به گزارش برنا؛ آیت الله دکتر سیدمحمد صادقی تهرانی در کتاب خاطرات خود آورده است: من هیچ گاه آقای دکتر علی شریعتی را ندیدم، اما از نظر من ایشان نابغه بود ولی همچون همه انسان ها و نوابغ خطاهایی هم داشت. دکتر شریعتی یک جامعه شناس بود و ما نباید از ایشان انتظار اجتهاد درجه اول فقه و فلسفه را داشته باشیم. بلکه ایشان عالم اجتماع بود و در مسائل اجتماعی راه حل های بسیارخوبی داشت. او از طریق تشکیلاتی با عظمت در زمان شاه و جمعیتی عظیم در حسینیه ارشاد، روشنگری ها و روشن بینی‌های زیادی برای دانشجویان بی رابطه با خدا و دین ایجاد کرد.
عده ای ایشان را کافر می‌دانستند و برخی او را به مقام عصمت می رساندند. حتی نامه ای از علما و با کمال تاسف از علامه طباطبایی مبنی بر فعالیت‌های ایشان گرفتند که البته بسیاری از مراجع با اعتقاد و اعتماد به گفته‌های اطرافیان و نه با تامل و تفکر دست به انجام این کار زدند.
اما در میان علما آیت الله خمینی درباره شخصیت دکتر شریعتی سکوت و گاهی شبه تائیدی هم داشتند. حتی یک بار در جواب سوال در مورد شخصیت دکتر شریعتی فرمودند: مطالب ایشان جوان ها را بیدار و به اسلام علاقمند می‌کند. اگر هم اشتباهاتی باشد، خب ما هم اشتباه می‌کنیم. هیچ کس معصوم نیست، بنده برخی کتاب های ایشان را دیدم البته صددرصد درست نیست - مانند تعبیر ایشان از خلیفه الله بودن انسان-، اما این یک حقیقت است که همه ما انسان و جایز الخطا هستیم. همان اندازه که در ایران ایشان را وهابی دانستند و در بلاد عرب از او به عنوان شیعه متعصب نام می برند.
منبع: خاطرات آیت الله دکتر محمدصادقی تهرانی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی