل کرده‌اند. اکثر افرادی که روی تئاتر سرمایه‌گذاری کرده‌اند، باخت داده‌اند. این امر پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. معتقدم باید ساعت‌ها زمان گذاشت تا بتوان این موضوع را موشکافانه بررسی کرد.
کارگردان تئاتر «آخرین جشن» گفت: پارسال راجع به شهدای مدافع حرم نمایشی را به روی صحنه بردم اما هیچ‌کس از من حمایت نکرد. من از جیب شخصی خودم هزینه کردم تا بتوانم پول عواملم را بدهم. آقای «محمدحسین فرحبخش» در گفت‌وگویی درخصوص نمایش من گفتند که حمید ابراهیمی از اول تا آخر دنیا در این اثر حرف زده است. اما چرا از من حمایت نشد؟
او در خصوص حمایت دولت از تئاتر اظهار کرد: من باید دستمزد عواملم را از جیب خودم و کمک‌هزینه‌ای که از فجر گرفته‌ام پرداخت کنم؛ آن‌وقت عده‌ای پول‌های میلیاردی دریافت می‌کنند. آقای اسماعیلی تفاوت چیست؟ چرا باید با منی که از زمان کودکی‌ام در تئاتر، حوزه‌ی هنری و ارشاد بزرگ شده‌ام و در تمام جشنواره‌های دفاع مقدس، سوره و... پامنبری بوده‌ام اینگونه رفتار شود؟
بازیگر سریال «صاحبدلان» گفت: همین امسال دوستان با من تماس گرفتند و گفتند برای محرم اثری بساز، گفتم برای سالن اصلی باید حدود ۳۰۰ میلیون تومان هزینه کنیم. قبول نکردند و گفتند زیاد است اما اگر شخص دیگری بود پول‌های میلیاردی دریافت می‌کرد. با وجود این رفتارها با خودم می‌گویم که دیگر راجع به شهدای مدافع حرم نمایشنامه‌ای نمی‌نویسم و اثری را روی صحنه نمی‌برم.
او ادامه داد: به یاد دارم آخر شب یکی از اجراهایم دختری پیش من آمد و گفت: پدرم شهید شده است، کارتان را خیلی دوست داشتم و ارتباط خوبی با آن برقرار کردم. نزدیک به یک ساعت با آن دختر حرف زدم و آنقدر آرام شدم که پیش خودم گفتم این پول‌ها اصلا اهمیتی ندارد. من کار خودم را کرده‌ام. اما جدا از ارزش کارهایمان حمایت دولت هم بسیار اهمیت دارد. خواهش من است که آقای اسماعیلی همه را به یک چشم ببینند. نمی‌دانم چرا بعضی‌ها با یک خط مجوز می‌گیرند اما برخی دیگر سال‌ها می‌دوند اما موفق نمی‌شوند. آیا ما گناهی مرتکب شده‌ایم؟
ابراهیمی در آخر گفت: اگر در کشور دیگری بزرگ می‌شدم می‌گفتم این رفتارها منطقی است اما من در کشوری زندگی می‌کنم که از ابتدا با ما از عدالت، جمهوری اسلامی و حضرت علی حرف زدند. ما با این اندیشه‌ها بزرگ شده‌ایم و وقتی در عمل غیر این‌ها را می‌بینیم عذاب می‌کشیم.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/