به گزارش خبرگزاری برنا، باقرزاده افزود: اگر بخواهیم فولاد به روز دنیا را برای خودروسازان تولید کنیم، ضعف داریم ضمن اینکه از میزان تولید فولاد ساز خواهد کاست، بطوری که از تولید ۷ میلیون تنی فولاد مبارکه، درصد قابل ملاحظه‌ای از تولید کم می‌شود؛ البته ورقی که اکنون استفاده می‌شود غیر استاندارد نیست.
مسئول استاندارد و کیفیت انجمن تولیدکنندگان فولاد با بیان اینکه اکنون افزایش استحکام بدنه خودرو به دنبال کاهش بدنه خودروست، گفت: به دنبال افزایش استحکام بدنه خودرو هستیم که راه آن تنها از طریق افزایش ضخامت بدنه خودرو میسر نمی‌شود بلکه نوع و جنس فولاد مصرفی نیز موثر است.
باقری ادامه داد: بر اساس یکی از طرح‌های تعریف شده ۱۰ ساله در سایپا، یکی از اهداف این بود که تا سال ۱۴۰۰، به تدریج نوع فولاد مصرفی تغییر پیدا کند و به جای فولاد فوق کششی از فولاد پراستحکام کم آلیاژ که اکنون در خودرو‌های به روز جهان استفاده می‌شود، استفاده کنند.
وی اضافه کرد: در سال ۱۹۹۴ میلادی کنسرسیومی (مجموعه) از ۳۵ کشور جهان با هدف استفاده از ورق‌های فولادی در بدنه خودرو، تشکیل شد که این کار کاهش وزن بدنه خودرو و به دنبال آن کاهش مصرف سوخت و کاهش آلاینده‌ها را به دنبال داشت. آنچه در مورد فولاد مورد استفاده در صنعت خودرو مطرح می‌شود، بحث مربوط به ضخامت بدنه خودرو است؛ در گذشته ضخامت بدنه اگر در پیکان ۸۸ صدم میلی متر بود، اکنون در خودرو‌های جدیدتر مثل پژو، سمند و محصولات سایپا مانند پراید و تیبا به ۷ دهم کاهش پیدا کرد که ابعاد مصرفی استفاده شده، همان استاندارد‌ها در خودروسازان اروپایی و بین المللی مانند پژو سیتروئن است.
مسئول استاندارد و کیفیت انجمن تولیدکنندگان فولاد با بیان اینکه نیاز داخل به فولاد مصرفی را خودمان باید تامین کنیم، گفت: بیشترین استفاده از ورق فولادی در لوله سازی، ساختمان سازی، اسکلت و سازه‌های فولادی است که ۵ میلیون تن از فولاد کشور را به خود جذب می‌کند.
باقری افزود: می‌توانیم به راحتی فولاد خودرو را تامین کنیم به این شرط که شرایط کشور محیا شود یعنی بخشی از فولاد‌های خاص از طریق واردات تامین شود و اصلاحات مورد نیاز در تولید داخل هم باید با هماهنگی تولید کننده و مصرف کننده انجام شود.