رهبر انقلاب 19 دی ماه سال 86 در دیدار مردم قم در سالروز قیام نوزدهم دی‌ماه بر همین نکته تأکید داشتند و چنین گفتند:
«یکی از فعالیت های فاجعه‌آمیز، قضایای هفدهم دی بود که در زمان رضاشاه اتفاق افتاد. طبق نقشه دشمنان اسلام و ایران، به کمک روشنفکران آن روزِ متصل به دربار پهلوی، تصمیم گرفتند که زن ایرانی را از دایره عفاف و حجاب خود بیرون کنند و این نیروی عظیم ایمانی را که به برکت عفاف، زن همواره در جوامع مسلمان وجود داشته است، نابود کنند و بر باد بدهند.»
«بحران زن» بحران بشریت است
ایشان همچنین در اردیبهشت سال 90 در دیدار جمعی از بانوان نخبه با تأکید بر دو مشکل اساسی در مورد مسأله زن در جامعه چنین گفتند:
«دو نقطه اساسی است که اگر درباره این دو نقطه بشود فکری کرد، طرحی نو در انداخت و کار پیگیر و مستمری انجام داد، می توان امیدوار بود که در طول زمان - میان‌مدت یا بلندمدت - آن چیزی که امروز می توان آن را "بحران مسئله زن در دنیا" دانست، حل شود.
آن دو چیز، یکی عبارت است از نگاه غلط و بد فهمیدن جایگاه زن و شأن زن در جامعه؛ که این نگاه و این بدفهمی از غرب شروع شده و از غرب سرریز شده است به جوامع دیگر، از جمله جوامع اسلامی. این یک نقطه است.
نقطه دوم که اساس مشکل است، بد فهمیدن مسئله خانواده و بد عمل کردن در رفتارهای داخل خانواده است. این دو تا مشکل است که به نظر ما بحران مسئله زن را - که امروز یک مشکل اساسی در دنیاست - به وجود آورده.
شاید تعبیر «بحران زن»، تعبیر تعجب‌آوری باشد، امروز مسئله بحران آب و هوا، بحران آب، بحران انرژی، بحران گرم شدن زمین، به عنوان مسائل اصلی بشریت مطرح می شود اما هیچکدام از اینها مسائل اصلی بشریت نیست.
بیشتر آن چیزهائی که مشکلات اصلی بشریت است، برمیگردد به مسائلی که ارتباط پیدا میکند با معنویت انسان، با اخلاق انسان، با رفتار اجتماعی انسان ها با یکدیگر که یکی از آنها مسئله زن و مرد، جایگاه زن، مسئله زن و شأن زن در جامعه است؛ که این حقیقتاً یک بحران است، منتها به رو نمی‌آورند، و مطرح نمی کنند.
ید طولای رژیم صهیونیستی در تجارت زنان
به نظر من بزرگترین ضربه، بزرگترین اهانت، بزرگترین حق‌کشی که در زمینه مسئله زن انجام گرفته، همین است که در محیط اجتماعی، فرهنگی شکل بگیرد که زن به عنوان یک طرفِ مورد انتفاع، برای استفاده یک طرفِ ذینفع مطرح شود؛ این متأسفانه امروز در فرهنگ غربی وجود دارد.
دیگران هم از آنها تقلید کردند، در راهش کوشش کردند، تلاش کردند و این در دنیا جا افتاده. اگر کسی خلاف این را بگوید، علیه او جنجال می کنند. فرض کنیم اگر در یک جامعه‌ای مسئله آرایش زنان و تبرّج زنان در محیط های عمومی محکوم شود، جنجال بلند خواهد شد. اگر نقطه مقابل آن انجام بگیرد - یعنی در یک جامعه‌ای عریانی زنان مطرح شود - هیچ سر و صدائی در دنیا بلند نمی شود.
امروز در دنیا طبق گزارشی که داده شده است که این گزارش به نظرم گزارش سازمان ملل است؛ گزارش یک مرکز رسمی است - سریع‌الرشدترین تجارت های دنیا، تجارت زنان و قاچاق زنان است. بدترین کشورها هم در این زمینه، چند تا کشورند از جمله رژیم صهیونیستی، زنان و دختران را با عنوان پیدا کردن کار و عنوان ازدواج و این حرفها، از کشورهای فقیر، از آمریکای لاتین، از برخی کشورهای آسیا، از برخی کشورهای فقیر اروپا جمع می کنند و می برند آنها را در شرایط بسیار سختی تحویل مراکزی می دهند که انسان از تصور آنها و نام آنها تنش می لرزد.
از غرب طلبکاریم
از من سؤال کردند که شما در مقابل آنچه که غربی ها درباره مسئله زن در کشور می گویند، چه دفاعی دارید؟ من گفتم: ما دفاع نداریم، ما هجوم داریم! ما در مسئله زن، از غرب طلبکاریم؛ ما مدعی غربیم؛ آنها هستند که دارند به زن ظلم می کنند، زن را تحقیر می کنند، جایگاه زن را پائین می‌آورند؛ به اسم آزادی، به اسم اشتغال، به اسم مسئولیت دادن، آنها را مورد فشارهای روحی، روانی، عاطفی و اهانت شخصیتی و شأنی قرار می دهند؛ آنها باید جواب بدهند.»
پس برای دریافت واقعیت، برای رسیدن به اینکه باب این دوستی های خاله خرسه غربی با چه هدفی باز شده، کافی است سری به آمارهای جهانی در خصوص وضعیت زنان در کشورهای اروپایی و آمریکایی و جایگاه آن ها در جامعه بزنیم، آن وقت می فهمیم که تمام این هوچیگری ها، جوسازی های رسانه ای و تحریک جوانان به اغتشاش برای چه هدفی بوده است.
انتهای پیام/