اصولا در بازیگری فیزیک و ترفندهای استفاده از آن بسیار حیاتی است و بازیگر تلاش دارد از تمام سرمایه هایش برای ایفای یک نقش سود ببرد تا هر بار در خلق یک کاراکتر متفاوت موفق عمل کند.
استایل و فیزیک صورت و به خصوص چشم ها بخشی از سرمایه یک بازیگر هستند که معمولا بازیگران کاربلد روی آن حساب ویژه دارند و در تعاریف مکاتب مختلف بازیگری استفاده از ماهیچه های صورت وعضلات چشم به خصوص تعریفی که بازیگر از نگاه اش منتقل می کند معانی مختلفی دارد و در این شرایط است که یک بازیگر می تواند جایگاه حرفه ایش را در مقام یک آرتیست ویژه به رخ بکشد.
با این مقدمه کوتاه به دنبال این هستیم که تعریف جدیدی از نگاه آن هم در کارگردانی ارائه کنیم و آن هم نمایش ویژه ای است از کارگردانی نگاه در سریال جیران که حسن فتحی به عنوان یک امضا از آن در سریال جیران سود برده است.
اگر به سکانس های مختلف سریال جیران نگاه ویژه داشته باشید متوجه خواهید شد که فتحی در بسیاری از لحظات از این فرمول برای گره گشایی سکانس و حتی انتقال پیام و نکاتی میان دو شخصیت و در برخی مواقع حتی چند شخصیت سود می برد.
در بسیاری از سکانس های پربازیگر در دربار و ... شاهد این هستیم که کارگردان روی پیامی که می توان از روی نوع نگاه ، میزان تنگی و باز بودن چشم ها و حتی ترکیبی از چشم و صورت به دست آورد استفاده کرده و حتی دیالوگ های موردنیاز صحنه را حذف کرده و ترجیح داد که بازیگران از این شیوه برای انتقال افکار و نظراتشان به یکدیگر بهره گیرند و دست تماشاگر را نیز در رسیدن به آن باز گذاشته تا هر فردی با هر برداشتی از صحنه قضاوت خودش را در مورد آن سکانس داشته باشد.
در این شیوه اگر چه توانمندی و استعداد بازیگر نیز بسیار حیاتی است اما فراموش نکنیم که در بعضی از اوقات تعدد این اتفاق می تواند تاثیری عکس داشته باشد و مفاهیم مهم سکانس را الکن کند.
در بسیاری از صحنه های پر سر و صدای سریال جیران مانند؛ رقابت کشتی شاهد این هستیم که شخصیت ها از طریق نگاه نه تنها به یکدیگر مفاهیمی را منتقل می کنند که چشم ها ابزاری برای انتقال احساس و عواطف است اتفاقی که در یک قرارداد مشخص به تماشاگر می گوید گاهی باید به همین نگاه برای دست یافتن به اتفاقات و حوادث صحنه بسنده کند.
کارگردانی حسن فتحی در یک سریال کلاسیک با روایتی قابل فهم از تاریخ معاصر در سریال جیران اگرچه گاهی کش دار و خسته کننده می شود اما به کمک ابزار نمایش از جمله ویترینی از بازیگران درخشان ، دکور و صحنه ، تعلیق های گاه موثر و گاه پر ترفند نمایشی و البته روابط جذاب ایجاد شده میان شخصیت ها که مملو از شخصیت های خاکستری گاه سیاه بیشتر و گاه نزدیک به سپید و ... کمک کرده است تا این جریان جذاب از یک اتفاق تاریخی به قلم احسان جوانمرد یکی از بهترین های این روزها در پلتفرم های شبکه نمایش خانگی شود که به رغم درگیر شدن با حواشی مختلف کماکان جزء آثار پرطرفدار محسوب می شود و می توان از آن به عنوان الگویی در سریال سازی تاریخی (تاریخ معاصر) که می تواند ادبیاتی نزدیک به محاوره امروز داشته باشد و تماشاگرش را خسته و آزرده نکند ، یاد کرد.
انتهای پیام/