به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، دور از انتظار نیست که مرگ و پایان یافتن سلطنت هفتاد ساله‌ی ملکه‌ی بریتانیا به عنوان نماد هویت و قدرت انگلستان و چند کشور دیگر، احساسات بخشی از ملت های مغرب زمین را جریحه دار کرده باشد. اما این که مجریان و کارشناسان ایرانی شبکه‌ی بی بی سی فارسی و سایر رسانه های مشابه آن در سوگواری برای ملکه، کاسه های داغ تر از آش شده اند مایه‌ی شرمندگی است.
این روزها در کمال شگفتی، عده ای از خانم ها و آقایان ایرانی همکار با این رسانه ها را می بینیم که در کسوت مجری یا کارشناس به صورت بیست و چهار ساعته برای ملکه نوحه سرایی می کنند. ملکه‌ی کشوری که سابقه‌ی چند قرن استعمار کشورهای جهان از جمله ایران را در کارنامه‌ی خود دارد. ابراز احساسات شدید و خنده آور این مجریان و کارشناسان به حدی اغراق آمیز و حیرت آور است که ایرانی بودن آنان را برای مخاطب زیر سؤال می برد. کمالات و فضائل اخلاقی بی شماری که این جماعت در وصف ملکه الیزابت می گویند، به قدری عجیب است که موجب تمسخر بینندگان می شود. اما مضحک تر از این، مشکی پوشیدن بانوان و کراوات سیاه زدن آقایان مجری یا کارشناس این برنامه هاست. این همه خودباختگی در برابر جاذبه های دروغین غرب، شایسته‌ی ایرانیان است؟
از خصومت تاریخی دولت بریتانیا با ایران نیز که بگذریم، آیا این نمایش های دیکته شده از طرف گردانندگان شبکه های بیگانه، با الفبای ایرانی بودن و پایبندی به هویت خویشتن در تضاد کامل نیست؟ باید به این عده از هم‌وطنان گفت اگر شما به هر دلیل همکاری با بنگاه خبرپراکنی کشوری دیگر را برگزیده اید، اصالت تان را فراموش نکنید. آیا مخالفت با جمهوری اسلامی، شما را به جایی رسانده است که مثل صحنه گردانان اجاره ای مجالس عزا، در غم فقدان ملکه‌ی کشوری بیگانه جامه درانی کنید؟!
هیچ متوجهید که از الیزابت دوم قدیسه ای ساخته اید که تاریخ نظیرش را ندیده است؟ برای آنکه متوجه شوید حرف هایتان چقدر سخیف است، بد نیست در ساعات فراغت از کار، حرف هایی را که زده اید مرور کنید:
ملکه مهربان بود. او لباس های فاخر و شاد می پوشید. گاهی از روی بالکن برای مردم دست تکان می داد. با تواضع و فروتنی در جشن های چندین میلیون پوندی تولد یا سالگرد سلطنتش شرکت می کرد. همیشه لبخند می زد. هفته ای یک بار با نخست وزیر ملاقات می کرد. عاشق اسب بود. با سران کشورها در مجلل ترین تالارهای کاخ شام می خورد. برای استراحت به اسکاتلند می رفت. تقریبا به تمام نقاط جهان سفر کرده بود. زندگی اشرافی و پرخرج خانواده اعم از فرزندان، نوه ها، نتیجه ها، عروس ها و دامادهایش را مدیریت می کرد. حتی در رسوایی طلاق چارلز و مرگ مشکوک دایانا در کنار دوست پسر مصری اش، سرپرستی فرزندان او را به عهده گرفت. به طور مرتب در حیاط کاخ افسانه ای‌اش گاردن پارتی می گرفت. در جشن هایی به بهانه های مختلف به هوادارانش از سایر کشورهای دنیا جایزه می داد و...
بس است دیگر! واقعا خجالت نمی کشید؟! می خواهید با این حرفها ده روز برای آن زن ۹۶ ساله عزاداری کنید؟ برای ۹۶ سال مال اندوزی و خوردن و خوابیدن و شیک پوشی و تفریح و دست تکان دادن؟! برای ۹۶ سال همراهی با جنایات دولت های غربی؟ برای ۹۶ سال حمایت از دیکتاتورها و کودتا علیه دولت های مردمی در سراسر جهان؟ ما که هیچ، جواب زنده یاد دکتر مصدق را چه می دهید؟!
شما راهپیمایی اربعین هم‌وطنان تان را که بزرگ ترین تجمع اعتقادی تاریخ است زیر سوال می برید و آن را نمایش حکومتی می خوانید. شما قتل ناجوانمردانه‌ی شهید قاسم سلیمانی را که تمام ملت تان بر او گریستند، اقدامی لازم می دانید و همنوا با ترامپ پلید، او را که نماد امنیت و اقتدار ایرانیان و نجات دهنده‌ی ملت های منطقه از چنگ داعش خونخوار بود با وقاحت تمام تروریست می خوانید. شما آئین سوگواری ملت تان را در مناسبت های مذهبی بویژه محرم و صفر به سخره می گیرید. آن وقت در ایام سوگواری ملکه حتی موزیک تیتراژ برنامه‌ی خبری تان را پخش نمی کنید! حتی به گوش خودم شنیدم یکی از خانم های به اصطلاح کارشناس سیاسی شما در یکی از بخش های خبری تان گفت: الیزابت فقط ملکه‌ی بریتانیا نبود، او ملکه‌ی جهان بود!
دارید به کجا می روید؟!
حرف بسیار است. اما سخنم را کوتاه می کنم و ضمن یادآوری ابیاتی از وجدان بیدار شرق و جهان اسلام "اقبال لاهوری" از شما خواهشی می کنم: اگر با جمهوری اسلامی مخالفید، هویت تان را به بیگانه نفروشید. خانم ها، آقایان، فراموش نکنید شما ایرانی هستید!
فریاد ز افرنگ و دلاویزی افرنگ
فریاد ز شیرینی و پرویزی افرنگ
عالم همه ویرانه ز چنگیزی افرنگ
معمار حرم! باز به تعمیر جهان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز...
انتهای پیام/