به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا، در دو گزارش قبلی پرونده بازارسازی نفت به مباحث بازارسازی به شیوه خرید تقاضا یا " "buy demond و همچنین توتال ترید "Total Trade" پرداخته شد. در این گزارش سعی شده به شیوه دیگر بازارسازی به نام "strategic partnership" (شریک استراتژیک) پرداخته شود.
محمدصادق جوکار رئیس موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی پیرامون این روش گفت:«در ذیل سیاست strategic partnership هم می‌توانیم از خام‌محوری نفت بکاهیم و هم برای ایمن‌سازی آن بخش خامی که مجبور هستیم صادر کنیم در تعامل با چین کار را پیش ببریم. یعنی الآن ایران تصمیم گرفته است که با کشور چین یک مشارکت راهبردی داشته باشد. باز هنوز بین این مشارکت راهبردی (این واژه‌ها مهم هستند) با مثلاً ائتلاف یا اتحاد تفاوت‌هایی وجود دارد. ما قرار نیست الآن ائتلاف استراتژیک با چینی‌ها در این فضا داشته باشیم. نظام هم دنبال آن نیست. ما دنبال strategic partnership هستیم، یعنی همکاری و مشارکت راهبردی چه با چین و چه با هند. همانطوری که الآن چینی‌ها ممکن است مشارکت راهبردی با عربستان هم داشته باشند.
رئیس موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی ادامه داد: ضمنا توجه داشته باشید که در این بازی حاصل جمع جبری صفر نیست که من اگر به سمت چینی‌ها رفتم، دیگر سمت هند نروم. پس این توافق 25 ساله می‌تواند هم در بحث تقاضاسازی داخلی، هم ایمن‌سازی آن خامی که می‌خواهیم صادر کنیم و مجبور هستیم که صادر کنیم به ما کمک کند.
وی افزود: استراتژی ایران در تعامل با کشور چین می‌تواند ذیل همین strategic partnership (شریک استراتژیک) تعریف شود. بنده فقط ناظر به حوزه نفت و انرژی توضیح می‌دهم که در الگوی «شریک استراتژیک» ذیل توافق 25 ساله با چین می‌توان هم در بخش توسعه تقاضای داخلی از طریق ارتقای پالایشگاه‌ها، ایجاد پتروپالایشگاه‌های جدید و ساخت پالایشگاه‌های کوچک از طریق انتقال فناوری مثلاً مینری ریفاینری‌ها و Tea Pots کار کرد.
با این تفاسیر می‌توان گفت، ویژگی‌های روابط استراتژیک عبارت است از الف) وجود همکاری و تبادلات گسترده در هر سه حوزه اقتصاد، سیاست، دفاع و امنیـت یا تعدادی از این حوزه‌ها، ب) دوام این همکاری‌ها در بلندمدت یا وجود چنین انتظاری در نزد طرفین ج) برآورد منفعت زیاد و تعیین کننده در وضعیت حفظ این روابط یا برآورد زیان عمـده و غیرقابل تحمل در وضعیت برهم خوردن آن به گونه ای که طرفین اختلافـات و رقابـت های خود را مسکوت گذارده یا در جهت کاهش یا رفع آنها تلاش کنند و یا در درجه پـایین تـری از اهمیت قرار دهند.
بنابراین در تعریف روابط استراتژیک می‌توان گفت« رابطه اسـتراتژیک عبـارت اسـت از طیفی از درجات همکاری بلندمدت در هـر سـه حـوزه اقتـصاد، سیاسـت، دفـاع و امنیـت یـا تعدادی این حوزه ها میان دو واحد سیاسی (کشور یا اتحادیه سیاسی-اقتصادی) بهگونه‌ای کـه طـرفین اهمیـت بـالایی بـرای آن قائل باشـند و سـود حاصـل از دوام آن را قابـل توجـه و تعیین کننده و یا زیان ناشی از برهم خوردن آن را هنگفت و غیرقابل تحمل برآورد کننـد و از این رو در جهت حفظ آن بکوشـند و اختلافـات و رقابـت هـای احتمـالی خـود را مـسکوت یا در درجه پایینتری از اهمیت و اولویت قرار دهند.
الگوی موفق چین و روسیه
روسیه توانست با این الگو فروش نفت خود را نسبت به سال گذشته به چین به میزان 7.6 درصد افزایش دهد به گزارش رویترز و طبق داده‌های اداره کل گمرک چین، واردات نفت روسیه از طریق خط لوله سیبری شرقی اقیانوس آرام و محموله‌های دریایی از بنادر اروپا و خاور دور روسیه، در مجموع 7.15 میلیون تن بوده که 7.6 درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است. در حال حاضر نیز روسیه بزرگترین صادرکننده نفت به چین است.
جدول یک: میزان واردات نفت چین
بنابراین ایران نیز می‌تواند با استفاده این استراتژی گام بلندی در جهت تثبیت فروش نفت خود بردارد در صورت است که در کنار ثبات می‌توان به افزایش فروش نفت نیز چشم داشت.
انتهای پیام/